Οπου κι αν κοιτάξει κανείς πριν και μετά την καταστροφή μπορεί να δει τα σημάδια της εγκληματικής πολιτικής του αστικού κράτους, που βάζει τη ζωή, τη δουλειά, την περιουσία του λαού στο ζύγι του «κόστους - οφέλους» και των κερδών του κεφαλαίου.
Αυτής που κάνει έργα με βάση την «οικονομική αποδοτικότητα» και εφαρμόζοντας μέτρα «που δεν συνεπάγονται υπερβολικό κόστος στον τομέα της διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας». Αυτής που λέει ότι «είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλαδή εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία».
Με αυτό το «ζύγι» δεν έγιναν τα έργα που ζητάνε οι κάτοικοι «με τα πενιχρά περιουσιακά στοιχεία», που γνωρίζουν τον τόπο σαν την παλάμη τους, με αυτό το «ζύγι» έγιναν κι εκείνα τα λίγα που έγιναν: «Εως τον Παλαμά έχει δέκα γιοφύρια που τα φτιάχνανε 100 χρόνια πριν οι παππούδες μας. Τα πήραν και τα ξήλωσαν, να τα φτιάξουν τάχα, και τους ζητάγαμε να αφήνουν χώρο από κάτω να περνάμε τα πρόβατα. Και πήγαν κι έβαλαν μια σωλήνα τόση δα».
«Φωνάζει» η έλλειψη ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού, ο οποίος ολοφάνερα σκοντάφτει πάνω στην πολιτική που έχει στο επίκεντρο το κέρδος, την «ανταποδοτικότητα» και την ιεράρχηση των έργων που είναι φτηνότερα για το κράτος και πιο κερδοφόρα για τους εργολάβους, τις Περιφέρειες και τους δήμους, που μοιράζουν την «πίτα» των κερδών και πετάνε το «μπαλάκι» των ευθυνών ο ένας στον άλλο όταν πρόκειται για έργα για τον λαό, την κυβέρνηση που «κρατάει την μπαγκέτα» των «ιεραρχήσεων», των «μεγάλων» έργων και υποδομών και των «προτεραιοτήτων» με κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αυτών των προτεραιοτήτων που θα «στεριώσουν» και τα νέα «γιοφύρια της Αρτας», των κυβερνητικών διακηρύξεων περί «ολοκληρωμένου σχεδιασμού» και «οργανισμών» διαχείρισης του νερού, που θα τα πάρει και πάλι το ποτάμι. «Από λόγια χορτάσαμε», λένε.
«Φωνάζει» η ανάγκη για σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, για να γίνουν άμεσα έργα αποκατάστασης, για τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα, τις υποδομές που θα μπορούν να προστατεύουν αλλά και να κάνουν ανθρώπινη τη ζωή του λαού της περιοχής.
Ούτε ένα γάντι δεν τους έδωσαν στις γειτονιές, με τον κόσμο να καθαρίζει όπως - όπως τα λύματα μέσα από τα σπίτια του. Αλλοι κρατάνε ακόμα τα σάπια έπιπλα μέσα στα σπίτια: Φοβούνται ότι αν τα βγάλουν, δεν θα αποζημιωθούν.
«Ο καθένας κάνει ό,τι καταλαβαίνει, με ό,τι ξέρει, χωρίς κανέναν να οργανώνει, να σχεδιάζει, να υλοποιεί», μας λένε, «να λέει στον κόσμο τι να κάνει μετά. Να έρθει η Τεχνική Υπηρεσία να γκρεμίσει αυτά που πρέπει να γκρεμίσει. Να έρθει η ΔΕΥΑΛ να απολυμάνει αυτά που πρέπει να απολυμάνει. Να έρθει το Ογκωδών να φορτώσει αυτά που πρέπει να φορτώσει. Δεν έχει τόσο κόσμο στο δημαρχείο; Να πάρει. Γιατί δεν παίρνουν και τα δίνουν στους ιδιώτες; Δεν είχε λεφτά να τους πληρώσει; Ασε το χρήμα που παίρνει. Και απ' τα νερά και απ' τα σκουπίδια». Δεν «έτυχε» η κρατική αδιαφορία που τους έχει ήδη φορτώσει το κόστος του καθαρισμού: «Αλλιώς κάτσε και πιάσε χολέρα, σου λένε». Με την «πείρα» μίας ακόμα καταστροφής, η κυβέρνηση ετοιμάζεται την ίδια ώρα να «επισημοποιήσει» την κατάσταση αυτή: Με νέα χαράτσια και ιδιωτική ασφάλιση στα σπίτια, στέλνοντας πελατεία στις ασφαλιστικές και βγάζοντας τον μπελά από πάνω της.
