ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 15 Φλεβάρη 1998
Σελ. /48
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Βιβλίο

Η δύναμη του καλού

Ο Μπρεχτ, βάσισε όλο το έργο του στην επιβεβαιωμένη από τη ζωή διαλεκτική αλήθεια ότι ο άνθρωπος αλλάζει. Το κακό ή το καλό γεννούν ή και αντιστρέφουν μέσα του οι κοινωνικές συνθήκες. Αυτή η αλήθεια αναδύεται, συνταρακτικά,από το βιωματικό μυθ - ιστόρημα του Νίκου Κυτόπουλου "Ο Μπελέτης" (βραβείο "Μενέλαος Λουντέμης" 1980, 4η έκδοση "Σύγχρονη Εποχή"). Τόπος δράσης ο Εβρος, στα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης. Φόντο η μεταβαρκιζιανή Ελλάδα. Θέμα του, η πάλη του καλού με το κακό, όχι ιστορικοκεντρικά, αλλά ανθρωποκεντρικά. Ο ανθρωποκεντρισμός και η παραστατική, ψυχογραφική, απέραντα ουμανιστική και λαγαρή του γλώσσα είναι που κάνουν το βιβλίο συνταρακτικό και συναρπαστικό. Τόπος γραφής του ένα κελί φυλακής, στα 1963. Συγγραφέας του ο "Κώστας Ακρίτας" (διάβαζε: Ν. Κυτόπουλος). Πρόσωπα: Μαχητές της Εθνικής Αντίστασης. Κατακτητές και λαοπροδότες - μαυραγορίτες, φτωχοδιάβολοι, φονιάδες, πράκτορες - των Γερμανών, Βουλγάρων, Τούρκων, Αγγλοαμερικάνων και της ελληνικής κυβέρνησης του Καϊρου.

Τη δύναμη του καλού προσωποποιεί η Ελασίτικη ομάδα. Πρωταγωνιστές της, με συμβολικά ονόματα: ο καπετάνιος "Οδυσσέας", ο γραφιάς της "Ακρίτας", ο έρωτας ("Ελλη"), η γενναιότητα και η τιμή ("Στρατής"). Δύναμη του κακού οι κατακτητές, που ο συγγραφέας τούς θέτει στο "παρασκήνιο" της μυθοπλασίας του, ώστε να προβάλλει στο προσκήνιό της την ολέθρια επίδραση του φασισμού: Πρακτοροποίηση, αδελφοκτόνα και πατριδοκτόνα τερατοποίηση, δαιμονοποίηση ακόμα και του απλού, καλού αλλά ασυνειδητοποίητου ανθρώπου. Τερατογεννήματα του φασιστικού σκοταδισμού είναι ο σιχαμερός μαυραγορίτης "Μακρυχέρης", ο τουρκοσπορίτης φτωχοδιάβολος "Ανανίας" και ο "Μπελέτης". Ενας άλλοτε αγνός, φτωχός, χεροδύναμος και καλόκαρδος σκαλιστής της γης και της πέτρας, περήφανος κι ατρόμητος στον κίνδυνο, που η "φιλοσοφία" του φασισμού και ο πόλεμος τον μετάλλαξαν σε τριπλό κατάσκοπο, αχόρταγο κλέφτη, αδελφοκτόνο "λύκο", κυνικό ψεύτη, σατανικό υποκριτή. Οταν, όμως, ο "Μπελέτης" και ο υποτακτικός συνένοχός του "Ανανίας", βρεθούν αντιμέτωποι με την αντάρτικη ομάδα, η δύναμη, η επίδραση του καλού, θα τους οδηγήσει στην αυτοκάθαρση. Αρχικά αλληλοκατηγορούμενοι και αλληλοαποκαλυπτόμενοι για να σώσουν το τομάρι τους, ξετυλίγουν το κουβάρι των αποτρόπαιων εγκλημάτων τους. Η συγκλονιστική, παραληρηματική ομολογία, του - άφοβου και όταν κρίνεται η ζωή του - "Μπελέτη", αποκαλύπτει όχι μόνο τον ολέθριο ρόλο του κακού αλλά και την υπεροχή του καλού. Αυτό τον αλλάζει, τον εξανθρωπίζει στην ύστατη στιγμή του.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Γιατί ψεύδεται;

Η κυβέρνηση λέει και ξαναλέει ότι η χώρα μας δε συμμετέχει στις πολεμικές προπαρασκευές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ενόψει των νέων γκανγκστερισμών στον Περσικό. Μάλιστα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υποστηρίζει ότι ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, που επισκέφτηκε πρόσφατα το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, δεν έθεσε θέμα σχετικών "διευκολύνσεων", εκ μέρους της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ.

Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Είναι γνωστό σε όλους ότι η βάση της Σούδας στην Κρήτη λειτουργεί ως "τηλεπικοινωνιακός κόμβος" για τα πολεμικά αεροπλάνα και πλοία των ιμπεριαλιστών στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή. Είναι γνωστό ότι η Σούδα αποτελεί - και τώρα όπως και στην προηγούμενη επέμβαση στον Περσικό - "επιχειρησιακό κέντρο" για την υλοποίηση των δολοφονικών σχεδίων των ΗΠΑ. Και γι' αυτή τη δράση της Σούδας οι ΗΠΑ δεν έχουν ούτε καν την τυπική υποχρέωση να ενημερώσουν κανέναν.

Αλλωστε, ποιος δε θυμάται την επέμβαση των ΗΠΑ στο Λίβανο και το κατοπινό μετάλλιο, που απονεμήθηκε - για την ιδιαίτερη συμβολή της - στην τότε βάση του Ελληνικού; Βάση, η οποία υποτίθεται πως δεν είχε πάρει μέρος, επειδή βρισκόταν υπό ελληνικό έλεγχο...

Η κυβέρνηση γνωρίζει όλα τα παραπάνω. Γιατί, λοιπόν, ψεύδεται και παραπλανά τον ελληνικό λαό;

... και αποκαλυπτικά

Λέει και κάτι άλλο, όμως, η έκθεση των Ευρωπαίων βιομηχάνων, η οποία υπογράφεται και από τον πρόεδρο του ΣΕΒ. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, για τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, έναντι των αμερικανικών. Και, βέβαια, επικεντρώνει το πρόβλημα στο λεγόμενο εργατικό κόστος. "Η διαφορά του κόστους εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ, σημειώνει η έκθεση, συνίσταται σχεδόν στο σύνολό της στο έμμεσο κόστος εργασίας. Αυτό αυξάνει κατά 80% το μισθολογικό κόστος στην ΕΕ, σε αντίθεση με μια αύξηση μόλις κατά 40% στις ΗΠΑ".

Ποιο είναι, σύμφωνα με τους βιομήχανους, το "έμμεσο κόστος εργασίας"; Κυρίως, οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές και οι αποζημιώσεις για απολύσεις. Τι σημαίνουν στην ουσία τα παραπάνω; Οτι, οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι θέλουν να μειωθούν δραστικά, έως και να μηδενιστούν, τα ποσά αυτά. Για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, δηλαδή τα κέρδη τους.

Ας πράξουν ανάλογα

Μεθαύριο, Τρίτη, πρόκειται να συζητηθεί και να ψηφιστεί στη Βουλή η κυβερνητική τροπολογία, η οποία κανονίζει τα μισθολογικά ζητήματα των αστυνομικών και στρατιωτικών υπαλλήλων. Κι όταν λέμε "κανονίζει", το εννοούμε και κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού δίνει υπέρογκες αυξήσεις, κυρίως στους ανώτατους αξιωματικούς, ενώ για τη συντριπτική πλειοψηφία του κατώτερου προσωπικού - που αριθμεί περίπου 80.000 υπάλληλους και στρατιωτικούς - δίνει "αυξήσεις" 3.000 με 4.000 δραχμές το μήνα.

Και, βέβαια, η κυβέρνηση ξέρει πολύ καλά, ότι μισθοί των 180.000 δραχμών το μήνα - τόσος είναι σήμερα ο μισθός ενός ανθυπολοχαγού - είναι μισθοί πείνας και δεν επαρκούν ούτε καν για τα εντελώς στοιχειώδη. Πολύ περισσότερο, που οι αστυνομικοί δεν αντιμετωπίζονται, ως εργαζόμενοι και δεν τους αναγνωρίζονται τα δικαιώματα των υπερωριών, των νυχτερινών, των αργιών, κλπ. Επιμένει, όμως, στην παντελώς απαράδεκτη και σκληρή τακτική της, γιατί αποτελεί στοιχείο της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής της. Αυτό καλούνται σήμερα, να συνειδητοποιήσουν ακόμη και οι αστυνομικοί και να πράξουν ανάλογα.

