Μόνο η καθαρή αντίθεση στο Μάαστριχτ μπορεί να προσφέρει σήμερα κάποια ελπίδα για μετριασμό των συνεπειών. Μόνο η ρήξη με αυτήν την πολιτική μπορεί να εγγυηθεί καλύτερο μέλλον για τους λαούς της Ευρώπης, για την Ευρώπη συνολικά.

Τα παραπάνω τόνισε χτες στη Βουλή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, μιλώντας στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση με θέμα την πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επίσης υπογράμμισε ότι "όσο προχωρά η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, τόσο πιο ασήκωτο θα γίνεται το φορτίο της φτώχειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, αλλά και του πολιτιστικού σκοταδισμού, του αυταρχισμού και της κρατικής καταστολής. Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Διακυβερνητικής έχει ένα σύνθημα: Η υποτάσσονται οι λαοί ή συντρίβονται. Ούτε το ένα ούτε το άλλο θα συμβεί".

Παρακάτω δημοσιεύουμε ολόκληρη την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα:

"Το πραγματικό νόημα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης είναι η υποταγή των λαών στις "τέσσερις ελευθερίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης": Ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού.

Η συζήτηση που διεξάγεται σήμερα φέρνει για άλλη μια φορά στην επιφάνεια το ζήτημα, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από την πολιτική που ισχυρίζεται, ότι το να μένουμε στις επάλξεις του Μάαστριχτ, της ΕΕ ωφελεί τούτο τον τόπο, την οικονομία, γενικότερα την ελληνική κοινωνία.Η πραγματικότητα έχει διαψεύσει αυτήν την άποψη. Γιατί ΕΕ και Συνθήκη του Μάαστριχτ σημαίνει ανοχή και υποταγή στις γνωστές τέσσερις ελευθερίες, της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού. Εμείς δεν υπογράψαμε τις συνθήκες ακριβώς γιατί είμαστε ριζικά αντίθετοι με αυτές τις τέσσερις αντιλαϊκές "ελευθερίες". Αρνηθήκαμε να υπογράψουμε, γιατί είμαστε ριζικά αντίθετοι με μια ανελεύθερη για τους λαούς ενωμένη Ευρώπη.

Οι τρεις πρώτες ελευθερίες όντως είναι ελευθερίες, γιατί και οι τρεις διαδικασίες καθορίζονται από το δικαίωμα του πολυεθνικού κεφαλαίου, της κεφαλαιοκρατίας να κάνει ό,τι θέλει, να κινείται όπως θέλει, για να αυξάνει και να συσσωρεύει πελώρια κέρδη. Ακόμα και στην Ελλάδα, που θεωρείται χώρα με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, τα κέρδη της πλουτοκρατίας συναγωνίζονται τα κέρδη Ευρωπαίων πλουτοκρατών από ισχυρότερες χώρες.

Η τέταρτη ελευθερία, της κίνησης του εργατικού δυναμικού, σημαίνει πλήρη ελευθερία και ασυδοσία στην εκμετάλλευσή του. Πρόκειται για την απελευθέρωση της εργοδοσίας από την εργατική και κοινωνική νομοθεσία που ίσχυε και στην οποία είχε αποτυπωθεί ένα μέρος αιτημάτων των εργαζομένων. Οι εργασιακές σχέσεις αντικαθίστανται με ένα εντελώς αυθαίρετο καθεστώς που κάνει πιο βαθιά και ωμή την εκμετάλλευσή τους. Η μόνη ελευθερία που αναγνωρίζεται είναι η ελευθερία της ανεργίας, της ανασφάλειας, της πτώσης του βιοτικού επιπέδου για τα λαϊκά στρώματα, η ελευθερία των αυθαίρετων εργασιακών σχέσεων.

Η τέταρτη ελευθερία περιλαμβάνει επίσης το γνωστό, δημοσιευμένο και επίσημα, σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο μια θέση εργασίας θα μοιράζεται ανάμεσα σε 3 - 4 εργαζομένους με τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης και με μισθούς πείνας. Προβλέπει μείωση κατά 40% τουλάχιστον των αγροτικών νοικοκυριών στην Ευρώπη. Επίσης, δραστική μείωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Για την Ελλάδα έχει κοπεί το γνωστό επίσης κοστούμι: Τα 900.000 νοικοκυριά να γίνουν 450.000, σε πρώτη δόση να μειωθούν κατά 25% οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις".

