Οι πρώτοι που στέκονται τιμητική φρουρά πλάι στο φέρετρο, ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Σήφης Κωτσαντής, γραμματέας της ΚΟΠ και μέλος της Γραμματείας της ΚΕ, η Βέρα Νικολαΐδου, μέλος της ΚΕ και η Ελένη Παπαδοπούλου. Τους διαδέχονται άλλοι σύντροφοι και φίλοι της εκλιπούσης, που θέλουν και μ' αυτόν τον τρόπο να την τιμήσουν. Ολων τα μάτια είναι υγρά. Η φωνή βραχνή. Ακόμα και μπροστά στο φέρετρο, η τραγική πραγματικότητα δε γίνεται πιστευτή.
Το λόγο για τον ύστατο χαιρετισμό παίρνει ο Σπύρος Χαλβατζής, φανερά συγκλονισμένος και ενώ τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια του λέει, μεταξύ άλλων: «Απροσδόκητα έφυγες από κοντά μας. Το Τμήμα Υγείας - Κοινωνικής Πρόνοιας της ΚΕ, οι χώροι Υγείας του Πειραιά χάνουν μια κομμουνίστρια με βαθιά γνώση των ζητημάτων Υγείας. Οι εργαζόμενοι, οι επιστήμονες του Πειραιά χάνουν τον άνθρωπο - συμπαραστάτη τους για κοινωνική πρόνοια και περίθαλψη, τον οργανωτή και καθοδηγητή των αγώνων τους για υγεία και περίθαλψη για όλους. Τα παιδιά των φτωχογειτονιών, την ακούραστη παιδίατρο, που ήταν κοντά τους, είτε στα ιατρεία του ΙΚΑ στον Κορυδαλλό - Αγία Βαρβάρα, είτε στην τοπική μονάδα της Νίκαιας, είτε στο Κερατσίνι και στο Πέραμα ως εθελόντρια στις τοπικές μονάδες του δήμου». Ακολούθως, αφού αναφέρθηκε στην αγωνιστική πορεία της Φούλης Μιχαλάκου, σημείωσε:
«Αγαπητή μας συντρόφισσα δεν πρόλαβες να πάρεις τη θέση σου στο 16ο Συνέδριο που ξεκίνησε σήμερα. Σου φυλάξαμε τη θέση σου. Την κάρτα σου τη φέραμε να στη δώσουμε».
Ακολούθησε χαιρετισμός του προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Πειραιά Π. Μελλά, του συζύγου της εκλιπούσας Τάκη και της Ελένης Παπαδοπούλου, επικεφαλής της ΔΑΣ Κερατσινίου. Μεταξύ των παραβρισκομένων, ο δήμαρχος Περάματος Γιάννης Πατσιλινάκος, ο δήμαρχος Δραπετσώνας Κώστας Χρονόπουλος, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βλασσόπουλος και ο πρώην δήμαρχος Κερατσινίου Δημήτρης Σαράφογλου.
Εκατοντάδες ήταν τα στεφάνια, μεταξύ αυτών της ΚΟΒ Αμφιάλης, της Κομματικής Οργάνωσης Ναυτεργατών, της Κομματικής Οργάνωσης Πειραιά, της ΚΟΒ ΙΚΑ, της ΑΕ Υγείας, των ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ και πολλών άλλων μαζικών φορέων.
(Εστω και αν είναι αδόκιμο, το ρεπορτάζ αυτό αποτελεί και το ύστατο χαίρε στην συντρόφισσα Φούλη από τον γράφοντα, που του έλαχε το θλιβερό καθήκον να το κάνει. Συντρόφισσα, θα θυμόμαστε πάντα το γέλιο σου και ξέρουμε πως, αν μας έβλεπες να κλαίμε, θα μας μάλωνες με τον μοναδικό τρόπο που ήξερες εσύ να μας μαλώνεις, τόσο τρυφερά. Γ. Κ.)