Το σύστημα του "Εθνικού Απολυτηρίου" αναδεικνύεται καθοριστικός μηχανισμός για την υλοποίηση του γράμματος και του πνεύματος της "Λευκής Βίβλου" για την απασχόληση και την εκπαίδευση, που τα επιτελεία των Βρυξελλών σχεδίασαν για λογαριασμό των μονοπωλίων: Λιγότερο μακροχρόνιες σπουδές, συρρίκνωση της αρχικής εκπαίδευσης και αντικατάστασή της με τη διά βίου κατάρτιση και μαθητεία, ισχυροποίηση και κυριαρχία του ιδιωτικού τομέα στην εκπαίδευση - κατάρτιση, ανταποδοτικότητα.

Αυτοί είναι και οι στόχοι του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης. Γι' αυτό και το πρόβλημά της είναι οι εξετάσεις, δηλαδή το κρησάρισμα. Γι' αυτό δε δίνει "δεκάρα τσακιστή" για την ίδια την εκπαίδευση, το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς.

• Οταν το περιεχόμενο της γενικής παιδείας, που είναι η μετάδοση κοινωνικής συνείδησης, ανθρωπιστικών αξιών, τρόπου ζωής και πολιτισμού, εξαντλείται στην προσθαφαίρεση των προς εξέταση μαθημάτων,
• όταν μας διαβεβαιώνουν πως τόσο το Γενικό Λύκειο όσο και τα ΤΕΛ και ΕΠΛ διατηρούν το σημερινό πρόγραμμά τους, απλώς οι δέσμες μετονομάζονται σε ομάδες,
• όταν οι βάρδιες, τα πολυάριθμα τμήματα, τα κενά των οργανικών θέσεων, η αθλιότητα των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών βασιλεύουν,
• όταν τα εργαστήρια, τα εποπτικά μέσα, οι βιβλιοθήκες φαντάζουν πολυτέλεια μπροστά στην αδυναμία κάλυψης στοιχειωδών λειτουργικών αναγκών (φως, νερό, καθαριότητα, θέρμανση, κτιριακή ανεπάρκεια),
• όταν η αναβάθμιση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και βιβλίων, μετά μάλιστα και την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση του ΟΕΔΒ, παραπέμπεται στο αόριστο μέλλον και στην ευθύνη των ιδιωτών μεγαλοεκδοτών,
• όταν η ουσιαστική διαδικασία της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών αναγορεύεται σε υπόθεση ολιγόωρων σεμιναρίων κατάρτισης, που αναλαμβάνει με το αζημίωτο το Ιδρυμα Λαμπράκη,
• όταν οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία, αν και μας τοποθετούν σε μια από τις τελευταίες παγκόσμια θέσεις, διαρκώς μειώνονται, τότε:
• Πώς θα μετατραπεί η μάθηση σε μια συναρπαστική εμπειρία ανακάλυψης;
• Πώς θα μεταμορφωθεί το σχολείο σε χώρο δημιουργίας, χαράς, έκφρασης και αυτογνωσίας;
• Ποιος, πού και με τι μέσα θα απελευθερώνει τη δημιουργική σκέψη από το στείρο παπαγαλισμό και θα αναπτύσσει την αναλυτική και συνθετική ικανότητα των μαθητών;

Από όλα αυτά και από σειρά άλλων αναπάντητων ερωτημάτων, οι ιθύνοντες της πολιτείας νίπτουν τας χείρας τους, αφήνοντας σκόπιμα να τα βρουν μπροστά τους, σε επόμενο βήμα, οι τοπικές κοινωνίες, οι δήμοι και οι γονείς, με τις λειψές δυνατότητες και γνώσεις τους, στο αποκεντρωμένο, διαφοροποιημένο (στα πλαίσια του εθνικού πλαισίου σπουδών), ανταποδοτικό σχολείο των πρόσθετων φόρων και των χορηγών.