"Η πολιτική αυτή δεν αφορά μόνο τις χώρες - μέλη, αλλά ολόκληρη την Ευρώπη. Δεν αφορά μόνο την ΕΕ, αλλά και άλλους οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ.

Φθάσαμε στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων του ΝΑΤΟ, κατά τη διάρκεια της βορειοατλαντικής συνέλευσης (17 - 21/11/96) με τη συμμετοχή αντιπροσωπειών εθνικών Κοινοβουλίων, να συζητείται, ότι η πορεία ιδιωτικοποιήσεων "προχωρά πολύ θετικά" στην Πολωνία, ενώ θεωρείται σαν πρόβλημα - "βόμβα" το γεγονός ότι στη χώρα αυτή εξακολουθεί να υπάρχει ένα σύστημα συνταξιοδότησης που επιτρέπει ο συνταξιούχος να παίρνει το 75% του μισθού. Στη συνεδρίαση αυτή - σημειώνουμε του ΝΑΤΟ, που υποτίθεται ότι δεν είναι οικονομική αλλά πολιτική και στρατιωτική ένωση - συζητήθηκε επίσης και το ενδεχόμενο να ανεβεί το όριο συνταξιοδότησης στην Πολωνία, και φαντάζομαι και αλλού, στα 75 χρόνια!

Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης και οι αρνητικές έως καταστροφικές της συνέπειες για τους λαούς της Ευρώπης, φαίνεται ανάγλυφα στις αυξανόμενες λαϊκές κινητοποιήσεις σε όλες τις χώρες, στα δημοψηφίσματα, στο γεγονός ότι η θέση για συνολική ρήξη με την Κοινότητα, απλώνεται πάνω από την Ευρώπη. Εφθασαν οι Γερμανοί εργάτες, αυτοί δηλαδή που ζουν στη χώρα - ηγεμόνα της ΕΕ, να παλεύουν σθεναρά για να γλιτώσουν το επίδομα ασθενείας που η γερμανική κυβέρνηση ήθελε να καρατομήσει στο βωμό της σύγκλισης και της υπεροχής του γερμανικού μάρκου.

Καθημερινά όλες οι ευρωπαϊκές εφημερίδες δημοσιεύουν δελτίο κινητοποιήσεων και απεργιών που εγγράφουν στα αιτήματά τους, αιτήματα κατά του προγράμματος σύγκλισης και της συμμόρφωσης με τα νεοφιλελεύθερα μέτρα των κυβερνήσεων. Το προνόμιο λοιπόν των κινητοποιήσεων δεν ανήκει στην Ελλάδα. Πρόκειται για πανευρωπαϊκό κίνημα.

Φαίνεται ποιοι κερδίζουν και ποιοι χάνουν από αυτή την πορεία.Η αγροτική εξέγερση, οι εργατικές απεργίες και τα συλλαλητήρια, οι αγώνες της νεολαίας, των συνταξιούχων, των εκπαιδευτικών, των γιατρών, των δημοσίων υπαλλήλων, των ΕΒΕ, των πολυτέκνων, η κακή οικονομική κατάσταση και κοινωνική θέση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού είναι ο καθρέφτης της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ενωση πλούτισε βιομηχάνους, τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους. Ωθησε στο απόγειο τα κέρδη του πολυεθνικού κεφαλαίου. Η μόνη που κερδίζει είναι η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας με τους παρατρεχάμενους και συνεργάτες της που τους στρατολογεί ανάμεσα σε όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα (για τη νομιμοποίηση της βίαιης πολιτικής κατά των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων).

Σε όποια ταχύτητα και να ανήκει η χώρα μας, τα κέρδη και τα οφέλη δε θα τα καρπωθεί ο λαός, οι τέσσερις ελευθερίες θα τα χαρίσουν στους κατέχοντες κεφάλαια, στην οικονομική και πολιτική εξουσία".

Οι προτάσεις που καταθέσατε στη Διακυβερνητική είναι προτάσεις πλήρους συμμόρφωσης στα συμφέροντα της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας.

Το πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στις οικονομικές και πολιτικές συνέπειες.

Οπου υπάρχει ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εκεί καταργείται πλήρως κάθε έννοια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, εθνικών συνόρων.

