Το ότι η ΕΕ αποτελεί σήμερα μια πραγματικότητα, ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει; Το θέμα είναι ότι αυτή η πραγματικότητα δε γεννήθηκε από τη φύση. Δημιουργήθηκε με πολιτικές αποφάσεις και διέπεται από συγκεκριμένους νόμους λειτουργίας.

Το ζήτημα είναι αν αυτή η συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα συμφέρει ή δε συμφέρει τους λαούς, αν πρέπει να συμμορφωθούμε με αυτήν ή να την αντιπαλέψουμε, για να φτάσουμε σε μια άλλη πραγματικότητα που θα είναι Ενωμένη Ευρώπη, αλλά σε εντελώς διαφορετικές βάσεις από αυτή που υπάρχει σήμερα.

Πραγματικότητα για πολλά πολλά χρόνια ήταν και η κλασική αποικιοκρατία, που γνωρίσαμε τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Πραγματικότητα ήταν και η οθωμανική αυτοκρατορία. Οι συγκεκριμένες πραγματικότητες άλλαξαν.

Ο ελληνικός λαός, όπως και όλοι οι ευρωπαϊκοί, πρέπει να νιώθει αντίπαλος και πολέμιος αυτής της πραγματικότητας. Πρέπει να νιώσει την ανάγκη να αντισταθεί, για να μην τα χάσει όλα, για να αποκτήσει νέες δυνάμεις και εφεδρείες, για να την ανατρέψει.

Δεν υπάρχουν αφελείς και τρελοί που να πιστεύουν ότι μπορεί σήμερα ένας λαός, μια χώρα να γίνει αυτάρκης και να μην έχει την ανάγκη της διεθνούς συνεργασίας. Η ενότητα της Ευρώπης πρέπει και μπορεί να γίνει, μόνο που αυτή θα πραγματοποιηθεί σε αντίθεση με τη διαιρετική πολιτική της ΕΕ, από χώρες και κυβερνήσεις, που θα εκφράζουν τις λαϊκές κοινωνικές τάξεις και τα πανευρωπαϊκά, διεθνή συμφέροντά τους.

Η πραγματική ένωση της Ευρώπης δεν περνάει μέσα από τις Βρυξέλλες και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Οι θυσίες που συνεπάγεται αυτός ο αγώνας είναι πολύ λιγότερες από τις θυσίες, που ήδη κάνει ο λαός μας, στο όνομα του προγράμματος "σύγκλισης", στο όνομα του να μπούμε στην πρώτη ταχύτητα.

Ο αγώνας που διεξάγεται στον τόπο μας από όλα τα λαϊκά στρώματα, από τους αγρότες, είναι αγώνας πατριωτικός. Δε σηκώνει καμία συκοφαντία και αμφισβήτηση.

Την ίδια ώρα που - υποτίθεται - υπερασπίζεστε τα συμφέροντα της χώρας και όλου του λαού στα κοινοτικά όργανα, υβρίζετε τους αγρότες, λες και είναι κοινοί κακοποιοί και καταχραστές. Υβρίζετε τους ανέργους, γιατί ζητάνε θέσεις εργασίας από την κυβέρνηση, λες και η ανεργία είναι επιλογή των ανέργων, γιατί είναι τεμπέληδες και χαραμοφάηδες...

Υβρίζετε όσους αγωνίζονται, επειδή δεν αντέχουν να πληρώνουν τα σπασμένα της δικής σας πολιτικής και τους αποκαλείτε συντεχνίες. Εχουν άδικο εκείνοι που σας επιστρέφουν την ύβρη και σας αποκαλούν συντεχνία των κεφαλαιοκρατών και του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών;

