Η πολυδιαφημιζόμενη ευρεία συσπείρωση και διεύρυνση του Συνασπισμού δεν εκφράστηκε και στη χτεσινοβραδινή κεντρική προεκλογική του συγκέντρωση, στην πλατεία Ομονοίας. Μια συγκέντρωση, καλά σκηνοθετημένη, συνοδευόμενη από συναυλία, αναιμική όμως και υποτονική, μια και οι συγκεντρωμένοι «κατέλαβαν» το ημικύκλιο της πλατείας από την Αθηνάς έως σχεδόν την 3ης Σεπτεμβρίου, με αρκετά κενά μεταξύ τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Αγίου Κωνσταντίνου και στην Πειραιώς φιγουράριζαν πανό που «πρόσθεταν» σε όγκο, όμως πλησιάζοντας κανείς διαπίστωνε πως δε συνοδεύονταν και από κόσμο.

Φορτισμένη συγκινησιακά ήταν η ομιλία του προέδρου του κόμματος, Ν. Κωνσταντόπουλου, χωρίς να προσθέσει τίποτε το καινούριο στα όσα μέχρι σήμερα έχει πει. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ επικέντρωσε την κριτική του στα δύο μεγάλα κόμματα χωρίς ωστόσο να λείψουν οι αιχμές κατά του ΚΚΕ. Το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε ως επί το πλείστον τα πυρά του και τις κατηγορίες περί «κεντροδεξιάς σύγκλισης», «καθεστωτικής νοοτροπίας» κλπ.

Ωστόσο, επρόκειτο για κριτική ενταγμένη στις προεκλογικές σκοπιμότητες του Συνασπισμού, αφού δεν πάει καιρός από τότε που και ο πρόεδρος του ΣΥΝ δήλωνε υπέρμαχος της «προοδευτικής εξουσίας» με τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, στον οποίο ενέτασσε και το ΠΑΣΟΚ, και κατηγορούσε το κυβερνών κόμμα για την απόρριψη της απλής αναλογικής, την οποία μετέφραζε σε απόρριψη μιας κεντροαριστερής κυβέρνησης. Ετσι, μάλλον για τα μάτια του κόσμου δήλωνε χτες βράδυ πως «η Αριστερά πρέπει να μείνει μακριά από το χώρο της εξουσίας» και πως «υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν αφομοιωθεί στις αγκάλες της εξουσίας»!

Παράλληλα, δεν έλειψαν από την ομιλία του οι κινδυνολογίες περί της επίθεσης που δέχεται ο Συνασπισμός προκειμένου να μείνει εκτός Βουλής. Αναφορικά με τα προβλήματα του ελληνικού λαού, πέρα από κάθε πολιτική λογική, τα απέδωσε στο δικομματισμό, λες και η χώρα δε μετέχει σε διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και δε δεσμεύεται από τις αποφάσεις τους. Ισχυρίστηκε επί λέξει: «Η πηγή των προβλημάτων και διαρκής αιτία για την ανακύκλωση και όξυνσή τους οφείλεται στις κυβερνητικές πολιτικές και στις μονόδρομες επιλογές του δικομματισμού»! Για να καταλήξει στο αυτονόητο κατά τη λογική του και να καλέσει το λαό σε σύγκρουση με την... πηγή των προβλημάτων του! Να τολμήσουμε να υποθέσουμε ότι το επόμενο βήμα, κατά την ίδια πάντα λογική, θα είναι να κληθεί ο λαός να παλέψει για την κεντροαριστερή διακυβέρνηση της χώρας, στην οποία ο Συνασπισμός εντοπίζει τη λύση των προβλημάτων;

Στη συγκέντρωση μίλησαν ακόμα οι Μ. Γλέζος, Γ. Μπανιάς και Ευθ. Παπαδημητρίου και έληξε μία ώρα περίπου μετά την έναρξή της, γύρω στις 9 μ.μ., το ίδιο άνευρα όπως άρχισε.

