Είναι εκ του πονηρού επιχείρημα ότι η "επανεθνικοποίηση" της οικονομικής αγροτικής πολιτικής συμφέρει τις ισχυρές χώρες και ιδιαίτερα τη Γερμανία.

Εμείς υποστηρίζουμε ότι στις συνθήκες της διεθνοποίησης, όταν αυτή μάλιστα πραγματοποιείται με την ηγεμονία των πολυεθνικών και με οργανισμούς σαν την ΕΕ, όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά παίρνει ένα νέο νόημα η εθνική διάσταση συμφερόντων. Εννοείται ότι εμείς όταν λέμε εθνικά συμφέροντα εννοούμε τα λαϊκά, της μεγάλης πλειοψηφίας των λαών. Αυτή η εθνική διάσταση αποτελεί δρόμο για τη διεκδίκηση όσο γίνεται πιο ισότιμων διεθνών σχέσεων, διευκολύνει τον αγώνα κατά του συστήματος των διεθνών σχέσεων, που βασίζεται στην εξάρτηση, την υποταγή, την καταπίεση. Είναι ο δρόμος της διεθνοποίησης που συμφέρει τους λαούς.

Λέτε ψέματα όταν ισχυρίζεστε ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει σε εθνικό επίπεδο οικονομική πολιτική, ότι δήθεν δεν υπάρχουν εθνικές παρεμβάσεις. Υπάρχουν και πολλές μάλιστα, μόνο που οι εθνικές παρεμβάσεις γίνονται μόνο και μόνο για να αυξηθούν τα κέρδη των μονοπωλιακών επιχειρήσεων.

Οταν αγοράζατε τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις των ιδιωτών, χαρίζοντάς τους τα δικά τους χρέη, και τις κάνατε κρατικές (μη δημόσιες στην πραγματικότητα), τότε ασκούσατε κρατική πολιτική σε εθνικό επίπεδο. Οταν ξεπουλάτε, βγάζοντας στο σφυρί κρατικές επιχειρήσεις, πάλι εθνική πολιτική ασκείτε, μόνο που αυτή συμφέρει μια μειοψηφία και συμπίπτει με τη θέληση και τα συμφέροντα και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας.

Αρα εθνικές ρυθμίσεις υπάρχουν και μάλιστα αυξημένες. Δε θέλετε τις εθνικές ρυθμίσεις υπέρ του λαού, υπέρ των αγροτών, των εργατών και των υπαλλήλων.

Οι αγρότες, όταν ζητούν ενισχύσεις και επιδοτήσεις, το κάνουν γιατί έχουν δεχτεί τραγικές συνέπειες, όχι από προσωπικά λάθη και τεμπελιά, αλλά εξαιτίας της πολιτικής σας, εξαιτίας της κοινής αγροτικής πολιτικής της ΕΕ. Αναμφισβήτητα οι επιδοτήσεις δεν μπορεί να αποτελούν το βασικό μοχλό ανάπτυξης της αγροτικής οικονομίας, αλλά σήμερα είναι το μόνο αμυντικό όπλο που έχει η αγροτιά για να μην υποστεί τη βίαιη έξωση που εσείς επιδιώκετε. Λέτε π. χ. ότι οι αγρότες ζητάνε επιδότηση για προϊόντα που υπερπαράγουν.

Εμείς ρωτάμε, με ποιο κριτήριο στην Ελλάδα καθορίζεται το όριο παραγωγής και υπερπαραγωγής;

Οταν π. χ. στην Ελλάδα πραγματοποιείται μια θάλασσα εισαγωγών, με προϊόντα που εμείς παράγουμε, τότε είναι λογικό να φαίνεται, αλλά να μην ισχύει στην πραγματικότητα, ότι έχουμε υπερπαραγωγή. Σας θυμίζω ότι εισάγουμε από γάλα και χυμούς μέχρι λάδι, μέχρι έτοιμα προϊόντα που προέρχονται από το βαμβάκι, από το ζωικό νήμα, εισάγουμε φασόλια, τυρί, φέτα, οπωροκηπευτικά και μετά βγάζετε πλεονασματικά τα ελληνικά προϊόντα.

