Γέμισε ο τόπος αντιαμερικανούς κι, έτσι όπως πάει η Ελλάδα, σε λίγο θα μετατραπεί σε Ιράκ, αν όχι σε Κούβα. Κι άντε μετά να ησυχάσει ο Μίλερ και να παρηγορηθεί η Υβέτ. Ολοι, ξαφνικά, τα 'χουν με τη μεγάλη «φίλη και σύμμαχο». Από τον Καρατζαφέρη μέχρι τον Πρετεντέρη κι από τον Παπαθεμελή μέχρι τον Παπαχελά. Γιατί - λέει - οι ΗΠΑ «έριξαν σφαλιάρα» στην Ελλάδα, αναγνωρίζοντας τη FYROM σαν Μακεδονία. Κι όχι μόνο αυτό - λένε - αλλά ο Μπους ξεγέλασε τους Ελληνες. Τον Καραμανλή που, αμέσως μετά την ανάδειξή του στην πρωθυπουργία, τον επισκέφτηκε στον Λευκό Οίκο και, αν και τον ρώτησε, δεν του φανέρωσε το «μυστικό». Τον Παπανδρέου που, αν και έχει καθημερινή επαφή με το «Αμέρικα», εντούτοις δεν μπόρεσε να μάθει κάτι. Αλλά και τους Ελληνοαμερικανούς ξεγέλασε ο μπαγάσας - δεν τους μαρτύρησε προεκλογικά τι είχε σκοπό να κάνει μετεκλογικά - και τους «έκλεψε» την ψήφο.

Τις τελευταίες μέρες, όπου βρεθείς, ακούς φωνές κατά των Αμερικανών. «Ειλικρινείς άνθρωποι είναι αυτοί που διαμαρτύρονται για την "αμερικάνικη μπαμπεσιά", πατριώτες που πονάνε για την Ελλάδα και φοβούνται τα χειρότερα για τα Βαλκάνια», θα πουν κάποιοι. Μπορεί να 'ναι έτσι και μακριά από μένα ο πειρασμός ν' αμφισβητήσω τον πατριωτισμό οιουδήποτε. Ομως, έχει μεγάλη σημασία το πότε, πού και πώς εκδηλώνονται τα πατριωτικά αισθήματα. Και, εν προκειμένω, δε βοηθούν οι κραυγές των φανατικών, βλάπτει η μήνις των προβοκατόρων και δεν αρκούν τα «πολιτισμένα παράπονα» των υποτακτικών, αποπροσανατολίζουν οι χαλαρές διαμαρτυρίες των «δεδομένων». Ο πατριωτισμός πρέπει να συνδυάζεται με τη σύνεση και την αποφασιστικότητα και, πρωτίστως, να εδράζεται στα συμφέροντα του λαού μας, στο γεγονός πως δεν έχει τίποτε να χωρίσει με τους γείτονές του ή όποιον άλλο λαό.

Αν οι όψιμοι αντιαμερικανοί, που κινούνται στη γύρα, προκαλούν έκπληξη και περιέργεια, ο δήθεν αντιαμερικανισμός των κομμάτων του κατεστημένου, δημιουργεί υπόνοιες και υποψίες. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εμπαίζουν τον ελληνικό λαό, στρεφόμενα δήθεν κατά των ΗΠΑ. Διότι, δεν έδειξαν ποτέ να μετάνιωσαν για τον «άκρατο και δουλικό φιλοαμερικανισμό» τους. Δεν καταδίκασαν ανοιχτά τους πολιτικούς γεννήτορές τους - τα κόμματα της παλιάς «Δεξιάς» και του «Κέντρου» - που κατέστησαν «νταβατζήδες» της Ελλάδας τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές. Και, κυβερνώντας εναλλάξ, δεν άλλαξαν τίποτα από τα «αμερικανικά δεδομένα» στη χώρα μας. Διατηρούν αμερικάνικες βάσεις και συνδράμουν, με ελληνικό στρατό, τους «Ράμπο» στις ανά την υφήλιο πολεμικές επιχειρήσεις τους.

Η προκλητική και απαράδεκτη ενέργεια των ΗΠΑ στο «Μακεδονικό», για τους κομμουνιστές δεν ήταν απροσδόκητη. Δεν τη θεωρούμε τόσο ανθελληνική, όσο ιμπεριαλιστική. Γι' αυτό και δε φωνάζουμε γενικά κατά των Αμερικανών, αλλά κατά της ιμπεριαλιστικής ηγεσίας και της πολιτικής της. Οπως δεν τα 'βαλαν γενικά με τους Αμερικανούς οι κομμουνιστές, όταν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές «καθάριζαν» για λογαριασμό της «άλλης πλευράς» στον Ελληνικό Εμφύλιο, διέταζαν τις δολοφονίες του Μπελογιάννη, του Πλουμπίδη, του Σαράφη, του Λαμπράκη, του Πέτρουλα, έφερναν τη στρατιωτική δικτατορία και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, βομβάρδιζαν τη γειτονική Γιουγκοσλαβία. Γιατί οι κομμουνιστές δεν είμαστε αντιαμερικανοί, είμαστε αντιιμπεριαλιστές....