Ασφάλεια της Ελλάδας και της Ευρώπης με ΝΑΤΟική ομπρέλα είναι ασυμβίβαστη.

Ολα όσα διατυπώνετε στις προτάσεις σας είναι για την τιμή των όπλων, από τη στιγμή που υποστηρίζετε ότι η ασφάλεια και η ειρήνη της Ευρώπης πρέπει να εξακολουθήσει να στηρίζεται στο ΝΑΤΟ, δηλαδή, στον οργανισμό εκείνο που είναι η αιχμή του δόρατος στην απειλή κατά της ειρήνης και της ασφάλειας. Από τη στιγμή που δέχεστε ως δύναμη εγγύησης το ΝΑΤΟ, δέχεστε στην πράξη και την κατάργηση των εθνικών συνόρων που πρεσβεύει το ΝΑΤΟ. Αρα δεν υπάρχουν προβλήματα με τις τουρκικές βλέψεις και παραβιάσεις του ελληνικού χώρου.

Στις προτάσεις σας προς τη Διακυβερνητική με πολύ φιλολογικό τρόπο ζητάτε προστασία των ελληνικών συνόρων από απειλές. Μια τρύπα στο νερό. Κατ' αρχήν δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση ένα επίσημο κοινοτικό ντοκουμέντο να μιλά για μη σεβασμό συνόρων. Θεωρητικά, η ΕΕ είναι με την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Η Ελλάδα ακόμα δεν έχει πάρει διαβεβαίωση για τα σύνορά της, το αντίθετο: Ολοι τής συνιστούν να λύσει τις διαφορές με την Τουρκία μόνη της.

Μην κοροϊδεύετε τον ελληνικό λαό ότι υπάρχει εγγύηση για τα ελληνικά σύνορα, αφού γνωρίζετε ότι ήδη έχετε συμφωνήσει, ο έλεγχος του Αιγαίου να περάσει στο Στρατηγείο της Νάπολης και ξέρετε τι σημαίνει αυτό.

Το συμπέρασμα που οι λαοί της Ευρώπης, μαζί και ο ελληνικός, πρέπει να βγάλουν, είναι ότι, όταν στα ηγετικά όργανα της Κοινότητας γίνεται λόγος περί ειρήνης και ασφάλειας, ένα πράγμα υπονοείται: Οτι την ασφάλεια και σταθερότητα απειλούν τα λαϊκά κινήματα, οι λαϊκοί αγώνες και αντιστάσεις! Οτι απειλή αντιπροσωπεύει κάθε χώρα και κυβέρνηση που δεν είναι διατεθειμένη να παζαρέψει την τύχη του λαού της!

Στην Ελλάδα κράτος είναι οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί τρομοκρατίας και καταστολής.

Δε μας φαίνεται καθόλου παράξενο ότι συμφωνείτε με τη διαμόρφωση ενιαίου μηχανισμού Αστυνομίας, Δικαιοσύνης στην Ευρώπη και ότι θα μας φέρετε τελικά για επικύρωση την τρομοκρατική Συμφωνία Σένγκεν. Είναι φανερό ότι για να αντιμετωπίσετε τη λαϊκή δυσαρέσκεια, είσαστε πρόθυμοι να μας φέρετε τους πιο άγριους μηχανισμούς της ευρωπαϊκής Αστυνομίας.

Ακαπνα πυρά είναι οι προτάσεις για διαφάνεια, δημοσιότητα, ενώ έχουμε και τυπική παραίτηση από το "βέτο".

Διατυπώνετε προτάσεις προς τη Διακυβερνητική για δημοσιότητα και διαφάνεια, για ισοτιμία ψήφου και διάφορα άλλα. Και δική μας θέση είναι βεβαίως να αποτραπεί το χειρότερο, αλλά δε διαλέγουμε καθόλου αυτό που υπάρχει σήμερα. Το θέμα είναι ότι οι προτάσεις σας δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα της χώρας, γιατί η διαφάνεια από μόνη της δεν αλλάζει την πολιτική της ΕΕ και γιατί καμία διαφάνεια δε θα είναι τόσο ειλικρινής ώστε να παραδεχτεί δημόσια ότι πολιτεύεται για το συμφέρον μιας μειοψηφίας.

