ΣΑΒΒΑΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ,Ηλιούπολη Αθήνα: Διαβάζοντας σε φύλλο σου δημοσίευμα σχετικό με τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, αντιβασιλέα, κτλ., κτλ., της κατοχής και της απελευθέρωσης, μου ήρθε αυθόρμητα στο νου ένα ποίημα που σατίριζε, πολύ εύστοχα κατά τη γνώμη μου, την εποχή εκείνη, το ήθος του κυρίου αυτού. Δε θυμάμαι πού το είχα διαβάσει, σημασία έχει το συμπέρασμα που βγαίνει.

Παρουσιάζονται λοιπόν μετά την απελευθέρωση στον Δαμασκηνό, τρεις Ελληνες και του αναφέρουν κάθε ένας χωριστά την περίπτωσή του, ζητώντας του τη γνώμη του.

• Ο πρώτος: - Παπά, τη λίρα αγάπησα κι είχα γι' αυτήν πόθους τρελούς

και δούλεψα και έκλεψα με Γερμανούς και Ιταλούς.

Παπά, τι συλλογάσαι;

- Χμ... Αν τον αγάπησες πολύ, συγχωρεμένος να 'σαι!

• Ο δεύτερος: - Παπά, το χρήμα αγάπησα που μου 'διναν οι Γερμανοί

και πατριώτες έστελνα Χαϊδάρι και Καισαριανή.

Παπά, τι συλλογάσαι;

- Ε... αν το αγάπησες πολύ, συγχωρεμένος να 'σαι!

• Ο τρίτος: - Παπά, ποθούσα λευτεριά και με θολό το βλέμμα

τον πόθο μου τον έγραψα μες τα βουνά με αίμα.

Παπά, τι συλλογάσαι;

- Α... τώρα πια δε χρειάζεσαι, καταραμένος να 'σαι!!!

ΚΩΣΤΑΣ Κ.,Αθήνα: Θέλω να διαμαρτυρηθώ για το φορολογικό μας σύστημα, που ισχύει το ίδιο και για τους στρατιώτες και τους φοιτητές. Συγκεκριμένα. Με τη βοήθεια των συγγενών μας, έχω στην Τράπεζα 200 χιλ. δρχ. και ο αδελφός μου 300 χιλ δρχ. Οι τόκοι από τα χρήματα αυτά φορολογούνται με 15%. Ο αδελφός μου είναι φοιτητής και εγώ στρατιώτης. Και ρωτώ πώς είναι δυνατόν στρατιώτες και φοιτητές να φορολογούνται για κάποιο μικρό ποσό που είναι δυνατόν να 'χουν στην κατοχή τους και να αποτελεί γι' αυτούς κάποιο... "κεφάλαιο", που να τους δίνει τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουν τα έξοδά τους, χωρίς να γίνονται βάρος στις οικογένειές τους;

Οταν είδα πρόσφατα - μέσα στα πλαίσια των μαθητικών κινητοποιήσεων για την Παιδεία - τα παιδιά του Μουσικού Λυκείου έξω από το υπουργείο Παιδείας να τραγουδούν παίζοντας με τα βιολιά και τις κιθάρες τους, συγκινήθηκα πολύ και έκλαψα. Μου ήρθε αυτόματα στο νου το σύνθημα της ΕΠΟΝ "Πολεμάμε και τραγουδάμε" και αναλογίστηκα πόσο επίκαιρο είναι στις μέρες μας.

Αυτά τα παιδιά που αγωνίζονται για να κατακτήσουν το δικαίωμα στη μόρφωση, στη ζωή, στη δουλιά, μας ξάφνιασαν! Μεγάλο το ποιοτικό άλμα της Νέας γενιάς.

Οι μαθητές, τόσο υπεύθυνα, ώριμα και μελετημένα, βρήκανε τον υπουργό "αδιάβαστο". Κυβέρνηση και υπουργός, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν είναι σε θέση ν' ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών, αποτύχανε.

