Αναφερόμενη στη «λίστα ΣΑΜΠΑΧ», μετά από σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνέντευξης Τύπου, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε τα παρακάτω:

«Δεν μπορώ να είμαι βέβαιη αν πρόκειται για μια επίσημη κυβερνητική επιλογή ή για μια ανεπίσημη κυβερνητική επιλογή. Και έχει μια τυπική διαφορά αυτό.

Παρ' όλα αυτά, αυτό που εμείς θέτουμε στο επίκεντρο της συζήτησης, είναι αυτό που βγήκε από τη Σύνοδο του Ελσίνκι. Από τη στιγμή που η ελληνική Κυβέρνηση συνυπέγραψε ένα κείμενο στο οποίο γίνεται λόγος για συνοριακές διαφορές στο Αιγαίο και μάλιστα για τη δυνατότητα αυτές οι διαφορές να παραπεμφθούν στο Δικαστήριο της Χάγης, που είναι ένα όργανο, αν θέλετε των Αμερικανών, των Γερμανών, εν πάση περιπτώσει των συνασπισμένων οργάνων της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, από τη στιγμή λοιπόν που δρομολογήθηκε μια τέτοια διαδικασία, ορισμένα πράγματα δεν μπορούν να μας εκπλήσσουν, να μας δημιουργήσουν έκπληξη.

Και πρέπει επίσης να πω ότι εμείς έχουμε υπογραμμίσει ότι αυτός ο έρωτας, ο οποίος εμφανίζεται ανάμεσα στις δυο κυβερνήσεις, είναι προσωρινός, προβλήματα θα υπάρξουν και στην πορεία θα υπάρχει ανακύκλωση των προβλημάτων, αν αυτό συμφέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και ορισμένους Ευρωπαίους, να υπάρχει ένταση στο Αιγαίο, για να υπάρχει και η ανάλογη εκατέρωθεν πίεση για πλήρη συμμόρφωση στα σχέδια της νέας τάξης πραγμάτων.

Εμείς δεν πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε παραμονές μιας ελληνοτουρκικής προσέγγισης, η οποία θίγει τη νέα τάξη πραγμάτων. Αντίθετα, έχουμε μια ελληνοτουρκική προσέγγιση, η οποία υπηρετεί τα σχέδια του ΝΑΤΟ και γι' αυτό θα είναι πάντα εξαιρετικά αβέβαια και προσωρινή.

Σήμερα αυτό που πρωτεύει για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι η περιοχή της Ρωσίας, της Ουκρανίας, είναι οι παρευξείνιες χώρες. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το Αιγαίο και τη Θράκη τα αντιμετωπίζουν σαν δευτερεύοντα προβλήματα σε αυτή τη φάση σε σχέση με το κύριο που έχουν.

Και θέλουν να σταθμίσουν και πώς θα εξελιχθούν οι εξελίξεις στη Ρωσία με το νέο αγαπητό τους παιδί, τον κ.Πούτιν. Επομένως, τους ενδιαφέρει η ύφεση στις σχέσεις ανάμεσα στις δυο χώρες.

Για να μην υπάρξει η παραμικρή παρεξήγηση, εμάς μας ενδιαφέρει όχι μόνο η ύφεση ανάμεσα στις δύο χώρες, αλλά η πλήρης και αρμονική σύμπραξη και συνεργασία, που αυτή όμως έχει ουσία και βάση, όταν έρχεται σε μια αντίθεση με τη ΝΑΤΟική τάξη πραγμάτων στην περιοχή, γιατί αν θέλετε, αυτή η φιλία πονάει την ηγεσία του ΝΑΤΟ και όχι ο έρωτας "κομπρεμί"».

Ενώ οι εργαζόμενοι, αντικειμενικά, βιώνουν όλα τα αρνητικά του συστήματος, η αδυναμία συνειδητοποίησης των αιτιών τους είναι φανερή.

Η εκμετάλλευση, η ανεργία, η ρουσφετολογική αιχμαλωσία, ο ιδεολογικός αποπροσανατολισμός, η πολιτισμική αλλοτρίωση κ.ά. συνθέτουν ένα σύνολο στοιχείων, τα οποία χρησιμοποιούν η αστική τάξη και οι πολιτικοί εκπρόσωποι του συστήματος, με σκοπό τη διαιώνιση της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας. Σε όλο το ιστορικό διάβα των ταξικών κοινωνιών, οι κρατούντες επιδίωκαν τη χειραγώγηση των λαϊκών μαζών στα μέτρα του εκάστοτε συστήματος.