Εκτός από τη διατήρηση των διαφορετικών τύπων Λυκείου (ΓΕΛ, ΕΠΛ, ΤΕΛ κλπ), μια ακόμη μορφή κατηγοριοποίησης και απροκάλυπτης προνομιακής μεταχείρισης του ιδιωτικού τομέα υιοθετήθηκε ήδη από το υπουργείο με τη διά νόμου επιβολή και λειτουργία ιδιωτικού σχολείου, ανεξέλεγκτου από το ελληνικό κράτος και τους νόμους του, μέσα στο ίδιο το δημόσιο σχολείο. Πρόκειται για τα τμήματα του λεγόμενου "Διεθνούς Απολυτηρίου", τα οποία καλούνται να ιδρύσουν όσα δημόσια σχολεία επιθυμούν, με ξενόγλωσσο πρόγραμμα σπουδών, έξω από το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα των ελληνικών σχολείων και με τις προδιαγραφές ιδιωτικού οργανισμού με έδρα τη Γενεύη. Οι απόφοιτοί του θα μπορούν να εισάγονται στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ χωρίς να διαθέτουν "Εθνικό Απολυτήριο" και, όπως διαφημίζεται, θα βρίσκουν ανοιχτές τις πόρτες για οποιοδήποτε πανεπιστήμιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντί μάλιστα να υποχρεωθεί το "Διεθνές Απολυτήριο" να προσαρμόσει στα ελληνικά δεδομένα το πρόγραμμά του, φαίνεται πως μάλλον το πρόγραμμα των μαθημάτων του "Εθνικού Απολυτηρίου" βασίζεται στα πρότυπα του "Διεθνούς".

Μάχη ζωής με βερμπαλισμούς, πολύχρωμα φυλλάδια και ανέξοδες υποσχέσεις, δίνει το υπουργείο Παιδείας, για να αποκρύψει μέσα σε κλίμα αναμονής, ελπίδων και αυταπατών τον βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα του "εκπαιδευτικού Μάαστριχτ", που προωθεί και μέσα από τις ρυθμίσεις του "Εθνικού Απολυτήριου".

Η μεγάλη φιλολογία, για την "εκπαιδευτική αναγέννηση", την "επανίδρυση του Λυκείου" και την αναβάθμιση της μορφωτικής στάθμης του λαού μας, αρχίζει και τελειώνει σε ένα νέο εξεταστικό σύστημα. Το "Εθνικό Απολυτήριο" είναι:

1) Το σκληρότερο σύστημα ταξικών φραγμών και κοινωνικής επιλογής της τελευταίας 20ετίας.

2) Μοχλός για την παραπέρα πριμοδότηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης κάθε μορφής (φροντιστήρια, Κέντρα Κατάρτισης, ΙΕΚ, "κολέγια" κλπ.).

3) Καθοριστικός μηχανισμός διεύρυνσης της μορφωτικής υποβάθμισης του λαού μας.

Στόχος του δεν είναι μόνο να περιορίσει την κοινωνική πίεση και πρόσβαση σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, αλλά να αποθαρρύνει τη συνέχιση και ολοκλήρωση των σπουδών στο Λύκειο, να επεκτείνει το φαινόμενο της σχολικής διαρροής, αναδεικνύοντας σαν κυρίαρχη εναλλακτική μορφή της εκπαιδευτικής λειτουργίας τη φτηνή κατάρτιση (ΚΕΚ, μαθητεία κλπ.).

Ετσι το Λύκειο, από κακό φροντιστήριο, μετατρέπεται σε ένα μεγάλο εξεταστικό κέντρο, με ενιαία εθνική εξέταση σε όλα τα μαθήματα στην Α Λυκείου (που δε θα συνυπολογίζονται στο "Εθνικό Απολυτήριο"), τις δύο εθνικές εξετάσεις στα πέντε μαθήματα "γενικής παιδείας" και στα υπόλοιπα μαθήματα του σχολικού προγράμματος στη Β Λυκείου και τις εθνικές εξετάσεις στη Γ Λυκείου, στα πέντε γενικά μαθήματα και στα τρία επιλογής. Με εξετάσεις, δηλαδή, ξένες προς την εκπαιδευτική διαδικασία που προηγήθηκε στο σχολείο. Με εξετάσεις που, αφού θα συμπίπτουν με εκείνες της εισαγωγής σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, θα προκαλούν δέος και ψυχική αναστάτωση στους μαθητές, πιέζοντας σε μαζική προσφυγή στην "παραπαιδεία".

