1. Το όλο πρόβλημα (και ιστορικά) εμφανίζεται συχνά αντεστραμμένα. Το μερικό σε βάρος του γενικού, το άμεσο σε βάρος του μακροπρόθεσμου, η τακτική σε βάρος της στρατηγικής και σε τελευταία ανάλυση, η απεμπόληση των στρατηγικών μας στόχων (σοσιαλισμός) στο άγνωστο μέλλον...

2. Στις γραμμές μας, σαν μορφή επίδρασης της αστικής και μικροαστικής ιδεολογίας, υπάρχει διαδεδομένη η «κοινοβουλευτική» αντίληψη της πορείας προς την εξουσία. Τα παραδείγματα πολλά:

• Η δράση αρκετών κομματικών μελών να περιορίζεται μόνο σε εκλογικές μάχες, η πορεία μας να μετριέται μόνο με ποσοστά.
• Λαθεμένες αντιλήψεις για τον τρόπο συγκρότησης, το πρόγραμμα και τη μορφή του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου.
• Αδύνατη αποκάλυψη της «αστικής νομιμότητας».

3. Αιτίες αυτού του φαινομένου του «κοινοβουλευτισμού», είναι η επίδραση των εξελίξεων στον καπιταλισμό, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών, η ίδια η ιστορική παράδοση (π.χ. ΕΔΑ), η ελλιπής γνώση του μαρξισμού - λενινισμού και της ιστορίας του επαναστατικού κινήματος.

4. Απέναντι σ' αυτά τα μέτρα ιδεολογικού χαρακτήρα που χρειάζεται να παρθούν είναι: δουλιά στις κομματικές οργανώσεις με βάση το ντοκουμέντο για το σοσιαλισμό, παραπέρα επεξεργασία του. Επίσης εξοπλισμός, με βάση τους κλασικούς για τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης καθώς και μελέτη της ιστορικής πείρας των κομμουνιστικών κομμάτων (κύρια για επαναστάσεις και μέτωπα).