«ΑΔΙΑΦΘΟΡΟΙ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ», «Ελλάδα με κύρος και αξιοπρέπεια», «νέο όραμα»!!! Τι λες βρε παιδί μου; Πρώτη φορά τ' ακούμε όλα αυτά στην πολιτική ζωή της χώρας! Κανένας δεν είχε χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα τέτοιους όρους, μέχρι που... ήρθε ο Αβραμόπουλος.

Πάντως, με το που τελείωσε χτες το διάγγελμά του, περιμέναμε να γίνει κάτι. Κανένας σεισμός, να ανοίξουν οι ουρανοί, πλήθη να ολοφύρονται στους δρόμους εκστασιασμένα, αλλά... εις μάτην! Το μόνο βέβαιο είναι ότι τις επόμενες μέρες, άπαντες οι πολιτικοί αναλυτές της χώρας (και διαθέτουμε πολλούς τέτοιους) θα ξοδεύουν μελάνι και θα προσπαθούν να καταλάβουν ποιο είναι το νέο «πολιτικό στίγμα» του ανατέλλοντος πολιτικού σχηματισμού. Αν βρουν οτιδήποτε νέο... να μας το πουν κι εμάς.

Η καλή πλευρά της υπόθεσης είναι πάντως ότι τις λεπτομέρειες για την όλη ιστορία θα τις μάθουμε... με δόσεις μια και για ένα 6μηνο τουλάχιστον από τώρα ο δήμαρχος ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα... ανοίγει κι από ένα κομμάτι του «παζλ» μέχρι, τέλος πάντων, να φανεί η... μαγική εικόνα.

Φυσικά, όπως ακούσαμε, δεν πρόκειται να παραιτηθεί από το αξίωμα του δημάρχου. Καταρχήν, πώς θα κάνουμε πρωτοχρονιά οι Αθηναίοι χωρίς τον Αβραμόπουλο, κάτω από το δέντρο στο Σύνταγμα; Είναι πλέον καθεστώς και έθιμο όπως τα μελομακάρονα...

Κατά δεύτερον, δεν είναι και πολύ «σικ» στις μέρες μας να δηλώνεις πρώην διπλωματικός, πρώην δήμαρχος και... νυν ανεπάγγελτος ιδρυτής νέου πολιτικού φορέα. Μια αφίσα βρε παιδί μου να θέλεις να κρεμάσεις πρέπει να πληρώσεις συνεργείο. Ενώ τώρα στέλνεις τους δημοτικούς υπαλλήλους που έχεις διορίσει...

Οσο για τις ανησυχίες που εξέφρασε χτες ο Εβερτ για το πού θα βρει χρήματα ο Αβραμόπουλος για το κόμμα του... να τον καθησυχάσουμε. Πάντα υπάρχουν πρόθυμοι «χορηγοί» για τέτοια πράγματα. Το Μέγαρο Μουσικής πώς βρίσκει, δηλαδή. Εδώ, ο Αβραμόπουλος πάει να γίνει η... «Καμεράτα» της πολιτικής.