Η πρόσφατη πείρα αποδεικνύει ότι ακόμα και μικρές κατακτήσεις μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι αδύνατον να προωθηθούν από δυνάμεις που τη στηρίζουν ιδεολογικά και πολιτικά. Η πολιτική δράση αυτών των δυνάμεων όχι μόνο δε φέρνει κάποιες κατακτήσεις αλλά αντίθετα συνέβαλε στην αφαίρεση κατακτήσεων (π.χ. υπερψήφιση των αντιλαϊκών συνθηκών της ΕΕ από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ). Αντίθετα το ΚΚΕ με τη θέση - πρόταση για συνολική ρήξη με την ΕΕ και την αποδέσμευση από αυτήν, κατάφερε και το συντονισμό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο να προωθήσει αλλά και μεγάλα κινήματα στη χώρα μας να εμπνεύσει π.χ. το μεγάλο φιλειρηνικό κίνημα του 1999, οι αγροτικοί αγώνες, οι μαθητικοί, οι εργατικοί αγώνες.

Η ΚΟ Περιοχής ΒΔ Ελλάδας βγήκε από τη Συνδιάσκεψη περιοχής και τις Νομαρχιακές Συνδιασκέψεις πιο δυναμωμένη, ιδεολογικά -πολιτικά ενωμένη με σοβαρές προϋποθέσεις να αναπτύξει τη δράση της στην κατεύθυνση του Μετώπου. Πρωταρχική προϋπόθεση είναι να ισχυροποιηθεί πολύπλευρα το Κόμμα. Και εδώ καθοριστικό ρόλο θα παίξει η αποφασιστική βελτίωση της ποιότητας, της βοήθειας των καθοδηγητικών οργάνων από το Γραφείο Περιοχής έως τις Νομαρχιακές Επιτροπές και Αχτιδικές Επιτροπές προς τις ΚΟΒ για να αναπτύξουν την πολιτική τους δράση.

Στην περιοχή μας υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες ανάπτυξης αντιμονοπωλιακών συσπειρώσεων της εργατικής τάξης και της μικρομεσαίας αγροτιάς. Επίσης ευνοϊκές προϋποθέσεις υπάρχουν και για συσπειρώσεις με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, αν και εδώ ορθώνονται περισσότερες δυσκολίες από τη συστηματική προσπάθεια των αστικών κομμάτων, που πρέπει να αντιμετωπιστούν συγκεκριμένα από τις Κομματικές οργανώσεις.

Ο απαιτήσεις για να ανταποκριθεί στην υλοποίηση της πολιτικής αυτής είναι πολύ μεγαλύτερες. Δε φθάνουν επιμέρους βελτιώσεις, ποσοτική βελτίωση. Απαιτείται άλλη ποιότητα - άλμα. `Η θα φέρουμε το Κόμμα στο ύψος των απαιτήσεων και των αναγκών υλοποίησης αυτής της πολιτικής ή θα κάνουμε βήματα πίσω.

Ολο το Κόμμα, ο κάθε κρίκος, πρέπει να έχει ξεκάθαρο τι πρέπει να αλλάξει στη δουλιά του, ποιο είναι το περιεχόμενο αυτών των αλλαγών. Τι σημαίνει π.χ. προσανατολισμός στην εργατική τάξη, για τη «χ» Νομαρχιακή Επιτροπή με ποιο περιεχόμενο, ποιο σχέδιο θα δουλέψει, πώς ετοιμάζει τις δυνάμεις που θα επιφορτιστούν με αυτό το καθήκον.

Η καθολική σχεδόν αποδοχή των Θέσεων της ΚΕ από τα μέλη του Κόμματος είναι ένα σημαντικό ζήτημα, φανερώνει μια ιδεολογικοπολιτική συσπείρωση στη βάση των γραμμών μας. Δεν πρέπει όμως να κρύψει ορισμένες απόψεις ισοπεδωτικές, από περιορισμένο αριθμό συντρόφων, που έχουν φανερές τις επιδράσεις των ΜΜΕ, εντύπων και ομάδων ή απόψεις και αρχές που αντιστοιχούν σε αστικά κόμματα και προσπαθεί να μας επιβάλει ο αστικός Τύπος, όπως ότι η δίωξη στο ΚΚΕ της διαφορετικής άποψης οδηγεί σε ομοφωνίες.

Γιατί είναι δείγμα υγείας και δημοκρατίας η εσωκομματική σύγκρουση και οι αποφάσεις κατά πλειοψηφία και δεν είναι η ανοιχτή δημοκρατική συζήτηση και η ομόφωνη απόφαση στη βάση των αρχών μας;

Η δύναμη του ΚΚΕ είναι η ουσιαστική ιδεολογική και πολιτική ενότητα στις γραμμές του, μέσα από γνήσια δημοκρατική συζήτηση και η επιδίωξη της μέγιστης ομοφωνίας. Το πρόβλημά μας δεν είναι οι κομμουνιστές να μην έρχονται σε επαφή με άλλες ιδέες, αλλά η ζωντανή ιδεολογική συζήτηση, η θεωρητική δουλιά γύρω από τα μεγάλα προβλήματα της εποχής και του κινήματος που θα αγκαλιάσει όλο το δυναμικό μας. Αυτό θα δώσει περιεχόμενο στις ΚΟΒ, θα αναδείξει στελέχη, θα τονώσει τον προσανατολισμό και τη δράση για την οικοδόμηση του μετώπου, θα συμβάλει στη διαμόρφωση ιδεολογικοπολιτικής ενότητας του Κόμματος στη βάση της κοσμοθεωρίας και της γραμμής μας, θα μεγαλώσει την αντοχή του στις δυσκολίες της ταξικής πάλης και τις απότομες καμπές των εξελίξεων.

