Παρά τα συγκινητικά λόγια υπέρ των ανέργων, που ακούμε συχνά από τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων κι άλλους αρμοδίους, στην πραγματικότητα ουδείς ενδιαφέρεται ουσιαστικά γι' αυτούς και στη χώρα μας είναι πολίτες «δεύτερης κατηγορίας». Το κράτος τους θεωρεί «φύρα» και οι υπηρεσίες του τους αντιμετωπίζουν σαν «παρίες». Ακόμα χειρότερη συμπεριφορά επιδεικνύει προς αυτούς η λεγόμενη «ιδιωτική πρωτοβουλία», η οποία τους βλέπει σαν «κατώτερους» και «άχρηστους», που θα πρέπει να πεταχτούν στον «Καιάδα».

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τράπεζες αρνούνται να βγάλουν πιστωτική κάρτα σε άνεργο, θεωρώντας τον εκ προοιμίου αφερέγγυο και, εκ των προτέρων, «μπαταχτσή», στερώντας του ακόμα και τη δυνατότητα να αγοράσει με δόσεις από τα καταστήματα που συνεργάζονται μ' αυτές!

Βεβαίως, ο επιχειρηματικός τομέας θωρεί «πολύτιμους» τους ανέργους ως «εφεδρικό στρατό», που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν «μέσο πίεσης και εκβιασμού» εναντίον της εργατικής τάξης, με στόχο να σταματήσει αυτή να αγωνίζεται κατά της εκμετάλλευσης και για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων κι όλων των λαϊκών στρωμάτων.