Το σύστημα του "Εθνικού Απολυτηρίου" αναδεικνύεται καθοριστικός μηχανισμός για την υλοποίηση του γράμματος και του πνεύματος της "Λευκής Βίβλου" για την απασχόληση και την εκπαίδευση, που τα επιτελεία των Βρυξελλών σχεδίασαν για λογαριασμό των μονοπωλίων: Λιγότερο μακροχρόνιες σπουδές, συρρίκνωση της αρχικής εκπαίδευσης και αντικατάστασή της με τη διά βίου κατάρτιση και μαθητεία, ισχυροποίηση και κυριαρχία του ιδιωτικού τομέα στην εκπαίδευση - κατάρτιση, ανταποδοτικότητα.

Αυτοί είναι και οι στόχοι του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης. Γι' αυτό και το πρόβλημά της είναι οι εξετάσεις, δηλαδή το κρησάρισμα. Γι' αυτό δε δίνει "δεκάρα τσακιστή" για την ίδια την εκπαίδευση, το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς.

• Οταν το περιεχόμενο της γενικής παιδείας, που είναι η μετάδοση κοινωνικής συνείδησης, ανθρωπιστικών αξιών, τρόπου ζωής και πολιτισμού, εξαντλείται στην προσθαφαίρεση των προς εξέταση μαθημάτων,
• όταν μας διαβεβαιώνουν πως τόσο το Γενικό Λύκειο όσο και τα ΤΕΛ και ΕΠΛ διατηρούν το σημερινό πρόγραμμά τους, απλώς οι δέσμες μετονομάζονται σε ομάδες,
• όταν οι βάρδιες, τα πολυάριθμα τμήματα, τα κενά των οργανικών θέσεων, η αθλιότητα των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών βασιλεύουν,
• όταν τα εργαστήρια, τα εποπτικά μέσα, οι βιβλιοθήκες φαντάζουν πολυτέλεια μπροστά στην αδυναμία κάλυψης στοιχειωδών λειτουργικών αναγκών (φως, νερό, καθαριότητα, θέρμανση, κτιριακή ανεπάρκεια),
• όταν η αναβάθμιση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και βιβλίων, μετά μάλιστα και την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση του ΟΕΔΒ, παραπέμπεται στο αόριστο μέλλον και στην ευθύνη των ιδιωτών μεγαλοεκδοτών,
• όταν η ουσιαστική διαδικασία της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών αναγορεύεται σε υπόθεση ολιγόωρων σεμιναρίων κατάρτισης, που αναλαμβάνει με το αζημίωτο το Ιδρυμα Λαμπράκη,
• όταν οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία, αν και μας τοποθετούν σε μια από τις τελευταίες παγκόσμια θέσεις, διαρκώς μειώνονται, τότε:
• Πώς θα μετατραπεί η μάθηση σε μια συναρπαστική εμπειρία ανακάλυψης;
• Πώς θα μεταμορφωθεί το σχολείο σε χώρο δημιουργίας, χαράς, έκφρασης και αυτογνωσίας;
• Ποιος, πού και με τι μέσα θα απελευθερώνει τη δημιουργική σκέψη από το στείρο παπαγαλισμό και θα αναπτύσσει την αναλυτική και συνθετική ικανότητα των μαθητών;

Από όλα αυτά και από σειρά άλλων αναπάντητων ερωτημάτων, οι ιθύνοντες της πολιτείας νίπτουν τας χείρας τους, αφήνοντας σκόπιμα να τα βρουν μπροστά τους, σε επόμενο βήμα, οι τοπικές κοινωνίες, οι δήμοι και οι γονείς, με τις λειψές δυνατότητες και γνώσεις τους, στο αποκεντρωμένο, διαφοροποιημένο (στα πλαίσια του εθνικού πλαισίου σπουδών), ανταποδοτικό σχολείο των πρόσθετων φόρων και των χορηγών.

Εκτός από τη διατήρηση των διαφορετικών τύπων Λυκείου (ΓΕΛ, ΕΠΛ, ΤΕΛ κλπ), μια ακόμη μορφή κατηγοριοποίησης και απροκάλυπτης προνομιακής μεταχείρισης του ιδιωτικού τομέα υιοθετήθηκε ήδη από το υπουργείο με τη διά νόμου επιβολή και λειτουργία ιδιωτικού σχολείου, ανεξέλεγκτου από το ελληνικό κράτος και τους νόμους του, μέσα στο ίδιο το δημόσιο σχολείο. Πρόκειται για τα τμήματα του λεγόμενου "Διεθνούς Απολυτηρίου", τα οποία καλούνται να ιδρύσουν όσα δημόσια σχολεία επιθυμούν, με ξενόγλωσσο πρόγραμμα σπουδών, έξω από το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα των ελληνικών σχολείων και με τις προδιαγραφές ιδιωτικού οργανισμού με έδρα τη Γενεύη. Οι απόφοιτοί του θα μπορούν να εισάγονται στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ χωρίς να διαθέτουν "Εθνικό Απολυτήριο" και, όπως διαφημίζεται, θα βρίσκουν ανοιχτές τις πόρτες για οποιοδήποτε πανεπιστήμιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντί μάλιστα να υποχρεωθεί το "Διεθνές Απολυτήριο" να προσαρμόσει στα ελληνικά δεδομένα το πρόγραμμά του, φαίνεται πως μάλλον το πρόγραμμα των μαθημάτων του "Εθνικού Απολυτηρίου" βασίζεται στα πρότυπα του "Διεθνούς".