Αναλογίζομαι το τι δεν κάνανε οι κυβερνώντες για να δυσφημίσουνε τον αγώνα των μαθητών, όλο αυτό το διάστημα που κάνουν καταλήψεις στα Λύκεια που φοιτούν. Τους καταλόγισαν καταστροφές, αθλιότητες, μέχρι ότι διακίνησαν και ναρκωτικά στα σχολεία τους!

Ομως γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Αρσένης ότι τα προνόμια και τα άντρα της διαφθοράς και της αποσύνθεσης της κοινωνίας αλλού είναι και σε άλλους κύκλους ανήκουν.

Αυτά τα παιδιά μας ξάφνιασαν με το ξαφνικό τους μεγάλωμα και συνάμα με το ρομαντισμό τους, που τόσο πολύ ταιριάζει στην τρυφερή τους ηλικία. Επίσης μας ξάφνιασαν με τη ζωντανή παρουσία τους στην τηλεόραση και τη μεστή έκφραση του λόγου τους. Ξέρουν τι θέλουν και ξέρουν να το απαιτούν. Μπράβο τους!

Αντίθετα τα λόγια του κ. υπουργού Παιδείας, στη συζήτηση που είχε μαζί τους, δε με έπεισαν καθόλου, ήταν "εκτός θέματος" και γι' αυτό δεν τα σχολιάζω καθόλου.

Η Νέα Γενιά έδειξε μ' αυτή τη στάση της και τη μαχητικότητά της ότι ούτε απαθής είναι στα συμβαίνοντα στην κοινωνία μας, αλλά ούτε και "καλοπερασάκιας" όπως θέλουν να την παρουσιάζουν. Είναι αγωνίστρια η νέα γενιά, που προχωράει θαρραλέα και υπεύθυνα στο δρόμο που χαράζει με τις νέες ανάγκες της ζωής, αρκεί εμείς οι μεγάλοι να τους καταλάβουμε και τους συμπαρασταθούμε στον αγώνα τους.

Παιδιά προχωρήστε, σας δικαιώνει η ζωή και ο αγώνας σας.

ΤΑΣΟΥΛΑ ΣΤΑΘΗ

Αθήνα

Ο Αντον Τσέχοφ έγραφε: "Εφ' όσον το τουφέκι κρέμεται στον τοίχο, αυτό πρέπει να τουφεκίσει", κάπως έτσι...

Το θυμήθηκα αυτό, όταν άκουσα και είδα στην TV το σκάνδαλο που προέκυψε μεταξύ των Θ. Κατριβάνου και υπουργού Δικαιοσύνης Ευάγγελου Γιαννόπουλου. Δηλαδή. "Αντιστασιακός" και "αντιστασιακός", είναι ο τίτλος, που όπου και αν βρισκόταν ή βρίσκεται ο κ. Γιαννόπουλος επαναλαμβάνει και εν ονόματι αυτού κατηγορούσε τους πάντες και κυρίως την ηγεσία του ΚΚΕ, εάν αυτή προέβαινε σε κάτι που δεν ήταν της κρίσης του. Και τι δεν τους έσερνε... Και απ' τα λεγόμενά του έβγαινε ότι μόνο αυτός κρατάει ψηλά τη σημαία του αγωνιστή, του αντιστασιακού.

Τον ίδιο όμως καιρό έδιναν και έπαιρναν οι διαδόσεις που όχι μόνον αμφισβητούσαν τα περί "αντιστασιακού" κλπ, αλλά και με τα στοιχεία που παρουσίαζαν, η "δράση" του φάνταζε τόσο μηδαμινή, που άλλος στη θέση του, ούτε καν θα αναφερόταν σ' αυτή!

Αφού λοιπόν, ως αντιστασιακός, χρόνια τώρα παρουσιαζόταν στην πολιτική σκηνή και μάλιστα πολύ έντονα, κάποτε έπρεπε να προκαλέσει και το "μπαμ"! Και ιδού: Ο κ. Κατριβάνος υπόσχεται να αποκαλύψει την αλήθεια, περί "αντιστασιακού" Γιαννόπουλου. Και το θέμα πάει στα Δικαστήρια...