Συμφωνείτε ουσιαστικά με την κατάργηση του δικαιώματος του "βέτο", προβάλλοντας διστακτικές ενστάσεις για θέματα εθνικής ασφάλειας. Βεβαίως, και όταν υπήρχε το "βέτο", π.χ., για τα αγροτικά προϊόντα, ουδέποτε το χρησιμοποιήσατε. Επίσης, παραιτηθήκατε από το "βέτο" στην περίπτωση της τελωνειακής σύνδεσης της Τουρκίας.

Οι προτάσεις για την κοινωνική πολιτική είναι για το θεαθήναι, για τη νομιμοποίηση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.

Κάνετε επίσης κάποιες προτάσεις, να συμπεριλάβει η ΕΕ στη νέα Συνθήκη του Μάαστριχτ κείμενα για κοινωνικές πολιτικές. Επιτρέψατέ μου να σας πω, ότι κάτι τέτοιες προτάσεις μόνο χαμόγελα μπορούν να προκαλέσουν. Εδώ τα Συντάγματα των χωρών - μελών της Κοινότητας υποτίθεται ότι κατοχυρώνουν, όχι μόνο τη δημόσια κοινωνική πολιτική, αλλά και την ισότητα και ίση μεταχείριση πολιτών, πράγμα βεβαίως που δεν είχε αντίκρισμα και στις καλύτερες στιγμές της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Καμία από τις υποσχέσεις και τα ευρω-οράματα δεν έχει γίνει πραγματικότητα, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στη Δυτική Ευρώπη, που αποτέλεσε το βασικό πυρήνα της Κοινότητας.

Μόνο η καθαρή αντίθεση στο Μάαστριχτ μπορεί να προσφέρει σήμερα κάποια ελπίδα για μετριασμό των συνεπειών. Μόνο η ρήξη με αυτή την πολιτική μπορεί να εγγυηθεί καλύτερο μέλλον για τους λαούς της Ευρώπης, για την Ευρώπη συνολικά.

Οσο προχωρά η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, τόσο πιο ασήκωτο θα γίνεται το φορτίο της φτώχειας, της ανεργίας, της ανασφάλειας, αλλά και του πολιτιστικού σκοταδισμού, του αυταρχισμού και της κρατικής καταστολής.

Η πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της Διακυβερνητικής έχει ένα σύνθημα: Η υποτάσσονται οι λαοί ή συντρίβονται. Ούτε το ένα ούτε το άλλο θα συμβεί.

Αρα η αντίσταση στις επιλογές, η διεκδίκηση λύσεων υπέρ του λαού, η συνολική ανατροπή αυτής της πολιτικής στην πορεία, είναι η μόνη διέξοδος, όχι μόνο για τον ελληνικό λαό, αλλά και για όλους τους λαούς της Ευρώπης, οι οποίοι εγγράφουν στις διεκδικήσεις τους τα ίδια σχεδόν συνθήματα και αιτήματα με αυτά του ελληνικού λαού.

Επίκεντρο αυτής της πρότασης δεν μπορεί παρά να είναι η υπεράσπιση του φυσικού και παραγωγικού πλούτου της χώρας και μαζί, αναπόσπαστα, της παραγωγικής δύναμης του τόπου που είναι οι εργαζόμενοι, από την ασυδοσία και την εκμετάλλευση του πολυεθνικού κεφαλαίου. Οταν εμείς μιλάμε για εθνικό προγραμματισμό και κλαδική ανάπτυξη, στήριξη τομέων και προϊόντων, δεν την εννοούμε ως στήριξη των μεγάλων επιχειρηματιών και εμπόρων και των κερδοσκόπων, αλλά ως στήριξη του εργαζόμενου λαού που σ' αυτόν ανήκει ο πλούτος.

Είναι η μόνη διέξοδος που έχει ανάγκη ο τόπος. Από τη στιγμή που στον τόπο κυριαρχούν και κυβερνούν δυνάμεις, που όχι μόνο δεν αντιστέκονται στις επιλογές σε βάρος της χώρας, αλλά δουλεύουν για να περάσουν αυτές οι επιλογές με φωτιά και τσεκούρι, τότε η υπόθεση αυτή περνάει στα χέρια αποκλειστικά του ελληνικού λαού. Επικίνδυνη πολιτική είναι η πολιτική υποταγής και ενσωμάτωσης στην ΕΕ. Είναι επικίνδυνη για όλη την Ευρώπη, για το παρόν και το μέλλον της. Ο αγώνας δεν είναι μόνο ελληνικός. Είναι και θα είναι στο άμεσο μέλλον και πανευρωπαϊκός.