Με λίγα λόγια, τα φροντιστήρια αναλαμβάνουν την εκπαίδευση (σε όλο σχεδόν το φάσμα των μαθημάτων και σε όλες τις τάξεις τουλάχιστον του Λυκείου) και το Λύκειο τις εξετάσεις!

Αυτοί που δε θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σ' αυτόν τον κοινωνικά άνισο αγώνα δρόμου θα είναι πολλοί, γεγονός που σιωπηρά αναγνωρίζει το υπουργείο Παιδείας, επιτρέποντας σε εκείνους που δε θα εγκαταλείψουν να αποκτούν ίσως - εφόσον προάγονται - ένα άχρηστο πιστοποιητικό αποφοίτησης Λυκείου, ή επαγγελματικό πτυχίο (ΤΕΛ, ΕΠΛ), χωρίς να είναι κάτοχοι του "Εθνικού Απολυτηρίου".

Δηλαδή τα παιδιά των μισθοσυντήρητων, των ανέργων, των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων δε θα αποκτούν το διαβατήριο ζωής, το δικαίωμα πρόσβασης σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, δε θα είναι "ισότιμα με τους Ευρωπαίους ομολόγους τους"!

Πράγματι, σε άλλες χώρες της ΕΕ στις οποίες έχουν προηγηθεί τέτοιου είδους συστήματα, τα ποσοστά των κατόχων απολυτήριου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην αντίστοιχη ηλικιακή ομάδα είναι κατά μέσον όρο 45%. Σε μερικές μάλιστα χώρες, μόνο ένας στους τρεις ή ένας στους τέσσερις νέους κατέχει αυτό τον τίτλο, ενώ τα φαινόμενα αυτοαπόρριψης και περιθωριοποίησης μεγάλου κομματιού της νεολαίας αποτελούν ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα (στοιχεία ΚΕΚΜΟΚΟΠ Παντείου, "Ενημερωτική Εκθεση 14"). Αντίθετα στη χώρα μας σήμερα το ποσοστό των αποφοίτων Λυκείου προσεγγίζει το 60% της αντίστοιχης ηλικιακής ομάδας.

Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι το σύστημα του "Εθνικού Απολυτηρίου" όχι μόνο δεν ενισχύει την αυτονομία του Λυκείου, αλλά το καθιστά άχρηστο, αφού απολυτήριο Λυκείου χωρίς "Εθνικό Απολυτήριο", επίσημα, ούτε λίγο ούτε πολύ, προσδιορίζεται σαν "απολυτήριο από τη ζωή".

Οσο για εκείνους που με οικογενειακές στερήσεις και σκληρές προσπάθειες θα διεκδικήσουν μια θέση σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, η στρόφιγγα κλείνει. Η εισαγωγή προαπαιτούμενου μαθήματος από κάθε Τμήμα ή Σχολή των ΑΕΙ - ΤΕΙ, σε συνδυασμό με τα μαθήματα που περιλαμβάνει η κάθε ομάδα επιλογής, περιορίζει τον αριθμό των Τμημάτων που μπορούν να επιλεγούν (π. χ. δεν μπορεί κανείς να είναι ταυτόχρονα υποψήφιος σε Φυσικό και Χημικό Τμήμα).

Οχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα, το πρόβλημα του υπάρχοντος συστήματος, όπου ο μαθητής κρίνεται για όλα όσα γνωρίζει σε μία μόνο εξέταση, αλλά οξύνεται. Σε ένα τρίωρο, "αξιολογούνται" γνώσεις πέντε και έξι μαθημάτων. Για τον έλεγχο της γνώσης του σε ολόκληρους επιστημονικούς κλάδους, όπως η Φυσική και η Χημεία, αναλογούν μόλις 18 λεπτά της ώρας.