Και τίθεται τώρα το μεγάλο ερώτημα: Τι τον πείραξε τον κ. Γιαννόπουλο, αυτό που έπραξε ο κ. Κατριβάνος; Αλλα και γενικά, γιατί πάντα αναλαμβάνει το ρόλο του δημόσιου κατηγόρου, σκορπώντας διάφορα επίθετα και κατηγορίες ενάντια σε όλους και σε όλα, όταν αυτά δεν ανταποκρίνονται στις "αντιστασιακές του ευαισθησίες";

Μάλιστα, όλα αυτά, σε εποχή που οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης έχουν παραμεριστεί, ξεχαστεί και ο κ. Γιαννόπουλος, ως "ανυποχώρητος αντιστασιακός", τους... εμπαίζει κανονικότατα.

Τι περισσότερο κακό έκανε ο Θ. Κατριβάνος που συνεργάστηκε με τη ΝΔ και δε μιλάει αν ήταν ή δεν ήταν αντιστασιακός; Είναι η πράξη του, μια πράξη ενός απλού πολίτη, συγκριτικά με τη θέση που έχει ο κ. Γιαννόπουλος και που κάθε λίγο και λιγάκι παρουσιάζει νομοσχέδια, με αντικείμενο τη δήθεν προώθηση των αιτημάτων των αντιστασιακών, που δυο και πλέον δεκαετίες, προβάλλουν για λύση.

Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να είμαι υποστηρικτής του κ. Θ. Κατριβάνου. Ο καθένας μπαίνει στην κρίση της κοινής γνώμης, από το τι κάνει. Η διαμάχη όμως μεταξύ Κατριβάνου και Γιαννόπουλου, προξενεί πραγματικά απορίες, δεδομένου ότι ο Γιαννόπουλος, που έχει τόσα χρόνια στην κυβέρνηση, θα μπορούσε κάλλιστα να φροντίσει να έχει γίνει το Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης και το Μνημείο σε κεντρικό σημείο της Αθήνας. Ακόμα να είχε προωθήσει για λύση, μια σειρά αιτημάτων των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, που ζητούν ακόμη λύση. Εάν προσπάθησε και δεν πέτυχε, τότε θα έπρεπε να φύγει όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από το ΠΑΣΟΚ. Τότε μόνον θα μπορούσε να κατηγορεί όσους "αποστατούν", όπως λέει, όταν συνεργάζονται με αλλά κόμματα.

Τέλος, ας του υπενθυμίσουμε ότι τα οράματα του ΕΑΜ δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, την οποία υπηρετεί πιστά ο κ. Γιαννόπουλος!

Γ. Φ.

- ΠΑΥΛΟ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ,εργάτη, Καβάλα: Η διεύθυνση της εφημερίδας πήρε το γράμμα σου και διευκρινίζει τα εξής: Το κείμενο του Δ. Στολίδη αναφέρεται στην πρώτη εκτέλεση που έγινε τον Ιούνη του 1947 εναντίον αγωνιστών της Εθν. Αντίστασης για "κατοχικές υποθέσεις" με αποφάσεις των Κακουργοδικείων του Μάρτη 1945.

Δεν αναφέρεται στις πρώτες του συνόλου των εκτελέσεων που έγιναν μετά από καταδίκες στρατοδικείων από την ψήφιση του Γ Ψηφίσματος την περίοδο του εμφυλίου. Γι' αυτό και δεν υπάρχει ανακρίβεια.

Το λάθος βρίσκεται μόνο στον τίτλο του άρθρου της Παρασκευής, 19 Ιούνη 1998, γιατί έτσι όπως είναι γραμμένος ("51 χρόνια από την πρώτη εκτέλεση - Σημαδιακός χρόνος για τον Εμφύλιο") δε διευκρινίζει το παραπάνω, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αυτή η λαθεμένη εντύπωση που εσείς αναφέρετε. Αρα, κανείς δεν χρειάζεται "σεμινάριο ιστορικής δεοντολογίας", όπως γράφεις. Αυτό που χρειάζεται από όλους είναι μόνο διάθεση συνεννόησης και αγάπη και κατανόηση για τους ανθρώπους που κοπιάζουν για το Κόμμα και για το "Ριζοσπάστη".

