Χωρίς στελέχη εξοπλισμένα με την πολιτική και τη θεωρία μας και μέλη που θα έχουν την ικανότητα να παρακολουθούν τις εξελίξεις, να προβάλλουν πλατιά την πολιτική και την ιδεολογία μας, χωρίς γερές ΚΟΒ δεν μπορούμε να βάλουμε πλατιές εργατικές μάζες στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, στην οικοδόμηση του Μετώπου.

Ενα ζήτημα που πρέπει να καταπιαστούν συγκεκριμένα τα καθοδηγητικά όργανα είναι το πώς θα φτάσουν να δουλεύουν όλες οι δυνάμεις μας για τον ίδιο στόχο, μέσα από την πολύμορφη δράση, να δυναμώνει και να προωθείται η οργάνωση, η ιδεολογικοπολιτική προετοιμασία της εργατικής τάξης (ε.τ.) για την υπεράσπιση των ταξικών της συμφερόντων.

Αν αυτό δεν ξεπερνιέται, δε θα ανεβαίνει η συνείδηση της ε.τ., δε θα κατακτά τον πρωτοπόρο ρόλο της, δε θα μπορεί να προχωρά σε συμμαχίες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει τα όργανα να βοηθήσουν τις δυνάμεις μας, να αποκτήσουν την ικανότητα να προβάλλουν μέσα στην ε.τ., την ανάγκη για ριζικές πολιτικές αλλαγές προς όφελός της, με προοπτική τη λαϊκή εξουσία, μέσα από την οικοδόμηση του ΑΑΔΜ.

Αυτό δεν είναι εύκολο ζήτημα, δε φτάνει να προβάλλουμε γενικά συνθήματα για το Μέτωπο, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Χρειάζεται επεξεργασμένη πολιτική όχι μόνο πανελλαδικά, αλλά και σε τοπικό, κλαδικό επίπεδο, γεγονός που σημαίνει ότι τα όργανα σε όλα τα επίπεδα το θέτουν στις προτεραιότητες.

Χρειάζεται σχέδιο δράσης συγκεκριμένο κάθε ΚΟΒ, ολοκληρωμένη πολιτική - ιδεολογική συζήτηση για την κατανόηση των καθηκόντων, της σχέσης τους με τους στρατηγικούς στόχους μας, καταμερισμός και ατομική χρέωση κάθε μέλους με κριτήριο τη δουλιά με τον κόσμο, στο χώρο εργασίας, στο σωματείο, στον τόπο κατοικίας.

Η ενίσχυση του ΠΑΜΕ, του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, πρέπει να υπηρετεί το στόχο της συσπείρωσης και κινητοποίησης της ε.τ. Εδώ έχουμε αδυναμίες στον τρόπο που καθοδηγούμε και δουλεύουμε στο σ.κ.

Οι βελτιώσεις στο συσχετισμό στα όργανα του σ.κ. στην περιοχή της Θεσσαλίας ήταν σημαντικά. Κατακτήσαμε την απόλυτη πλειοψηφία στο ΕΚ Λάρισας, σε πολλά σωματεία, ιδιαίτερα τα κλαδικά της Λάρισας, είχαμε βελτίωση συσχετισμών στα ΕΚ Βόλου, Καρδίτσας και σε πρωτοβάθμια σωματεία κυρίως του ιδιωτικού τομέα. Αυτό διευκολύνει να δουλεύουμε από καλύτερες θέσεις, να παίρνουμε σημαντικές πρωτοβουλίες. Ομως αυτή η αλλαγή των συσχετισμών δε συνοδεύεται με μια επίμονη, σχεδιασμένη δουλιά για την ανάδειξη συνδικαλιστών μαζικά για τη διαπαιδαγώγησή τους στην ταξική πάλη, με μια προσπάθεια ζωντανέματος των σωματείων, με μια προσπάθεια κινητοποίησης της εργ. τάξης του κάθε κλάδου ή χώρου.

Η προσπάθεια να επεξεργαστούμε στόχους πάλης που θα αναδείχνουν την ανάγκη ρήξης συνολικά με τις αιτίες και την πολιτική που δημιουργεί τα προβλήματα της ε.τ. παραμένει αδύνατη. Χρειάζεται να ασχοληθούμε πιο πολύ. Η πολιτική δουλιά στην ε.τ. και το σ.κ. δεν έχει μπει ακόμα σε προτεραιότητα, παρά τα βήματα που έγιναν.

Οι δεσμοί μας με την ε.τ. δεν είναι αυτοί που σήμερα χρειάζονται. Δεν επαρκεί η περιοδική επαφή ορισμένων συνδικαλιστών με εργάτες σε εργοστάσια κλπ. Η δημιουργία μιας ομάδας ανθρώπων πρωτοπόρων ή έστω δραστήριων σε βασικές βιομηχανίες - βιοτεχνίες, επιχειρήσεις και οργανισμούς είναι όρος για να έχει αποτελέσματα η δουλιά μας. Σε χώρους που θα αργήσουν να αλλάξουν οι συσχετισμοί, πρέπει να δούμε πιο αποφασιστικά πρωτοβουλίες και μορφές συσπείρωσης της ε.τ. που θα αναπτύσσουν τον αγώνα τους κόντρα στα εμπόδια των συμβιβασμένων ηγεσιών.