Πληθαίνουν οι ειδικές ... εκπαιδεύσεις

Προχτές, ο "Ρ" κατάγγειλε ορισμένες... ειδικές μορφές "εκπαίδευσης", που χρησιμοποιούνται στις μονάδες των καταδρομέων στο Μ. Πεύκο και περιλαμβάνουν από "τραγουδάκια" εθνικιστικού περιεχομένου, μέχρι χτυπήματα με βίτσα.

Επανερχόμαστε σήμερα, γιατί μαθαίνουμε, πως ανάλογη "εκπαίδευση" γίνεται και στη Μονάδα του τάγματος πεζοναυτών της Χαλκίδας. Ενα ανατριχιαστικό παράδειγμα της "εκπαίδευσης" αυτής είναι και το εξής: Οι νεοσύλλεκτοι φωνάζουν δυνατά και ομαδικά "Αίμα - αίμα - αίμα". Ο εκπαιδευτής ρωτάει με τη σειρά του "τι αίμα;" και οι νεοσύλλεκτοι είναι υποχρεωμένοι να απαντήσουν, με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και αρκετή δόση αγριάδας "Αίμα, αίμα Τουρκικό και Σκοπιανό - Αίμα να 'ναι κι ό,τι να 'ναι".

Κι επειδή, λοιπόν, πληθαίνουν τα σχετικά περιστατικά. Επειδή ακόμη, δεν υπήρξε καμία αντίδραση του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, από την προχτεσινή καταγγελία, αναρωτιόμαστε μήπως όλ' αυτά γίνονται σε γνώση του Πενταγώνου και της πολιτικής προϊσταμένης του αρχής. Αν κάνουμε λάθος, ας φροντίσουν να πάρουν θέση και πάνω απ' όλα ας πάρουν αμέσως τα απαραίτητα μέτρα, για να σταματήσει κάθε είδους εθνικιστική και πολεμοκάπηλη... εκπαίδευση στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Το "μπουλούκι"

Ας ανοίξουνε,

για λίγο,

απ' τα μπλόκα σας

οι στράτες

να περάσουνε,

αγρότες,

οι ζογκλέρ,

οι σκοινοβάτες,

να περάσει

όλο το τσίρκο

που το έχουμε

στις πλάτες!

Ας ανοίξουνε

οι δρόμοι

είν' επείγουσα

ανάγκη

να περάσουν

οι μαϊμούδες

κι οι τρανοί

οι σαλτιμπάγκοι,

κι ως διαβαίνει

το "μπουλούκι",

"γιούχα" ρίξτε

και ...ματσούκι!

Ο οίστρος

Πρόσωπο

Ουίλιαμ Κοέν

Ολοκληρώνοντας την περιοδεία του στις χώρες του Περσικού Κόλπου και στη Ρωσία, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Ουίλιαμ Κοέν, επιστρέφει στην Ουάσιγκτον ικανοποιημένος, όπως υποστηρίζει, από τις συνομιλίες που είχε.

Ο Ουίλιαμ Κοέν ακολούθησε την τακτική της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Μαντλίν Ολμπράιτ που περιόδευσε στην περιοχή, πριν από λίγες μέρες. Η Ουάσιγκτον επιμένει στις απόψεις της που, όπως δείχνουν οι εξελίξεις, δεν είναι άλλες από την ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά του Ιράκ έστω και αν πλέον, μετά τη νέα, ρωσικής έμπνευσης, διαμεσολαβητική πρόταση που, στην ουσία, λύνει το πρόβλημα των προεδρικών μεγάρων, δεν υπάρχει λογικοφανής αιτία για τη δρομολόγηση μιας τέτοιας εξέλιξης. Η έλλειψη πειστικού άλλοθι δε φαίνεται, όμως, να ενοχλεί τις ΗΠΑ, που επιμένουν στη δύναμη των όπλων απροσχημάτιστα, προβάλλοντας ως "επιχείρημα", το γεγονός ότι ο Ιρακινός Πρόεδρος δεν υποχωρεί στο "γράμμα" των αποφάσεων του ΟΗΕ.