Είναι εκ του πονηρού επιχείρημα ότι η "επανεθνικοποίηση" της οικονομικής αγροτικής πολιτικής συμφέρει τις ισχυρές χώρες και ιδιαίτερα τη Γερμανία.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι στις συνθήκες της διεθνοποίησης, όταν αυτή μάλιστα πραγματοποιείται με την ηγεμονία των πολυεθνικών και με οργανισμούς σαν την ΕΕ, όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά παίρνει ένα νέο νόημα η εθνική διάσταση συμφερόντων. Εννοείται ότι εμείς όταν λέμε εθνικά συμφέροντα εννοούμε τα λαϊκά, της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών. Αυτή η εθνική διάσταση αποτελεί δρόμο για τη διεκδίκηση όσο γίνεται πιο ισότιμων διεθνών σχέσεων, διευκολύνει τον αγώνα κατά του συστήματος των διεθνών σχέσεων, που βασίζεται στην εξάρτηση, την υποταγή, την καταπίεση. Είναι ο δρόμος της διεθνοποίησης που συμφέρει τους λαούς.

Λέτε ψέματα όταν ισχυρίζεστε ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει σε εθνικό επίπεδο οικονομική πολιτική, ότι δήθεν δεν υπάρχουν εθνικές παρεμβάσεις. Υπάρχουν και πολλές μάλιστα, μόνο που οι εθνικές παρεμβάσεις γίνονται μόνο και μόνο για να αυξηθούν τα κέρδη των μονοπωλιακών επιχειρήσεων.

Οταν αγοράζατε τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις των ιδιωτών, χαρίζοντάς τους τα δικά τους χρέη, και τις κάνατε κρατικές (μη δημόσιες στην πραγματικότητα), τότε ασκούσατε κρατική πολιτική σε εθνικό επίπεδο. Οταν ξεπουλάτε, βγάζοντας στο σφυρί κρατικές επιχειρήσεις, πάλι εθνική πολιτική ασκείτε, μόνο που αυτή συμφέρει μια μειοψηφία και συμπίπτει με τη θέληση και τα συμφέροντα και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας.

Αρα εθνικές ρυθμίσεις υπάρχουν και μάλιστα αυξημένες. Δε θέλετε τις εθνικές ρυθμίσεις υπέρ του λαού, υπέρ των αγροτών, των εργατών και των υπαλλήλων.

Οι αγρότες, όταν ζητούν ενισχύσεις και επιδοτήσεις, το κάνουν γιατί έχουν δεχτεί τραγικές συνέπειες, όχι από προσωπικά λάθη και τεμπελιά, αλλά εξαιτίας της πολιτικής σας, εξαιτίας της κοινής αγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Αναμφισβήτητα οι επιδοτήσεις δεν μπορεί να αποτελούν το βασικό μοχλό ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, αλλά σήμερα είναι το μόνο αμυντικό όπλο που έχει η αγροτιά για να μην υποστεί τη βίαιη έξωση που εσείς επιδιώκετε. Λέτε π. χ. ότι οι αγρότες ζητάνε επιδότηση για προϊόντα που υπερπαράγουν.

Εμείς ρωτάμε, με ποιο κριτήριο στην Ελλάδα καθορίζεται το όριο παραγωγής και υπερπαραγωγής;

Οταν π. χ. στην Ελλάδα πραγματοποιείται μια θάλασσα εισαγωγών, με προϊόντα που εμείς παράγουμε, τότε είναι λογικό να φαίνεται, αλλά να μην ισχύει στην πραγματικότητα, ότι έχουμε υπερπαραγωγή. Σας θυμίζω ότι εισάγουμε από γάλα και χυμούς μέχρι λάδι, μέχρι έτοιμα προϊόντα που προέρχονται από το βαμβάκι, από το ζωικό νήμα, εισάγουμε φασόλια, τυρί, φέτα, οπωροκηπευτικά και μετά βγάζετε πλεονασματικά τα ελληνικά προϊόντα.

