Το υπουργείο Παιδείας θέλει να μας πείσει ότι το Εθνικό Απολυτήριο είναι το μαγικό χαρτί που θα λύσει όλα τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης.

Τα προβλήματα της Παιδείας εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της ελληνικής κοινωνίας, όλος ο κόσμος ξέρει ότι λείπουν χιλιάδες αίθουσες, οι εκπαιδευτικοί εργάζονται με μισθούς πείνας, τα προγράμματα είναι απαρχαιωμένα και οι πιστώσεις για την Παιδεία είναι οι χαμηλότερες όλων των εποχών. Ούτε λίγο ούτε πολύ, το υπουργείο προσπαθεί να πείσει ότι με το "μαγικό χαρτί", το Εθνικό Απολυτήριο, θα γίνει αμέσως το θαύμα, θα χτιστούν διδακτήρια για τις ανάγκες των Λυκείων, θα καλυφτούν τα εκπαιδευτικά κενά με καλοπληρωμένους εκπαιδευτικούς και θα εξυγχρονιστούν από μόνα τους τα προγράμματα.

Οι προτάσεις του υπουργείου είναι μια σειρά χιλιοειπωμένα προβλήματα της Παιδείας, που αναφέρονται σε παιδαγωγικές και ψυχολογικές θέσεις οι οποίες τάχα θα λύσουν τα προβλήματα. Ολα αυτά γίνονται στη θεωρία και όχι με συγκεκριμένες προτάσεις. Η κύρια εντύπωση που απομένει είναι ότι το Εθνικό Απολυτήριο είναι μια συνηθισμένη μεταρρύθμιση του εξεταστικού μηχανισμού της απόκτησης του απολυτήριου λυκείου και της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ομως το Εθνικό Απολυτήριο αποχτάει πρόσθετη σημασία, γιατί ενώ μέχρι σήμερα το Λύκειο θυσιαζόταν "βορρά" στην αντικειμενικότητα των εισαγωγικών, τώρα δημιουργούνται και πρόσθετοι μηχανισμοί αλλεπάλληλων εξετάσεων "αξιολόγησης" των μαθητών.

Τα πολλά μαθήματα σε εθνικό εξεταστικό επίπεδο θα δημιουργήσουν πρόσθετη πελατεία στην παραπαιδεία και τελικά όλες αυτές οι μεγάλες δυσκολίες που δημιουργούνται, είναι αποτρεπτικός παράγοντας για πολλούς νέους να συνεχίσουν παραπέρα τις σπουδές τους και στην έφεσή τους για μόρφωση.