Οπως αποκαλυπτικά σημειώνει « Το Βήμα»: «Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης με αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα στο τέλος του 1998 -το διάστημα για το οποίο υπάρχουν επίσημα ποσοστά για τη χώρα μας- η ανεργία στην Ελλάδα ήταν υψηλότερη από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς και από το ποσοστό των χωρών της ζώνης του ΕΥΡΩ. Η ανεργία πραγματοποίησε άλμα το 1998 φθάνοντας στο 11,3% και έφερε τη χώρα μας στη δεύτερη χειρότερη θέση της Ευρώπης, πίσω από την Ισπανία... Ωστόσο στην Ισπανία η ανεργία παρουσιάζει σταθερή μείωση τα τελευταία χρόνια, σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου ο δείκτης του προβλήματος ακολουθεί συνεχώς ανοδική πορεία». Η επίτευξη λοιπόν των κριτηρίων του Μάαστριχτ, έχει σαν άμεση συνέπεια την αύξηση της ανεργίας. Βλέπετε, η ανεργία δε συμπεριλαμβάνεται στα κριτήρια σύγκλισης των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Μία χώρα - μέλος της ΕΕ μπορεί να εισέλθει στον καπιταλιστικό παράδεισο της ΟΝΕ με απεριόριστο αριθμό ανέργων. Ενώ η ανεργία πλήττει καίρια την πρώτη παραγωγική δύναμη της κοινωνίας, που είναι ο άνθρωπος, τα κέρδη της άλλης πλευράς (κεφαλαιοκράτες) σημειώνουν πραγματική έκρηξη. Για παράδειγμα, την επταετία 1991 -1997 τα επίσημα κέρδη των βιομηχάνων, παρά την κρίση, αυξήθηκαν κατά 2.556%, ενώ την ίδια περίοδο τα μεροκάματα, όπως ορίζονται από τις Εθνικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αυξήθηκαν μόνο κατά 75%. Τα κέρδη της Εθνικής Τράπεζας την τελευταία 3ετία αυξήθηκαν κατά 540%, ενώ οι μισθοί των υπαλλήλων την ίδια περίοδο αυξήθηκαν μόνο 4 έως 6%. Αυτή η οικονομική πραγματικότητα έχει σαν επακόλουθο το 27% των Ελλήνων να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρόκειται για τις συνέπειες των «ηρωικών» προσπαθειών της κυβέρνησης, η οποία πανηγυρίζει ότι μπήκε στην ΟΝΕ «με το σπαθί της», παίρνοντας όμως εκατοντάδες χιλιάδες εργατικά κεφάλια. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, εν ολίγοις, υλοποίησαν και μάλιστα «επιτυχώς» το γενικό νόμο της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης. Από τη μια μεριά αύξησαν τον κοινωνικό πλούτο και από την άλλη την έσχατη εξαθλίωση (pauperismus - παουπερισμός).

Νομίζουμε ότι οι θιασώτες και υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ οφείλουν να αναρωτηθούν. Οταν ο Μαρξ μελετούσε την καπιταλιστική βαρβαρότητα, μήπως είχε μπροστά του την εικόνα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και τη σημερινή ελληνική κοινωνία; Είναι απορίας άξιο πώς ο κ. πρωθυπουργός, ανιδιοτελής εργάτης του πνεύματος, καθηγητής πανεπιστημίου, που στις προσφωνήσεις του χρησιμοποιεί το χαρακτηρισμό «σύντροφοι», για να υποδηλώσει την προσήλωσή του στα υψηλά σοσιαλιστικά ιδανικά, που μελετώντας επισταμένα τα έργα του ιδρυτή του επιστημονικού κομμουνισμού Καρλ Μαρξ, του διέφυγε ο πρόλογος από την κριτική της πολιτικής οικονομίας και η βαθυστόχαστη προτροπή του για τους διανοούμενους της εποχής του σημειώνοντας ότι: «Η σκιαγράφηση αυτή για την πορεία των μελετών μου στο πεδίο της πολιτικής οικονομίας, έχει σκοπό ν' αποδείξει μονάχα, ότι οι απόψεις μου, ανεξάρτητα από το πώς θα τις κρίνει κανείς και από το πόσο λίγο συμπίπτουν με τις συμφεροντολογικές προκαταλήψεις των κυρίαρχων τάξεων, είναι το αποτέλεσμα ευσυνείδητης και μακρόχρονης έρευνας. Στην είσοδο όμως της επιστήμης, όπως και στην είσοδο της κόλασης, πρέπει να αναγραφεί το αίτημα: Qui si convien lasciare orgni sospetto; Ogni vilta convien che qui sia morta (Εδώ πρέπει να αφήσεις κάθε υποψία, κάθε ποταπότητα, εδώ πρέπει να πεθάνεις)».

Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι πρωθυπουργός, αν ποτέ του είχε έστω κάποια σχέση με την επιστήμη, έχει πάρει οριστικά διαζύγιο. Εκείνο το οποίο τον απασχολεί και για το οποίο διαρκώς κόπτεται, είναι πώς θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα μιας χούφτας πλουτοκρατίας και θα φανεί χρήσιμος στα μεγάλα αφεντικά τα οποία τον στηρίζουν. Ολα τα παραπάνω δικαιολογούν και τη δουλική ρήση την οποία εκστόμισε μέσα στη Βουλή των Ελλήνων, και το ανεκδιήγητο «ευχαριστώ την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών».

