Ολα τα βασικά προβλήματα της παιδείας είναι στενά συνδεδεμένα με την ανάγκη για μια ριζικά διαφορετική πορεία κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, σε σύγκρουση με τις κυρίαρχες επιλογές των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού. Είναι φανερό πως σε μια κοινωνία όπου θα εξασφαλίζεται η δημιουργική εργασία και θα βρίσκουν έκφραση οι σύγχρονες μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων, ο διαγκωνισμός για μια θέση στην ανώτατη εκπαίδευση θα παραμερίζεται, το όποιο σύστημα επιλογής θα απαλλάσσεται σταδιακά από την επίδραση των κοινωνικών διαφοροποιήσεων και θα αποδυναμώνεται.

Απ' αυτή την άποψη, η πρόταση για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, που αφήνεται σαν ανοιχτή μελλοντική επιλογή από την κυβέρνηση και πριμοδοτείται από διάφορους κύκλους, είναι δημαγωγική. Εξυπηρετεί τα σχέδια για ακόμη πιο επώδυνους αποκλεισμούς, σε μια ακόμη πιο υποβαθμισμένη, φθηνή και ιδιωτικοποιημένη "τριτοβάθμια" εκπαίδευση, που θα οδηγεί σε πτυχία χωρίς κανένα αντίκρισμα τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων.

Οι κυρίαρχες τάξεις θέλουν πάντα να κρατούν το όπλο της γνώσης για τον εαυτό τους, γιατί γνωρίζουν πως η γνώση είναι ανατρεπτική. Στην εποχή μας, εποχή τεράστιων δυνατοτήτων της επιστήμης και της τεχνολογίας, αυτή η επισήμανση όχι μόνο εξακολουθεί να ισχύει, αλλά αποκτά μεγαλύτερη σημασία και διάσταση. Οσο αυξάνεται ο ρόλος της γνώσης, αλλά και η δυνατότητα για περισσότερη μόρφωση των ανθρώπων, τόσο ενισχύονται τα εμπόδια για την κατάκτησή της και η ταξική επιλογή αυτών που θα την αποκτήσουν.

Ετσι, αντικειμενικά, η υπόθεση της παιδείας είναι ένα από τα πιο βασικά πεδία της σύγχρονης ταξικής πάλης.

Ο αγώνας για μια άλλη εκπαίδευση, δεμένος με τον αγώνα για μια άλλη κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη, είναι ο μόνος σίγουρος και αποτελεσματικός δρόμος για να δικαιωθούν οι σύγχρονες μορφωτικές και κοινωνικές απαιτήσεις του λαού μας.

Στο μέτωπο παιδείας, λοιπόν, είναι ανάγκη, άμεσα, από σήμερα να συσπειρωθούν ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις. Να γίνει υπόθεση όχι μόνο των βασικών φορέων της εκπαίδευσης, των φορέων των εκπαιδευτικών, των γονιών, των φοιτητών - σπουδαστών, των μαθητών, αλλά του ευρύτερου λαϊκού κινήματος και πάνω απ' όλα του οργανωμένου κινήματος της εργατικής τάξης.