Ο υποψήφιος που απέτυχε την πρώτη χρονιά να εισαχθεί στη Σχολή της επιλογής του, αποθαρρύνεται να επιχειρήσει και δεύτερη, γιατί θα πρέπει να προετοιμαστεί, με το αντίστοιχο κόστος, σε 8 μαθήματα αντί για 4, 3, ή 2 όπως σήμερα με την κατοχύρωση και της βαθμολογίας. Παράλληλα καταργείται το ποσοστό ιδιαίτερης αντιμετώπισης των αριστούχων αποφοίτων των Νυχτερινών, ΤΕΛ, ΕΠΛ, που αποτελούσε ένα στοιχειώδες μέτρο άμβλυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων.

Μέσα από όλους αυτούς τους μηχανισμούς απόρριψης, εξασφαλίζεται μια αξιόλογη πελατεία για τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών και τα κάθε λογής ιδιωτικά ψευτοπανεπιστήμια, που με τις πιστωτικές μονάδες, που τους χορηγούν τα συνδεδεμένα πανεπιστήμια του εξωτερικού και την υποστήριξη του ΣτΕστρώνουν το έδαφος για την κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και την επίσημη αναγνώρισή τους.

Η σταδιακή διεύρυνση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που υπόσχεται ο υπουργός, κάθε άλλο παρά σημαίνει μαζική απόκτηση πτυχίων υψηλής επαγγελματικής και επιστημονικής ειδίκευσης, με ανάλογο αντίκρισμα στην εργασία. Στον όρο "τριτοβάθμια", η κυβέρνηση σκοπεύει να συμπεριλάβει ένα μεταλυκειακό συνονθύλευμα μη κρατικών σχολών και ιδρυμάτων, διετούς, τριετούς και τετραετούς φοίτησης, επιπέδου ΙΕΚ.

Ταυτόχρονα, οι αναφορές του υπουργού σε μελλοντικές αλλαγές της δομής των ΑΕΙ και ΤΕΙ αφήνουν ανοιχτή την προοπτική για νέους φραγμούς στο εσωτερικό πλέον των ΑΕΙ - ΤΕΙ, με κύκλους σπουδών και τίτλους με ανύπαρκτο αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, κατά τα πρότυπα της Γαλλίας και άλλων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, όπου από το σύνολο των εισερχομένων στα πανεπιστήμια μόνο το 10% είναι σε θέση να διεκδικήσει μια θέση εργασίας σε αντιστοιχία με τις σπουδές του.

Για τη μεγάλη μάζα της νεολαίας θα ισχύει η κυοφορούμενη αποσύνδεση πτυχίου - επαγγέλματος και ο ατομικός και διά βίου αγώνας δρόμου για καταρτίσεις και πιστωτικές μονάδες, για τη συμπλήρωση της Κάρτας Παιδείας που εξήγγειλε η "Λευκή Βίβλος" για την εκπαίδευση και πρόσφατα υιοθέτησε το υπουργείο Παιδείας. Πρόκειται για ένα πιστοποιητικό όπου θα αναγράφονται οι σκόρπιες γνώσεις και δεξιότητες που θα αποκτά κανείς, για τη μεγάλη αγορά της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης.

Το ΚΚΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, σπουδαστές, όλους τους εργαζόμενους να μην αφήσουν αναπάντητη αυτή την πρόκληση της κυβέρνησης, που ξεθεμελιώνει ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο και δωρεάν σχολείο.

Ενωμένοι σε ένα πλατύ μέτωπο παιδείας να απαιτήσουμε την άμεση απόσυρση του "Εθνικού Απολυτήριου", διεκδικώντας ταυτόχρονα:

1. Δημόσια δωρεάν και σύγχρονη παιδεία για όλους τους νέους, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.