Μηχανικός, στα 60, διπλά πνιγμένος από το αστικό κράτος: «Εγώ ήμουν πρόεδρος των πλημμυροπαθών στη Νεάπολη το '99. Την επόμενη χρονιά μπήκαμε εδώ. Για 5 χρόνια παίρναμε μια βοήθεια, μη φανταστείς. Τα ίδια πράγματα γίνονται κι εδώ πάλι. Το ξαναζώ πάλι, ύστερα από 25 χρόνια». Το αστικό κράτος «έχει συνέχεια», διαχρονικά εχθρικό στον λαό: Και τότε κάποια παρόμοια προσχήματα θα επιστράτευσαν για «ακραία» και «πρωτόγνωρα» φαινόμενα. Και τότε το αστικό κράτος προτιμούσε να «αποζημιώνει» στις φτωχογειτονιές με ψίχουλα, από το να τις προστατεύει με έργα, μέχρι την επόμενη, την σημερινή τραγωδία.
«Εχω ένα μάτι, το άλλο το έχασα πέρυσι από έρπη ματιού», μας λέει. Παρόμοιες ιστορίες παντού, σε όλες τις εργατικές πολυκατοικίες: Αλλοι ΑμεΑ, υπερήλικες, με καρδιολογικά προβλήματα, νεφροπαθείς. Με τα κουνούπια παντού γύρω και το πόδι να βουλιάζει μέσα στη λάσπη που ζέχνει, στα παρτέρια κάτω από τα μπαλκόνια των πολυκατοικιών. Κι όμως, ούτε υποψία υγειονομικής μέριμνας δεν υπάρχει σε όλο το συγκρότημα, όπου ζουν πάνω από 3.500 κόσμος, μόλις δύο χιλιόμετρα από το κέντρο της Λάρισας. Στους αρρώστους λένε «να πάει το βουνό στον Μωάμεθ», να κουβαληθούν στο υποστελεχωμένο έτσι κι αλλιώς Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Δεν μπορούσαν από πριν, αλλά θα μπορούν τώρα...
Ούτε συζήτηση για συνεργεία απολυμάνσεων. Πού και πού βλέπεις μόνο κάτι σκόρπια, υποστελεχωμένα συνεργεία του δήμου, να καθαρίζουν «με φτυάρια πιο βαριά απ' τις κοπελιές» ή «ξεσκονίζοντας» την ξεραμένη σκόνη που μπαίνει πάλι στα ρουθούνια.
«Λένε για αποζημιώσεις. Αλλά για να μας πουν, ξαναφτιάχνεις σπίτι με 6.600; Και τι θα γίνει με τους τοίχους, τα φέροντα υλικά, τη στατικότητα;». Αλλοι φύγανε κι άλλοι, μετά από μέρες στα αμάξια, σε φίλους, σε γείτονες, στους δικούς τους, «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού», αλλά για πόσο, αλήθεια; Τα νοίκια τραβάνε κιόλας την ανηφόρα. Καμία μέριμνα για το πού θα μείνει αυτός ο κόσμος, «ατομική ευθύνη» κι αυτό.