Φταίνε οι αγρότες γι' αυτό; Θα ισχυριστείτε ότι τα ξένα προϊόντα είναι πιο φθηνά. Εμείς απαντάμε: Ούτε πιο φθηνά, ούτε πιο καλά. Οι καταναλωτές εργαζόμενοι το νιώθουν από το ελαφρύ πορτοφόλι τους, όταν βγαίνουν από τα μαγαζιά. Αναμφισβήτητα υπάρχουν σημαντικά περιθώρια να μειωθεί το κόστος των αγροτικών προϊόντων, το θέμα όμως είναι καθαρά πολιτικό, δεν είναι ούτε ατομικό του αγρότη, ούτε τεχνοκρατικό. Η πολιτική της Κοινότητας δεν έχει καμιά σχέση με την παραγωγή φθηνών και καλής ποιότητας αγροτικών προϊόντων, αλλά με τη συγκέντρωση της παραγωγής, της εμπορίας και διακίνησης γενικά των αγροτικών προϊόντων στα χέρια ισχυρών καπιταλιστικών πολυεθνικών επιχειρήσεων. Η πολιτική της Κοινότητας οδηγεί σε αυξημένο κόστος και υψηλές μονοπωλιακές τιμές και σε υπερκέρδη.

Μέσω της ελεύθερης διακίνησης των εμπορευμάτων και των κεφαλαίων, με τις ποσοστώσεις και τη συνυπευθυνότητα, επιχειρείται η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών.

Η πολιτική απέναντι στην αγροτική οικονομία δεν μπορεί παρά να χαράζεται σε εθνικό επίπεδο, από το κράτος, την κυβέρνηση. Και σήμερα χαράζεται σε εθνικό επίπεδο, ανεξάρτητα αν οι αποφάσεις παίρνονται στις Βρυξέλλες, μόνο που πρόκειται για αποφάσεις αντιλαϊκές και αντιαγροτικές.

Ισχυρίζεστε ότι τα αιτήματα των αγροτών θα οδηγήσουν τάχα σε οικονομικές απώλειες της Ελλάδας από την Κοινότητα.

Ας πάρουμε την περίπτωση του επιχειρήματος που προβάλλετε, ότι αν δεν εφαρμοστούν οι κοινοτικές οδηγίες, τότε θα χάσουμε τον πακτωλό χρημάτων που μας στέλνει η Κοινότητα. Κατ' αρχήν αυτός ο πακτωλός των χρημάτων είναι τα 30 αργύρια του Ιούδα. Η ΕΕ, αφού με τη συνδρομή των εθνικών κυβερνήσεων ξεζουμίζει τον πλούτο που παράγεται από τους εργαζομένους, επιστρέφει στις χώρες με τη μορφή επιδοτήσεων και ενισχύσεων προγραμμάτων, ένα πολύ μικρότερο μέρος.

Οταν μας δίνει η Κοινότητα π. χ. 100 δρχ., μας έχει πάρει 200 δραχμές.Αρα δεν πρόκειται για πραγματικά ποσά και εισοδήματα που τάχα κερδίζουμε. Ο λαός όμως πρέπει να ξέρει ότι τα κοινοτικά ποσά δεν πάνε στις τσέπες του λαού για αποζημίωση, αν και ο λαός δε ζητά αποζημίωση, αλλά πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική. Τη μερίδα του λέοντος στις κοινοτικές επιχορηγήσεις την αρπάζουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες, ενώ ένα άλλο μέρος πάει σε δραστηριότητες παρασιτικές, κερδοσκοπίες, πάντως σε μη παραγωγικές και αναπτυξιακές. Χώρια που αυτές είναι προσωρινές, γιατί στο άμεσο μέλλον ούτε αυτές οι επιδοτήσεις προβλέπεται να διατηρηθούν.

Γιατί δηλαδή να δεχτούν οι αγρότες να πάρουν κάποιες επιδοτήσεις για να ξεπατώνουν τα χωράφια τους και να φυτεύουν ακακίες, αγριολούλουδα, πρασινάδα και να καλλιεργούν σε ατομικούς οικολογικούς κήπους;

Ισχυρίζεστε επίσης ότι από την πολιτική των επιδοτήσεων ωφελούνται οι πλούσιοι και οι μεγαλοαγρότες. Αυτό λέμε και εμείς. Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχουν οι επιδοτήσεις, αλλά ότι εσείς διευκολύνετε να τις κερδίζει μια μειοψηφία. Αλλάξτε το σύστημα και διαθέστε τις επιδοτήσεις εκεί που πρέπει.Δικό σας πρόβλημα είναι. Μην το μεταφέρετε στις πλάτες της αγροτιάς.