Μέσα, όμως, από την περιοδεία και τις δηλώσεις του Αμερικανού υπουργού Αμυνας αναδεικνύεται και η αντίληψη της Ουάσιγκτον για τους "συμμάχους" της. Ο Ουίλιαμ Κοέν, όπως άλλωστε και η Μαντλίν Ολμπράιτ, δεν έκανε διάλογο, απλώς ενημέρωσε τους συνομιλητές του, για τη θέση της Ουάσιγκτον, ζητώντας από τους "συμμάχους" δηλώσεις υποταγής. Κανένα θέμα δεν τέθηκε προς συζήτηση καθώς βασικό μέλημα του Κοέν ήταν η συσπείρωση "απολύτως συμφωνούντων", που θα υποστηρίξουν άμεσα ή έμμεσα με τη διπλωματία τους είτε τις βάσεις που έχουν στο έδαφός τους, τα αμερικανικά σχέδια. Η εμφανής ικανοποίηση του Κοέν δείχνει, ότι πέτυχε την αποστολή του.

Ε. Μ.

Η νεοφιλελεύθερη "κεντροαριστερά"

Ηταν πράγματι μια άκρως αποκαλυπτική εισήγηση αυτή που έκανε ο πρωθυπουργός στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, όσον αφορά στο περιεχόμενο της διαβόητης "κεντροαριστεράς". Εχουμε και λέμε λοιπόν: Πρώτον, "η ενίσχυση της ζήτησης, αντί να περιορίζει τις μακροοικονομικές ανισορροπίες, τις επιτείνει". Δεύτερον, "οι εθνικοί έλεγχοι πάνω στην κίνηση των κεφαλαίων... ούτε εφικτοί είναι ούτε καν επιθυμητοί". Τρίτον, "η σημερινή οικονομία... δεν έχει περίσσευμα για όλα".

Περιοριζόμαστε σε αυτές τις "ιδεολογικοπολιτικές προσεγγίσεις της κεντροαριστεράς", όπως τις περιέγραψε ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, για να τονίσουμε ότι κατόπιν αυτών οι θέσεις του πρωθυπουργού περί "θυσιών", συχνά "δυσάρεστων", τις οποίες... υποσχέθηκε στους εργαζόμενους, είναι πράγματι σύμφυτες με τη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη "κεντροαριστερά".

Αλλωστε, όπως επίσης ο ίδιος τόνισε, η διαφορά ανάμεσα στο νεοφιλελευθερισμό και την "κεντροαριστερά", είναι ότι η δεύτερη επιβάλλει "θυσίες" και αντεργατικά μέτρα που, όμως, είναι "επωφελή"...

Ενδιαφέροντα στοιχεία...

Ενδιαφέροντα στοιχεία βρίσκει κανείς στην έκθεση των Ευρωπαίων βιομηχάνων, τα βασικά σημεία της οποίας δημοσίευσε ο προχτεσινός "Ρ". Ενδιαφέροντα στοιχεία, που οδηγούν σε ακόμη περισσότερο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες εκτιμήσεις.

Ενα απ' αυτά σημειώνει πως οι Ελληνες εργαζόμενοι δίνουν - κατά μέσο όρο - τις αποδοχές μισού χρόνου για να πληρώσουν τους κάθε λογής φόρους. Δουλεύουν, δηλαδή, ένα εξάμηνο για την εφορία κι ένα εξάμηνο για όλες τις άλλες ανάγκες τους, προσωπικές και οικογενειακές.

Η έκθεση, βέβαια, δε μας λέει, αν και οι βιομήχανοι δίνουν το 50% των ετήσιων εισοδημάτων τους στην εφορία. Και δε χρειαζόταν να το πει, μια και όλοι ξέρουν πόσο συμβάλλουν οι μεγαλοσχήμονες στην άσκηση του αθλήματος της πολύμορφης φοροαποφυγής. Στο παραπάνω, όμως, στοιχείο μπορούμε και πρέπει να συμπληρώσουμε - για να είναι ολοκληρωμένη η εικόνα - ότι και από τα όσα μαζεύει το κράτος από τα "συνήθη υποζύγια", ένα μικρό σχετικά μέρος επιστρέφει και πάλι στους ίδιους, μέσω των κατά κανόνα χαμηλής ποιότητας κοινωνικών και άλλων υπηρεσιών. Το μεγαλύτερο μέρος πηγαίνει και πάλι στους "έχοντες και κατέχοντες", μέσα από χίλιους δυο τρόπους και μορφές.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