Καθημερινά τροφοδοτείτε τα δελτία ειδήσεων με την αποτίμηση του οικονομικού κόστους των απεργιών και των κινητοποιήσεων. Γιατί δε συνυπολογίζετε το τεράστιο οικονομικό κόστος, που υφίσταται η χώρα και ο λαός από την πολιτική που ακολουθείτε τόσα χρόνια σε τούτο τον τόπο; Η ανεργία δεν έχει οικονομικό κόστος; Η λιτότητα δεν έχει οικονομικό κόστος; Οι εκποιήσεις, για ένα κομμάτι ψωμί, δημόσιων επιχειρήσεων, ολόκληρων εκτάσεων γης πάνω στο κύμα, η προκλητική φοροαπαλλαγή και φοροδιαφυγή των "ημετέρων", τα προνόμια, η φυγή κεφαλαίων και κερδών στο εξωτερικό, όλα αυτά δεν έχουν κανένα κόστος;

Αυτοί οι αγώνες είναι εγγύηση ότι θα υπάρξει μέλλον για την ελληνική οικονομία, το λαό και τον τόπο.

Το χειρότερο: Εχετε ξεκινήσει την τακτική της προβοκάτσιας και της ιδεολογικής τρομοκρατίας. Προσπαθείτε να μας επιστρέψετε στην περίοδο εκείνη που η Ελλάδα χωριζόταν σε εθνικόφρονες και συμμορίτες, την περίοδο εκείνη που ο κομμουνιστής δεν είχε δικαίωμα να μιλάει και πολύ περισσότερο να δρα. Μας γυρνάτε πίσω σε μια εποχή λαϊκού διχασμού, γιατί αυτό σας βολεύει σήμερα. Προσπαθείτε να διχάσετε την αγροτιά σε Καρδιτσιώτες και Αιγιώτες, σε Κρητικούς και Στερεοελλαδίτες, σε κατοίκους των πόλεων και της υπαίθρου.

Θέλετε ένα λαό που θα διαμαρτύρεται βουβά στα σπίτια και στα καφενεία, στις σύγχρονες παμπ και στα μπαρ, που θα αγανακτεί, αλλά δε θα οργανώνει τον αγώνα του. Θέλετε τους φτωχούς και τους άνεργους ξεμοναχιασμένους σε ατομική απελπισία, να τρέχουν πίσω από τους βουλευτές, τους πολιτευτές, τους διάφορους κρατικούς παράγοντες να ζητάνε ατομικό ρουσφέτι, να ζητάνε ελεημοσύνη και φιλανθρωπία, αλλά να μην αγωνίζονται οργανωμένα και συστηματικά. Να μην έχουν στόχους προοπτικής, αλλά να περιμένουν κάθε μέρα τι ψίχουλα θα τους πετάξετε.

Θέλετε το λαό ενωμένο στο ρουσφέτι και στη ζητιανιά και όχι στους αγώνες και στη δράση.

Καταφέρεστε κατά του ΚΚΕ, γιατί ξέρετε ότι πολιτική θέση του ΚΚΕ είναι η ενότητα του λαού στη βάση, με γνώμονα τα κοινά τους συμφέροντα.

Να ξέρετε ότι οι πρώτοι που θα εισπράξετε τους καρπούς αυτής της τακτικής θα είσαστε εσείς, γιατί ο λαός όταν αγωνίζεται στα χαρακώματα που εσείς του έχετε στήσει, δε δέχεται διαχωρισμούς, και κομματικές ταμπέλες για τρομοκρατία.

Αυτό που έχετε καθήκον είναι να ικανοποιήσετε τα αιτήματα των αγροτών και των άλλων εργαζομένων που αντιπροσωπεύουν σήμερα ένα ελάχιστο αναγκαίων μέτρων, για να πάρουν μια ανάσα.

Δεν πρόκειται τελικά να πετύχετε τους στόχους σας, γιατί οι αγώνες διδάσκουν και μαθαίνουν. Οι αγώνες που αναπτύσσονται δεν είναι περαστικοί, δεν είναι μια επιδημία γρίπης που θα περάσει. Αυτό μην το ξεχνάτε.