Μήπως, θυμάστε πότε έκανε την εμφάνισή του το διαβόητο επιχείρημα των «αναγκών της αγοράς», μια και πάλι είχε την τιμητική του στην προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή, για την Παιδεία; Μάλλον όχι. Σας θυμίζουμε, λοιπόν, ότι πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συνόδευσε τις προωθούμενες τότε προσαρμογές της ελληνικής οικονομίας (εμπόριο, εισαγωγές και εξαγωγές, κλπ.), ενόψει της εφαρμογής τότε της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς της ΕΕ. Μετά «συνόδευσε» την πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και πολύμορφων ιδιωτικοποιήσεων, τις κάθε λογής «απελευθερώσεις», τις αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και σε μια σειρά άλλους τομείς, ενώ τα τελευταία χρόνια επεκτείνεται στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, ακόμη και του Πολιτισμού. Τα πάντα πρέπει να προσαρμοστούν, πολύ περισσότερο απ' ό,τι μέχρι σήμερα, στις «ανάγκες της αγοράς».

Με άλλα λόγια, τα πάντα πρέπει να υποταχθούν ολοκληρωτικά στις ανάγκες, τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων και της πλουτοκρατίας. Γιατί - όπως καταλαβαίνει ο καθένας - η αγορά δεν είναι κάτι αόριστο, αλλά πολύ συγκεκριμένο. Εχει το θεό της (επιχειρηματικό κέρδος), τους νόμους και τους κανόνες της (ανταγωνισμός, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό κλπ.) και, κυρίως, τους πρωταγωνιστές της, αυτούς που έχουν το πάνω χέρι και καθορίζουν τους όρους του παιγνιδιού.