Με δοσμένη την αναντιστοιχία των δύο αυτών φιλοσοφικών κατηγοριών, «είναι» και συνείδηση, τα αίτια είναι πολλά. Η έλλειψη ορθού ταξικού κριτηρίου από τους εργαζόμενους στα τεκταινόμενα του συστήματος είναι στόχος της αστικής προπαγάνδας.

Μιλώντας για το «τέλος των ιδεολογιών», θέλουν να κρύψουν μια άλλη αλήθεια, αργά ή γρήγορα, την αναπόφευκτη πτώση του καπιταλισμού, που θα προέλθει μέσα από τους εσωτερικούς του ανταγωνισμούς. Τίποτα δεν τελείωσε, ο καπιταλισμός δεν εμφανίστηκε από το αρχικό στάδιο οργάνωσης της κοινωνικής ζωής. Στους κοινωνικο-οικονομικούς σχηματισμούς, αποτελεί προτσές αντικατάστασης των φεουδαρχικών σχέσεων. Η επικράτησή του, βγαίνοντας από τα σπλάχνα της φεουδαρχίας, ήταν αναγκαία, έπρεπε να σπάσουν τα στενά πλαίσια των φεουδαρχικών παραγωγικών σχέσεων.

Οι εκπρόσωποι του καπιταλισμού γνωρίζουν πολύ καλά ότι εάν δινόταν στο λαό «όλη η αλήθεια», αυτό θα ήταν «αρκετά επώδυνο» για την πορεία του συστήματος. Σήμερα, μέσα από τεχνητές διαχωριστικές γραμμές, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ καμαρώνουν για τα αριθμητικά τους ποσοστά στο κυνήγι των κυβερνητικών εδράνων. Τα ποσοστά αυτά, στην ουσία, είναι νούμερα, που ηθικά δεν τους ανήκουν, γιατί οι πολιτικές τους επιλογές και πρακτικές εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων σε βάρος των πολλών. Εάν ο λαός, στο σύνολό του, ήταν σωστά ενημερωμένος και ψήφιζε με ταξικό κριτήριο, άλλα θα ήταν τα αποτελέσματα. Ομως, αυτό στον αστικό κοινοβουλευτισμό δε γίνεται.

Στις σημερινές συνθήκες, οι άνθρωποι της δουλιάς, του χεριού και του πνεύματος, οι νέοι που το μέλλον τους είναι αβέβαιο, όλοι μαζί πρέπει να κατακτούν ενότητα δράσης. Εάν αυτό γίνει - και αργά ή γρήγορα η ανάγκη θα σπρώξει να γίνει - τότε τα σημερινά «κόμματα εξουσίας» θα έχουν πάει στα άχρηστα της ιστορίας.

Οσο για το ΔΗΚΚΙ και το ΣΥΝ, στην πράξη έχουν δείξει ότι παραμένουν φίλοι της ΟΝΕ και η οποιαδήποτε κριτική σε βάρος της ΕΕ δε «βγαίνει έξω» από το εκμεταλλευτικό σύστημα. Με τις επιλογές τους και τις υπογραφές τους, αντικειμενικά, φωτογραφίζονται συνοδοιπόροι των άλλων δύο (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ), στα πλαίσια του συστήματος.

Παραστατικά, μοιάζουν με τρένο με διαφορετικά βαγόνια, που εκτελεί το ίδιο δρομολόγιο. Αλλωστε, είτε ανοιχτά, είτε έμμεσα, αφήνουν «πόρτες ανοιχτές» για μετεκλογικές συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ, αν χρειαστεί.

Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός εργαζομένων, που, από παράδοση, συνήθεια και έλλειψη ταξικού κριτηρίου, ψηφίζει τα λεγόμενα «δύο μεγάλα κόμματα». Η τοποθέτησή τους, στο ένα ή στο άλλο, γίνεται πολλές φορές με έντονο το πείσμα της νίκης του ενός σε βάρος του άλλου. Εδώ, πρώτα και κύρια, έχουμε να κάνουμε με μια απατηλή αντίληψη για τη δήθεν διαφορετικότητα των κομμάτων αυτών, γιατί, επί της ουσίας, τα κόμματα αυτά είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Πρόκειται για συνειδητή εξαπάτηση των ψηφοφόρων από τα κόμματα αυτά.