Σαν Νομαρχιακή Επιτροπή Θεσσαλονίκης συμβάλαμε στην παραπέρα επεξεργασία αυτού του ζητήματος, παίρνοντας υπόψη και τις εξελίξεις στην περιοχή μας.

Παρακολουθήσαμε: Τι σημαίνει Θεσσαλονίκη, πρωτεύουσα των Βαλκανίων, τι ρόλο έπαιξε η περιοχή στον πόλεμο ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, τη συγκέντρωση και τις συνεχείς δραστηριότητες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, τι εξυπηρετούν τα μεγάλα έργα, πού διοχετεύονται τα κοινοτικά πακέτα, τι διαφοροποιήσεις συντελούνται στην οικονομία όπου παρατηρείται διόγκωση των υπηρεσιών, του εμπορίου, τις αλλαγές στην παραγωγική βάση, τις συνέπειες στο εργατικό δυναμικό, στους ΕΒΕ, στην αγροτιά.

Διαπιστώσαμε λοιπόν ότι το πολυεθνικό κεφάλαιο, με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης, χρησιμοποιεί την περιοχή για την εξυπηρέτηση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών συμφερόντων του από την Αδριατική ως την Κασπία.

Μια τέτοια ανάπτυξη αδιαφορεί για τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων, την ίδια τη ζωή, βρίσκεται στον αντίποδα της πρότασής μας για μια ανάπτυξη προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού. Μια λαϊκή οικονομία, βασισμένη στον κεντρικό σχεδιασμό αξιοποίησης και ανάπτυξης παραπέρα των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, ο οποίος θα στηρίζεται στην ολοκληρωμένη γνώση των περιφερειακών δυνατοτήτων.

Θέμα που χρειάζεται μεγαλύτερη εμβάθυνση, αξιοποίηση των δεσμών που αναπτύξαμε με το επιστημονικό δυναμικό της πόλης, πέρασμα της κομματικής προσπάθειας από το επίπεδο της πρωτόβουλης δράσης των λίγων στην αποτελεσματικότερη οργάνωση και χρησιμοποίηση γνώσεων και εμπειρίας περισσότερων συντρόφων.

Αναπτύχθηκαν αγώνες στους εργάτες, αγρότες - νεολαία. Κερδίσαμε θέσεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Είχαμε θετική μαζική πολιτική δράση. Ομως στο ζήτημα των συσπειρώσεων δεν είχαμε ανάλογα αποτελέσματα, γιατί δεν ανοίγαμε τη συζήτηση στο βάθεμα των δεσμών με τους εργαζόμενους. Δεν αναπτύσσαμε ολοκληρωμένη ιδεολογική και πολιτική δουλιά στην εργατική τάξη με βάση την ιδεολογία του Κόμματός μας. Ανάλογη αδυναμία παρατηρήθηκε στην οικονομική δουλιά, στη διακίνηση του «Ρ» και στη στρατολογία, δεν υπήρχε πάντα σχέδιο. Η εργατική τάξη δεν ήταν σταθερά στο επίκεντρο αυτής της δουλιάς.

Το ζητούμενο λοιπόν είναι στα όργανα και τις Κομματικές Οργανώσεις Βάσης να φτιάχνεται σχέδιο δράσης με τακτική τοπικά προσαρμοσμένη, με ιεραρχήσεις. Δεν πιάνουμε έγκαιρα τις εξελίξεις σε διάφορα προβλήματα σε κλάδους εργαζομένων, με αποτέλεσμα να καθυστερούμε στην παρέμβασή μας. Η εισήγηση απαντάει σε αυτές τις ανάγκες και συμφωνούμε ότι είμαστε ώριμοι να τις ξεπεράσουμε και να συνειδητοποιούμε την εξέλιξη της αντικειμενικής πραγματικότητας.

1. Το όλο πρόβλημα (και ιστορικά) εμφανίζεται συχνά αντεστραμμένα. Το μερικό σε βάρος του γενικού, το άμεσο σε βάρος του μακροπρόθεσμου, η τακτική σε βάρος της στρατηγικής και σε τελευταία ανάλυση, η απεμπόληση των στρατηγικών μας στόχων (σοσιαλισμός) στο άγνωστο μέλλον...

2. Στις γραμμές μας, σαν μορφή επίδρασης της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας, υπάρχει διαδεδομένη η «κοινοβουλευτική» αντίληψη της πορείας προς την εξουσία. Τα παραδείγματα πολλά:

• Η δράση αρκετών κομματικών μελών να περιορίζεται μόνο σε εκλογικές μάχες, η πορεία μας να μετριέται μόνο με ποσοστά.
• Λαθεμένες αντιλήψεις για τον τρόπο συγκρότησης, το πρόγραμμα και τη μορφή του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου.
• Αδύνατη αποκάλυψη της «αστικής νομιμότητας».

3. Αιτίες αυτού του φαινομένου του «κοινοβουλευτισμού», είναι η επίδραση των εξελίξεων στον καπιταλισμό, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών, η ίδια η ιστορική παράδοση (π.χ. ΕΔΑ), η ελλιπής γνώση του μαρξισμού - λενινισμού και της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος.

4. Απέναντι σ' αυτά τα μέτρα ιδεολογικού χαρακτήρα που χρειάζεται να παρθούν είναι: δουλιά στις κομματικές οργανώσεις με βάση το ντοκουμέντο για το σοσιαλισμό, παραπέρα επεξεργασία του. Επίσης εξοπλισμός, με βάση τους κλασικούς για τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης καθώς και μελέτη της ιστορικής πείρας των κομμουνιστικών κομμάτων (κύρια για επαναστάσεις και μέτωπα).