Οταν λοιπόν οι περιστάσεις το απαιτούσαν ο κ. Σημίτης φορούσε αριστερά την τραγιάσκα του, για να εισπράττει τη λαϊκή δυσαρέσκεια, τώρα που ανέλαβε εργολαβικά από την αστική τάξη, δηλαδή την τάξη από την οποία προέρχεται, να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα, όλοι τού είναι χρήσιμοι, ακόμα και οι σκοταδιστές και παρακρατικοί.

Μέχρι και τα χρήματα των δημοτών «αξιοποιούν» ορισμένοι υποψήφιοι του δικομματισμού για να προβληθούν, με τη συνέργεια, βέβαια, αυτών που τους υπηρετούν και ελπίζουν στις υποσχέσεις τους για ανταλλάγματα. Χαρακτηριστική, όσο και πρωτοφανής στην ιστορία του Περιστερίου, είναι η περίπτωση που καταγγέλλει η παράταξη «Δημοτική Αγωνιστική Συνεργασία».

Με χρήματα του Γυμναστικού Συλλόγου Περιστερίου (ΓΣΠ), η Διοίκησή του (συγκεκριμένα του τμήματος μπάσκετ) διοργάνωσε μέσα στην προηγούμενη βδομάδα, τρεις συνεστιάσεις υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η πρώτη με τον Κ. Κουλούρη, η δεύτερη με τον Κ. Γείτονα - αμφότεροι του ΠΑΣΟΚ - και η τρίτη με τους Γ. Μεϊμαράκη και Μ. Λιάπη, από τη ΝΔ. Τόσο ο δήμαρχος Θ. Δημητρακόπουλος, που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ, όσο και ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο, υποστηριζόμενος από τη ΝΔ, Α. Παχατουρίδης, έσπευσαν προχτές να βγάλουν τα «σπασμένα» του ΓΣΠ και να επιβεβαιώσουν, έτσι, την υποτέλειά τους σε προεκλογικές σκοπιμότητες. Αμφότερες οι παρατάξεις, στην προχτεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, ψήφισαν την ... έκτακτη ενίσχυση του ΓΣΠ, με 15 εκατομμύρια δραχμές (τόσο φαίνεται στοίχισαν στο Δήμο και τους δημότες οι συνεστιάσεις) και του «Ηρακλή» με 5 εκατομμύρια. Στα άλλα περιστεριώτικα σωματεία δε δόθηκε τίποτα...

Σε ανακοίνωσή της, η «Δημοτική Αγωνιστική Κίνηση Περιστερίου» καταγγέλλει πως «δυστυχώς, για πρώτη φορά στο Περιστέρι, υπήρξε διοίκηση του ιστορικού συλλόγου της πόλης μας, που έπαιξε ένα άσχημο παιχνίδι προεκλογικής προτίμησης, αγνοώντας το κοινωνικό σύνολο των Περιστεριωτών». Σχολιάζοντας τη στάση του δημάρχου και του επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο, η παράταξη σημειώνει: «Ολως περιέργως ο Θ. Δημητρακόπουλος και ο ...αντίζηλός του, Α. Παχατουρίδης, τα βρήκαν σε όλα. Ελειψε ο σεβασμός στο θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στα υπόλοιπα περιστεριώτικα σωματεία». Και καταλήγει, απευθυνόμενη στους παραπάνω: «Οι Περιστεριώτες αθλητές και οι γονείς τους, όπως και οι υπόλοιποι αθλητικοί παράγοντες, θα σας εμπιστεύονται πλέον για το ...ανάστημά σας».

Οτι, στο όνομα της «καπιταλιστικής ανάπτυξης» και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα, που ελαστικοποιούνται κατακρεουργούμενα.

Οτι, όπως προστάζει η ΚΑΠ, περιορίζουν δραματικά την αγροτική παραγωγή, μειώνουν τις τιμές των αγροτικών προϊόντων, απελευθερώνουν την ...εισαγόμενη ασυδοσία σε βάρος της ντόπιας παραγωγής και ξεκληρίζουν μαζικά τους αγρότες.

Οτι παραχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών σκοπών ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, σε βάρος του λαού μας και των γειτονικών βαλκανικών λαών και του τουρκικού.

Υπόσχονται τη δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων απασχόλησης - κρύβοντας πως μιλάνε για κατάργηση του σταθερού ωραρίου των 8 ωρών και μερικά απασχολήσιμους εργαζόμενους. Ενώ, ξεδιάντροπα, διαβεβαιώνουν το μεγάλο κεφάλαιο, το ΣΕΒ, πως, την επομένη θα εντείνουν το ξεπούλημα των, όποιων, δημοσίων επιχειρήσεων - ΔΕΗ, ΟΤΕ και άλλες κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις - στους ιδιώτες. Πράγμα, που θα οδηγήσει και στην απώλεια χιλιάδων ακόμα θέσεων σταθερής εργασίας, όπως δείχνει η μέχρι σήμερα πείρα.