Για να εγκλωβίσουν όσο γίνεται τους πολίτες, κατεβάζουν συνθήματα «αυτοδυναμίας» και «χαμένης ψήφου». Υπερτονίζοντας το δικομματικό καβγά που έχει να κάνει και με τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, στοχεύουν στο «κράτημα» του ψηφοφόρου προς τ' αριστερά. Αλλά ποια Αριστερά; Εδώ είναι το λεπτό σημείο που τους ενοχλεί!!

Κατ' αρχήν, το σύστημα πάντα ενδιαφερόταν για εφεδρείες και από αριστερά και από δεξιά, βρίσκοντάς τες, τις βοηθάει για τις ανάγκες στήριξής του. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και οι σημερινοί κυβερνώντες δηλώνουν αριστεροί, παίζοντας, ουσιαστικά, το ρόλο του βραχυκυκλωτή στο αριστερό και προοδευτικό κίνημα. «Πού είσαι νιότη που έδειχνες πως θα γινόμουν άλλος;».

Υπάρχει, όμως, και μια άλλη Αριστερά, που το σύστημα δεν τη θέλει - αλλά, για να είμαστε δίκαιοι, ούτε και αυτή το θέλει - είναι το ΚΚΕ, που αντιστέκεται στα σχέδιά τους και αντεπιτίθεται, για μια Ελλάδα του λαού, της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προκοπής.

Στηριγμένο στη μοναδικά επιστημονική, πρωτοπόρα επαναστατική κοσμοθεωρία του ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ - ΛΕΝΙΝΙΣΜΟΥ, αντιπαλεύει το εκμεταλλευτικό σύστημα και τον ταξικό του χαρακτήρα. Οι πολιτικές του επιλογές, είναι επιλογές πάλης - τίποτα δε χαρίζεται, όλα κερδίζονται με αγώνες - για να δει ο λαός και ο τόπος αληθινά καλύτερες μέρες. Γι' αυτό σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ζητάει την ψήφο του λαού, να παλέψει από καλύτερες θέσεις. Η άνοδος του ΚΚΕ είναι, ταυτόχρονα, δύναμη των εργαζομένων. Αν αυτό γίνει κατανοητό από την πλατιά πλειοψηφία, τότε μπορεί να δημιουργούνται και συνθήκες για «να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα».

Οσο για το σύνθημα της αυτοδυναμίας ή της χαμένης ψήφου, δεν πρέπει να είναι, ούτε στο ελάχιστο, πρόβλημα για το λαό.

Η ψήφος στο ΚΚΕ μόνο χαμένη δεν είναι. Μετράει σταθερά για πολλούς αποδέκτες: α) Το ίδιο σαν κόμμα θα παλέψει από καλύτερες θέσεις, β) θα εμψυχωθούν αγωνιστικά οι εργαζόμενοι στις διεκδικήσεις τους και στην εξέλιξη του λαϊκού κινήματος, με στόχους πολιτικά ανεβασμένους, γ) θα συμπαρασύρει σε λαϊκή πανστρατιά και άλλα κοινωνικά στρώματα έντιμων πολιτών, που βιώνουν τη ζούγκλα του καπιταλισμού. Οσο για τα «κόμματα εξουσίας», με την ψήφο του ο λαός καλά θα κάνει να τα βάλει να «ψάχνονται»!!!

Σήμερα, οι ρουσφετολόγοι των αστικών κομμάτων εκμηδενίζουν ήθος και αξίες, οράματα και ιδανικά, που κάθε άνθρωπος ευγενικά κρύβει μέσα του. Η κοινωνική αβεβαιότητα, που είναι σύμφυτη με την πορεία του συστήματος, σκοτώνει τα όνειρα της νεολαίας στη γέννησή τους. Η αξιοπρέπεια και η υπερηφάνεια μαστιγώνονται στη λογική της υποταγής και της απάτης.

Σοβαρό το πρόβλημα, πολύ σοβαρό!!Πρέπει να αντισταθούμε... «δεν πάει άλλο»!

