Πάντως, μπορεί η κυβέρνηση να έχει την πρώτη και μεγάλη ευθύνη του καθορισμού της εξωτερικής πολιτικής, αλλά τα ίδια ακριβώς, προαναφερόμενα ερωτήματα στέκουν μπροστά και στα υπόλοιπα κόμματα, που έχουν στηρίξει και συνεχίζουν να στηρίζουν τις ελπίδες τους, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών στη λεγόμενη ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Για παράδειγμα, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σηκώνει τους τόνους τελευταία και κάνει γενικόλογα κριτική, για διάφορους κυβερνητικούς χειρισμούς, κλπ., σχετικά με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά δεν τολμά ούτε καν να διανοηθεί το ενδεχόμενο της υποβολής «βέτο», από την πλευρά της χώρας μας, εφόσον η Αγκυρα δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά και σύμφωνα με τη διεθνή έννομη τάξη τις σχέσεις της με την Ελλάδα και την Κύπρο. Την ίδια ουσιαστικά στάση έχει και η ηγεσία του ΣΥΝ. Βλέπετε, μπορεί οι προαναφερόμενες ηγεσίες να λένε πολλά και διάφορα, όταν όμως ο κόμπος φτάσει στο χτένι, τότε υπερισχύει η λογική του «ευρωμονόδρομου»...

Μήπως, θυμάστε πότε έκανε την εμφάνισή του το διαβόητο επιχείρημα των «αναγκών της αγοράς», μια και πάλι είχε την τιμητική του στην προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, για την Παιδεία; Μάλλον όχι. Σας θυμίζουμε, λοιπόν, ότι πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συνόδευσε τις προωθούμενες τότε προσαρμογές της ελληνικής οικονομίας (εμπόριο, εισαγωγές και εξαγωγές, κλπ.), ενόψει της εφαρμογής τότε της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς της ΕΕ. Μετά «συνόδευσε» την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και πολύμορφων ιδιωτικοποιήσεων, τις κάθε λογής «απελευθερώσεις», τις αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και σε μια σειρά άλλους τομείς, ενώ τα τελευταία χρόνια επεκτείνεται στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, ακόμη και του Πολιτισμού. Τα πάντα πρέπει να προσαρμοστούν, πολύ περισσότερο απ' ό,τι μέχρι σήμερα, στις «ανάγκες της αγοράς».

Με άλλα λόγια, τα πάντα πρέπει να υποταχθούν ολοκληρωτικά στις ανάγκες, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και της πλουτοκρατίας. Γιατί - όπως καταλαβαίνει ο καθένας - η αγορά δεν είναι κάτι αόριστο, αλλά πολύ συγκεκριμένο. Εχει το θεό της (επιχειρηματικό κέρδος), τους νόμους και τους κανόνες της (ανταγωνισμός, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό κλπ.) και, κυρίως, τους πρωταγωνιστές της, αυτούς που έχουν το πάνω χέρι και καθορίζουν τους όρους του παιγνιδιού.

Μέρα παννησιωτικής κινητοποίησης κήρυξε την 24η του Νοέμβρη η Παναιγαιακή Συντονιστική Επιτροπή, κλιμακώνοντας τον αγώνα των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου και των ναυτεργατικών σωματείων, τα οποία συμπαρατάσσονται μαζί τους, για το σοβαρότατο και συνεχώς εντεινόμενο πρόβλημα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, τις «τσουχτερές» τιμές των εισιτηρίων και την εφοπλιστική ασυδοσία γενικότερα.

Και πολύ καλά κάνουν. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και όλα δείχνουν ότι θα γίνουν ακόμη χειρότερα, αφού η κυβέρνηση της ΝΔ - συνεχίζοντας το έργο της προκατόχου της - πορεύεται στα πλαίσια του διαλυτικού κανονισμού 3577/92 της ΕΕ και του νόμου 2932/2001, ενώ ετοιμάζει και νέα προνόμια για τους εφοπλιστές της ακτοπλοΐας.

Για να πάρετε μια μυρουδιά και μόνο των προβλημάτων, αναφέρουμε όσα ειπώθηκαν πρόσφατα σ' ένα συνέδριο αιμοδοτών από τα νησιά του Αιγαίου, που πραγματοποιήθηκε στην Κω. Ο εκπρόσωπος από τη Λέσβο κατήγγειλε αγανακτισμένος ότι για να φτάσει στην Κω και να πάρει μέρος στο συνέδριο, υποχρεώθηκε να πάει από τη Μυτιλήνη στις απέναντι τουρκικές ακτές. Από κει με λεωφορείο πήγε μέχρι το Μποντρούμ (Αλικαρνασσό) και στη συνέχεια με καΐκι έφτασε στην Κω...