Φταίνε οι αγρότες γι' αυτό; Θα ισχυριστείτε ότι τα ξένα προϊόντα είναι πιο φθηνά. Εμείς απαντάμε: Ούτε πιο φθηνά, ούτε πιο καλά. Οι καταναλωτές εργαζόμενοι το νιώθουν από το ελαφρύ πορτοφόλι τους, όταν βγαίνουν από τα μαγαζιά. Αναμφισβήτητα υπάρχουν σημαντικά περιθώρια να μειωθεί το κόστος των αγροτικών προϊόντων, το θέμα όμως είναι καθαρά πολιτικό, δεν είναι ούτε ατομικό του αγρότη, ούτε τεχνοκρατικό. Η πολιτική της Κοινότητας δεν έχει καμιά σχέση με την παραγωγή φθηνών και καλής ποιότητας αγροτικών προϊόντων, αλλά με τη συγκέντρωση της παραγωγής, της εμπορίας και διακίνησης γενικά των αγροτικών προϊόντων στα χέρια ισχυρών καπιταλιστικών πολυεθνικών επιχειρήσεων. Η πολιτική της Κοινότητας οδηγεί σε αυξημένο κόστος και υψηλές μονοπωλιακές τιμές και σε υπερκέρδη.

Μέσω της ελεύθερης διακίνησης των εμπορευμάτων και των κεφαλαίων, με τις ποσοστώσεις και τη συνυπευθυνότητα, επιχειρείται η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών.

Η πολιτική απέναντι στην αγροτική οικονομία δεν μπορεί παρά να χαράζεται σε εθνικό επίπεδο, από το κράτος, την κυβέρνηση. Και σήμερα χαράζεται σε εθνικό επίπεδο, ανεξάρτητα αν οι αποφάσεις παίρνονται στις Βρυξέλλες, μόνο που πρόκειται για αποφάσεις αντιλαϊκές και αντιαγροτικές.

Ισχυρίζεστε ότι τα αιτήματα των αγροτών θα οδηγήσουν τάχα σε οικονομικές απώλειες της Ελλάδας από την Κοινότητα.

Ας πάρουμε την περίπτωση του επιχειρήματος που προβάλλετε, ότι αν δεν εφαρμοστούν οι κοινοτικές οδηγίες, τότε θα χάσουμε τον πακτωλό χρημάτων που μας στέλνει η Κοινότητα. Κατ' αρχήν αυτός ο πακτωλός των χρημάτων είναι τα 30 αργύρια του Ιούδα. Η ΕΕ, αφού με τη συνδρομή των εθνικών κυβερνήσεων ξεζουμίζει τον πλούτο που παράγεται από τους εργαζομένους, επιστρέφει στις χώρες με τη μορφή επιδοτήσεων και ενισχύσεων προγραμμάτων, ένα πολύ μικρότερο μέρος.

Οταν μας δίνει η Κοινότητα π. χ. 100 δρχ., μας έχει πάρει 200 δραχμές.Αρα δεν πρόκειται για πραγματικά ποσά και εισοδήματα που τάχα κερδίζουμε. Ο λαός όμως πρέπει να ξέρει ότι τα κοινοτικά ποσά δεν πάνε στις τσέπες του λαού για αποζημίωση, αν και ο λαός δε ζητά αποζημίωση, αλλά πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική. Τη μερίδα του λέοντος στις κοινοτικές επιχορηγήσεις την αρπάζουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες, ενώ ένα άλλο μέρος πάει σε δραστηριότητες παρασιτικές, κερδοσκοπίες, πάντως σε μη παραγωγικές και αναπτυξιακές. Χώρια που αυτές είναι προσωρινές, γιατί στο άμεσο μέλλον ούτε αυτές οι επιδοτήσεις προβλέπεται να διατηρηθούν.

Γιατί δηλαδή να δεχτούν οι αγρότες να πάρουν κάποιες επιδοτήσεις για να ξεπατώνουν τα χωράφια τους και να φυτεύουν ακακίες, αγριολούλουδα, πρασινάδα και να καλλιεργούν σε ατομικούς οικολογικούς κήπους;

Ισχυρίζεστε επίσης ότι από την πολιτική των επιδοτήσεων ωφελούνται οι πλούσιοι και οι μεγαλοαγρότες. Αυτό λέμε και εμείς. Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχουν οι επιδοτήσεις, αλλά ότι εσείς διευκολύνετε να τις κερδίζει μια μειοψηφία. Αλλάξτε το σύστημα και διαθέστε τις επιδοτήσεις εκεί που πρέπει.Δικό σας πρόβλημα είναι. Μην το μεταφέρετε στις πλάτες της αγροτιάς.