Ατόπημα πρώτο: Μετά από επικοινωνία του υπουργού Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) Γ. Παπανδρέου με τον Γιουγκοσλάβο ομόλογό του, ο κ. Ρέππας δήλωσε, ότι για τη διέλευση των ΝΑΤΟικών από τη χώρα μας υπάρχει η συγκατάθεση της γιουγκοσλάβικης κυβέρνησης.

Ατόπημα δεύτερο: Μας διαβεβαίωσε ο κ. Ρέππας ότι κατά τη συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με τον ΥΠΕΞ της Ρωσίας Ιγκόρ Ιβάνοφ, ο τελευταίος δήλωσε ότι η χώρα του δε θα είχε αντίρρηση σ' ένα ενδεχόμενο ανατροπής του Μιλόσεβιτς.

Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε διάψευση από τους πρέσβεις των δύο χωρών στην Ελλάδα, επίσης και στις δύο περιπτώσεις είναι ανακατεμένο το όνομα του Γ. Παπανδρέου, τέλος ούτε κατά την πρώτη μα ούτε και κατά τη δεύτερη διάψευση ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έδωσε εξηγήσεις για το τι πραγματικά συμβαίνει.

Συμπέρασμα πρώτο: Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά ότι η πολιτική υποτέλειας που εφαρμόζει βρίσκει τη σθεναρή αντίσταση του λαού μας και γι' αυτό αναζητεί τη «συγκατάθεση» του θύματος στο βιασμό του. Με την πάγια τακτική της «... όλοι ίδιοι είναι» προσπαθεί να μας πείσει ότι ακόμη και η Γιουγκοσλαβία έχει υποκύψει στη ΝΑΤΟική ισχύ, άρα τι θέλετε εσείς, ξεροκέφαλοι και δογματικοί και διαμαρτύρεστε; Μονόδρομος είναι να υποταχθούμε κι εμείς, άβουλοι και μοιραίοι, και να προσπαθήσουμε να αρπάξουμε ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο κοκαλάκι από το τραπέζι των μεγάλων. Το σύνθημα «Πρώτα η Ελλάδα» σε πλήρη εφαρμογή - πρώτοι στην αρπαγή!

Συμπέρασμα δεύτερο: Αφού και η «φίλη» Ρωσία εγκαταλείπει τον Μιλόσεβιτς, εμείς τι να κάνουμε; Λες και ο λαός μας υπερασπίζεται αποκλειστικά τον νόμιμα εκλεγμένο Γιουγκοσλάβο Πρόεδρο και όχι κάτι πολύ γενικότερο - το δικαίωμα του γιουγκοσλάβικου, αλλά και κάθε άλλου λαού, να ορίζει μόνος του «τα του οίκου του». Και αφού οι μεγάλοι έχουν το δικαίωμα να ανακατεύονται στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας, γιατί κι εμείς ως μικροί ιμπεριαλιστές να μην έχουμε τα ίδια δικαιώματα; Με τη λογική αυτή γιατί εσείς, ξεροκέφαλοι και δογματικοί, διαμαρτύρεστε όταν ξένα στρατεύματα σουλατσάρουν με τις ευλογίες της κυβέρνησης στο έδαφός μας, τι σας πειράζει που οι Αμερικάνοι θα αστυνομεύουν το Αιγαίο, ίσως και κάθε κομμάτι ελληνικής γης, αύριο; Αφού παντού το ίδιο συμβαίνει.

«Πρώτα η Ελλάδα» - πρώτοι και στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων!

Συμπέρασμα τρίτο: Και στις δύο περιπτώσεις είναι ανακατεμένος ο Ελληνας ΥΠΕΞ. Μήπως λειτούργησε αυτόβουλα, μήπως οι σύμβουλοί του δεν τον ενημέρωσαν καλά, μήπως η απειρία του τον οδήγησε στα τόσο σημαντικά «ατοπήματα»; Μήπως όμως εφάρμοσε πιστά τις οδηγίες που έλαβε από την Μαντλίν Ολμπράιτ; Μήπως ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας έχει γίνει το μακρύ και ύπουλο χέρι της αμερικάνικης διπλωματίας στην περιοχή μας; «Πρώτα η Ελλάδα» - πρώτοι στην υποταγή και στην απάτη!

