Βαθιές αντιδραστικές αλλαγές έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο χώρο της παιδείας και μάλιστα στο όνομα πάντα της αναβάθμισής της. Στην ουσία οι αλλαγές αυτές, όμως, έκρυβαν την υποταγή της εκάστοτε πολιτικής στις κεντρικές κατευθύνσεις ΟΟΣΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης, για ιδιωτικοποίηση της παιδείας και παράλληλα διάλυσης όσης απέμεινε δημόσιας, δωρεάν παιδείας.

Πρώτος διδάξας ο Σουφλιάς, που παρέδωσε ένα "φιλέτο" της εκπαίδευσης, τα ΙΕΚ, στους σχολάρχες, λύνοντας παράλληλα και άλλα χρόνια προβλήματά τους, ώστε να "αναπτύσσεται ελεύθερα" το εμπόριο της γνώσης.

Σήμερα ο Γ. Παπανδρέου ο β', ως καλός εταίρος συνεχίζει την ίδια πολιτική με αλλαγές στο εξεταστικό, που όμως επιδρούν σημαντικά σε καίριες πλευρές του Λυκείου. Φυσικά δεν επιδρούν στην απαράδεκτη χρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας, ούτε στα πεπαλαιωμένα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, ούτε στην άθλια υλικοτεχνική υποδομή, ούτε στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού. Και είναι λογικό, γιατί σε όλα αυτά ακριβώς στηρίζεται και η πορεία της ιδιωτικοποίησης της παιδείας.

Οι στόχοι του είναι να επιδράσει σε παράγοντες εκπαιδευτικούς, μαθητές που κρατούν ακόμα κάποιες αντιστάσεις, να αμβλύνει και αυτές, ώστε πιο εύκολα να πετύχει τους στόχους του. Προσπαθεί ακόμη να απομακρύνει τους εκπαιδευτικούς ακόμη περισσότερο από το παιδαγωγικό τους έργο, να τους ελέγξει και να τους μετατρέπει σε επιτηρητές πανελλαδικών εξετάσεων.

Παράλληλα, υλοποιεί το δόγμα "όποιος έχει χρήματα θα αγοράζει μόρφωση", ενισχύοντας το πλέγμα των πανελληνίων εξετάσεων, τις οποίες μετατρέπει σε φράγμα, όχι μόνο για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια, αλλά και για την πορεία των μαθητών μέσα στα Λύκεια.