2. Αμεσα μέτρα ανακοπής της διαρροής από την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και επέκτασή της στα 12 χρόνια. Η εκπαιδευτική πράξη να ολοκληρώνεται μέσα στο σχολείο, χωρίς την ανάγκη φροντιστηρίων με άμεση κάλυψη οργανικών κενών, καθιέρωση του πρωινού σχολείου, μείωση μαθητών ανά τάξη και ανά εκπαιδευτικό, υποστηρικτικά μέτρα διδασκαλίας, αναβάθμιση των εκπαιδευτικών.

3. Καθιέρωση ουσιαστικής προσχολικής αγωγής, ενιαίου 9χρονου βασικού σχολείου και ενιαίου λυκείου, που θα πρέπει να παρέχει μόρφωση γενική, ενιαία και συλλογική. Να συνδυάζει την εμπειρία με τη γενίκευση, τη μόρφωση με τη δυνατότητα εργασίας.

Η παιδαγωγική διαδικασία με εργαλεία της το επιστημονικά καταρτισμένο πρόγραμμα και περιεχόμενο σπουδών, τον αναβαθμισμένο εκπαιδευτικό, την αναγκαία υποδομή και την κοινωνική οργάνωση του σχολείου, να στοχεύει στη μετάδοση της μεθοδολογίας κατάκτησης της γνώσης, στην καλλιέργεια του ερευνητικού πνεύματος, στην κατανόηση των νόμων κίνησης της φύσης και της κοινωνίας. Σκοπός της να είναι η ανάπτυξη της κοινωνικής προσωπικότητας, η προετοιμασία ανθρώπων με οντότητα, δύναμη αντίστασης και προώθησης της κοινωνικής προόδου.

4. Ενταξη της επαγγελματικής κατάρτισης, που με τις παραπάνω προϋποθέσεις θα μπορεί να είναι βραχύχρονη, στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα.

5. Διεύρυνση της ανώτατης εκπαίδευσης με την αναμόρφωση των σημερινών ΑΕΙ και ΤΕΙ και προώθηση της δημόσιας και δωρεάν Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης, που θα οδηγεί σε υψηλά ειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό, ικανό να ανταποκριθεί στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.

6. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού.

7. Το σύστημα πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση πρέπει, κατά συνέπεια, να συνδυαστεί με βαθύτερες αλλαγές στη δομή, τη λειτουργία και το περιεχόμενο της βασικής κατ' αρχήν εκπαίδευσης. Με τις σημερινές προϋποθέσεις και την επιδιωκόμενη χειροτέρευσή τους, κάθε πρόταση δεν μπορεί παρά να έχει, σε διάφορες παραλλαγές, τα προβλήματα και τις επιπτώσεις που είχαν όλα τα κατά καιρούς δοκιμασμένα συστήματα, που μετά από κάποιο διάστημα εφαρμογής τους απορρίπτονται δικαιολογημένα από το κοινό αίσθημα για τον αντιεκπαιδευτικό και αντικοινωνικό χαρακτήρα τους.

Ολα τα βασικά προβλήματα της παιδείας είναι στενά συνδεδεμένα με την ανάγκη για μια ριζικά διαφορετική πορεία κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες επιλογές των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Είναι φανερό πως σε μια κοινωνία όπου θα εξασφαλίζεται η δημιουργική εργασία και θα βρίσκουν έκφραση οι σύγχρονες μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων, ο διαγκωνισμός για μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση θα παραμερίζεται, το όποιο σύστημα επιλογής θα απαλλάσσεται σταδιακά από την επίδραση των κοινωνικών διαφοροποιήσεων και θα αποδυναμώνεται.

Απ' αυτή την άποψη, η πρόταση για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που αφήνεται σαν ανοιχτή μελλοντική επιλογή από την κυβέρνηση και πριμοδοτείται από διάφορους κύκλους, είναι δημαγωγική. Εξυπηρετεί τα σχέδια για ακόμη πιο επώδυνους αποκλεισμούς, σε μια ακόμη πιο υποβαθμισμένη, φθηνή και ιδιωτικοποιημένη "τριτοβάθμια" εκπαίδευση, που θα οδηγεί σε πτυχία χωρίς κανένα αντίκρισμα τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων.