Απεριόριστη «κατανόηση» επιδεικνύει η ελληνική κυβέρνηση, η οποία, με περισσή διπλωματική κομψότητα και υπομονή, περιμένει ακόμη τις εξηγήσεις του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με το θέμα της λίστας ανεπιθύμητων να επισκεφτούν την Τουρκία. Στη λίστα αυτή, που αποκάλυψε η εφημερίδα ΣΑΜΠΑΧ, συμπεριλαμβάνονται Ελληνες βουλευτές και μέχρι κάποια χρονική στιγμή και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.

Από το περασμένο Σαββατοκύριακο που προέκυψε το θέμα, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προσπαθεί να επικοινωνήσει με την Αγκυρα, ώστε να διευκρινίσει τη βασιμότητα του δημοσιεύματος της ΣΑΜΠΑΧ. Μέχρι αργά χτες το βράδυ, πάντως, η Αθήνα δεν είχε λάβει επισήμως καμία διευκρίνιση από την Αγκυρα και οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών δεν... κατάφεραν να επικοινωνήσουν ούτε τηλεφωνικά.

Ο υπηρεσιακός κυβερνητικός εκπρόσωπος Αρ. Φατούρος επιχείρησε να «στρογγυλέψει τις γωνίες» αυτής της υπόθεσης. «Η απόφαση, είπε, από ό,τι φαίνεται, είναι παλαιά. Για την ώρα, πάντως, δεν έχει ακόμη, όπως φαίνεται, επιληφθεί του θέματος ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος μόλις επέστρεψε από την Τυνησία κι έτσι δεν έχουμε την τελική λέξη σε αυτό το θέμα. Μην ξεχνάμε ότι οι κατάλογοι αυτοί είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες, γιατί δεν είναι ανθελληνικοί, είναι αντιευρωπαϊκοί. Πενήντα έξι (56) Ευρωπαίοι, από τους οποίους οι εννέα Ελληνες». Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υποστήριξε επίσης ότι η λίστα ανεπιθύμητων της Αγκυρας είναι ενδεικτική «μιας αντίληψης ότι οποιοσδήποτε κάνει κριτική για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή σε μια περίπτωση, όπως είδα, για την κατάσταση των ζώων στην Τουρκία, είναι αντιτούρκος και πρέπει να αποκλειστεί από τη χώρα. Είναι κάτι το οποίο είναι ενδιαφέρον και δείχνει τις δυσκολίες του εκδημοκρατισμού στη γείτονα χώρα».

Παρακολουθήστε σήμερα Τρίτη στην τηλεόραση του «902»:

• Στις 19.00 «Με Αποψη». Ο Κ. Καραχάλιος συνομιλεί για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων με τους υποψηφίους βουλευτές του ΚΚΕ: Γιώργο Τσαπόγα, δημοσιογράφο και υποψήφιο στη Β' Αθήνας. Νίκο Βαρδάμπαση, δημοσιογράφο και υποψήφιο στο Επικρατείας και με τον Μιχάλη Βαρδάνη, μέλος της πλατιάς επιτροπής στήριξης του ΚΚΕ, Στρατηγό Ε.Α.
• Στις 22.00 «Προεκτάσεις». Ο Τάκης Τσίγκας συνομιλεί με εκπροσώπους κομμάτων με θέμα: «Τι σημαίνει για τα λαϊκά στρώματα η μετά ΟΝΕ εποχή».

Πέθανε χτες ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Γιώργος Κατσίμπας. Γεννήθηκε το 1913 στις Καρούτες Φωκίδας. Πολέμησε στην Αλβανία. Ηταν από τους πρώτους αντάρτες που εντάχθηκε στις γραμμές του ΕΛΑΣ, όπου και είχε το βαθμό του ταγματάρχη. Μετά τη Βάρκιζα διώχτηκε και κρατήθηκε επτά χρόνια στις φυλακές. Το 1958 εκλέχτηκε βουλευτής με την ΕΔΑ. Το 1985 του αναγνωρίστηκε ο βαθμός του συνταγματάρχη ε.α.

Ηταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών με πλούσιο ποιητικό και πεζογραφικό έργο. Αύριο, Τετάρτη, θα ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία στο Νέο Ψυχικό, ενώ η σορός του θα μεταφερθεί στη συνέχεια στο χωριό του, όπου και θα ενταφιαστεί.