- ΚΩΣΤΑ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΗ,Αγία Παρασκευή Αττικής: Το γραπτό σου, όπως καταλαβαίνεις, αδυνατούμε να το δημοσιεύσουμε. Σε τέτοια ζητήματα δεν μπορούμε ν' ανοίξουμε διάλογο.

- ΔΙΟΝΥΣΗ ΓΑΛΑΝΟ,Αθήνα: Η παρατήρησή σου, που αφορά γραπτό συντάκτη μας για την κατάσταση των Ινδιάνων στις ΗΠΑ, είναι απόλυτα σωστή.

- ΜΙΧΑΛΗ ΡΟΥΚΟΥΝΑΚΗ,Ηράκλειο Κρήτης: Πήραμε το γράμμα σου με το άρθρο σου, αλλά οι εξελίξεις είναι διαφορετικές.

- ΣΤΕΛΙΟ ΒΑΓΙΩΤΗ,Κόκκινος Μύλος, Αχαρναί: Πήραμε τα κείμενά σας.

Πρόσφατα βρέθηκα στην Ιερά Μητρόπολη των Αγίων Αναργύρων Νέας Ιωνίας, για μνημόσυνο συντρόφισσας. Η εκκλησία μεγαλόπρεπη εντυπωσιάζει τους επισκέπτες. Ακρως εντυπωσιακό είναι όμως και το εσωτερικό της, με τον πλούσιο διάκοσμο - κίονες, πολυελαίους, φωτιστικά, κηροπήγια κτλ. - αφήνει εντυπωσιασμένο, αν όχι έκθαμβο, τον επισκέπτη!

Μετά την τέλεση του μνημοσύνου, μας οδήγησαν για καφέ σε υπόγεια αίθουσα (στην κεκλιμένη πλευρά του αυλόγυρου). Εδώ κυριαρχούσε η ευτέλεια του όλου περιβάλλοντος, σ' αντίθεση κραυγαλέα της χλιδής του εσωτερικού διάκοσμου της εκκλησίας. Η πλειοψηφία των παρισταμένων - 3ης και 4ης ηλικίας - πιεζόμενοι από τον ανελέητο προστάτη, αναζήτησαν κατά προτεραιότητα το χώρο εκείνο προς κατάθεση της... "Βεσπασιανής" τους. Αλίμονο όμως, τέτοιος χώρος ήταν ανύπαρκτος!! Οι προηγούμενες ώρες εκκλησιασμού μάς είχαν βαρύνει πολύ και η πίεσή μας οξύνετο, ενώ οι ανασταλτικές μας δυνάμεις εξασθένιζαν επικίνδυνα! Η φυσική και αδήριτος αυτή επιταγή εκπλήρωσης της Βεσπασιανής κατάθεσης έτεινε να λήξει σαν.. ληξιπρόθεσμο γραμμάτιο με τις γνωστές συνέπειες...

Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Βεσπασιανός, μεγάλος φορομπήχτης της εποχής του, που θέσπισε φόρο ακόμη και σ' αυτή τη φυσική ανάγκη, φαίνεται ότι παρέλειψε ή εξαίρεσε τις εκκλησίες από την υποχρέωση ύπαρξης τέτοιου χώρου.

Για το λόγο αυτό, ο κάδος απορριμμάτων στο δρόμο, έγινε υποκατάστατο της έλλειψης τουαλέτας της εκκλησίας, και τον εναγκαλίστηκα! Ετσι υπό τα όμματα των διερχομένων, έγινα άθελά μου... κίναιδος (από το κινώ την αιδώ και όχι κύναιδος με ύψιλο).

ΠΕΤΡΟΣ ΑΔΑΜ

Συντ/χος Γεωπόνος

Αθήνα

Σημ. Σ. Ο επιστολογράφος μάς έστειλε το παραπάνω γραπτό του, με αφορμή παρόμοιο δημοσίευμα συντάκτη μας στα "Διακριτικά", με τίτλο "Κάποτε στη Δύση".