Οι κυρίαρχες τάξεις θέλουν πάντα να κρατούν το όπλο της γνώσης για τον εαυτό τους, γιατί γνωρίζουν πως η γνώση είναι ανατρεπτική. Στην εποχή μας, εποχή τεράστιων δυνατοτήτων της επιστήμης και της τεχνολογίας, αυτή η επισήμανση όχι μόνο εξακολουθεί να ισχύει, αλλά αποκτά μεγαλύτερη σημασία και διάσταση. Οσο αυξάνεται ο ρόλος της γνώσης, αλλά και η δυνατότητα για περισσότερη μόρφωση των ανθρώπων, τόσο ενισχύονται τα εμπόδια για την κατάκτησή της και η ταξική επιλογή αυτών που θα την αποκτήσουν.

Ετσι, αντικειμενικά, η υπόθεση της παιδείας είναι ένα από τα πιο βασικά πεδία της σύγχρονης ταξικής πάλης.

Ο αγώνας για μια άλλη εκπαίδευση, δεμένος με τον αγώνα για μια άλλη κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη, είναι ο μόνος σίγουρος και αποτελεσματικός δρόμος για να δικαιωθούν οι σύγχρονες μορφωτικές και κοινωνικές απαιτήσεις του λαού μας.

Στο μέτωπο παιδείας, λοιπόν, είναι ανάγκη, άμεσα, από σήμερα να συσπειρωθούν ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Να γίνει υπόθεση όχι μόνο των βασικών φορέων της εκπαίδευσης, των φορέων των εκπαιδευτικών, των γονιών, των φοιτητών - σπουδαστών, των μαθητών, αλλά του ευρύτερου λαϊκού κινήματος και πάνω απ' όλα του οργανωμένου κινήματος της εργατικής τάξης.

"Εθνικό Απολυτήριο" είναι ο τίτλος του νέου συστήματος εξετάσεων για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ παρουσίασε τις επιχειρούμενες αλλαγές ως "καινοτομίες", ενώ η κριτική των κομμάτων ΝΔ, Πολιτικής Ανοιξης και "ΣΥΝ" περιορίστηκε σε επιμέρους πλευρές.

Το ΚΚΕ διακήρυξε από την αρχή ότι πρόκειται για άλλη μια πράξη στο νεοφιλελεύθερης έμπνευσης έργο του ξεθεμελιώματος της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης και της σταδιακής μετατροπής της σ' αυτό που επιτάσσει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι αλλαγές αυτές, τονίζει το ΚΚΕ, αποτελούν το σκληρότερο σύστημα ταξικών φραγμών και κοινωνικής επιλογής της τελευταίας 20ετίας, μοχλό για την παραπέρα πριμοδότηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης κάθε μορφής, αλλά και καθοριστικό μηχανισμό διεύρυνσης της μορφωτικής υποβάθμισης του λαού μας. Υπογραμμίζει ταυτόχρονα ότι στην εποχή μας, περισσότερο από ποτέ,οι κυρίαρχες τάξεις θέλουν να κρατούν το όπλο της γνώσης για τον εαυτό τους, γνωρίζοντας ότι η γνώση είναι ανατρεπτική και γι' αυτό, αντικειμενικά, η υπόθεση της παιδείας είναι ένα από τα πιο βασικά πεδία της σύγχρονης ταξικής πάλης. Γι' αυτό καλεί τους εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, σπουδαστές, όλους τους εργαζόμενους να μην αφήσουν αναπάντητη αυτή την πρόκληση της κυβέρνησης και ενωμένοι σε ένα πλατύ μέτωπο παιδείας να απαιτήσουν την άμεση απόσυρση του "Εθνικού Απολυτήριου".

Στα κείμενα που ακολουθούν αναφέρονται οι ολοκληρωμένες εκτιμήσεις και θέσεις του ΚΚΕ, για τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση, αλλά και οι εκτιμήσεις - απόψεις εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.