Το αστικό κράτος είναι απασχολημένο αλλού: Πάνω από τους στίχους της Γιάννουλης περνάνε ανά τακτά διαστήματα τα ελικόπτερα από τη βάση των ΝΑΤΟικών στο Στεφανοβίκειο. «Μας πήραν τα αυτιά», λένε από κάτω. «Για το ΝΑΤΟ και για την Ουκρανία έχουν», έλεγε κάποιος στη σύσκεψη στη Φαρκαδόνα. Αργότερα, στις ευθείες ανάμεσα σε Λάρισα και Βόλο, το έργο σε επανάληψη: Κομβόι του στρατού να μεταφέρουν υλικά 500 μέτρα από εκεί που δυο παππούδες παλεύουν μόνοι τους με τη λάσπη που έχει γλιτσιάσει και κολλάει παντού. «Είπαμε πήραμε σύνταξη να έρθουμε στο χωριό να ησυχάσουμε, αλλά "άλλες οι βουλές της κυβέρνησης"».
«Τώρα είμαστε τα ψοφίμια και έρχονται σαν τα όρνια από πάνω», σχολιάζουν, για τα περί «νέου παραγωγικού μοντέλου» που λένε κυβέρνηση και άλλοι, οι αγρότες στα χωριά γύρω από τη λίμνη Κάρλα. «Το μοντέλο είναι να μας έχουν δούλους, να δίνουμε την παραγωγή για ένα κομμάτι ψωμί», μας λένε και η συζήτηση πάει απευθείας στις τιμές όλα τα χρόνια, στο κόστος παραγωγής, στα αδιέξοδα από την πολιτική ΕΕ και κυβερνήσεων, που οδηγούν στο ξεκλήρισμα. «Τι θα γίνει δηλαδή; Θα φύγουμε όλοι για Γερμανία;», αναρωτιέται ένας νέος.
Το αίτημα για αποζημιώσεις στο 100%, για να μπορέσουν να μείνουν στον τόπο τους και να καλλιεργήσουν ξανά, είναι παραπάνω από επίκαιρο. Και πρέπει να δοθούν τώρα, όχι όπως τους λένε ότι «ο ΕΛΓΑ θα έρθει να εκτιμήσει αφού υποχωρήσουν τα νερά»! «Τώρα είπαν, θα ξανάρθουν οι επιτροπές. Πότε θα μπουν τα λεφτά; Εχουν περάσει ήδη 15 μέρες...».
15 μέρες μετά, κανείς δεν τους λέει κανένα σχέδιο για το πώς θα αποστραγγιστούν τα νερά, για το πώς θα μπουν στα χωράφια τους. Κάτι «ιστορίες για αγρίους» μόνο, για τους Ολλανδούς ειδικούς που θα φέρουν. «Ηρθε ο υφυπουργός και ό,τι του λέγαμε, αυτός έλεγε ότι θα πάρουμε αποζημιώσεις. Χορτάσαμε αποζημιώσεις! Θα πάρω 600 ευρώ και μετά τι; Γιατί, τις επιστρεπτέες τις έδωσε; Εμείς θέλουμε να μπούμε στο χωράφι μας». Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις, αν δεν παρθούν μέτρα τα λιμνάζοντα νερά θα στεγνώσουν ...σε δύο χρόνια. Κι αυτό αν δεν ρίξει στάλα βροχή. «Η ζημιά είναι συνολική, δεν είναι μόνο τα σπίτια, είναι και το αύριο. Τα χωριά θα μαραζώσουν». «Τους ήρθε κουτί. Αμα δεν έχει μείνει σχολείο θα μείνει ο άνθρωπος;» αναρωτιούνται.
Για πάνω από 50 λεπτά επιχειρεί φιλότιμα να το κοιμίσει, με ανθυπολεπτομέρειες περί των υποτιθέμενων «μεγάλων και άνισων μαχών» που δόθηκαν από τη δημοτική αρχή στα αναχώματα απέναντι σε ένα «ιστορικό φαινόμενο», αναπαράγοντας τα προκλητικά της κυβέρνησης περί του 112 που έστελνε ειδοποιήσεις για εκκένωση προς άγνωστη κατεύθυνση και σχέδιο, αλλά που «δυστυχώς υπήρξαν και αρκετοί συμπολίτες που δεν μας άκουσαν και εγκλωβίστηκαν στη συνέχεια», κουνώντας το δάχτυλο γιατί «δεν κάνεις κριτική την ώρα της μάχης» και άλλα τέτοια. Αφιερώνει τα πέντε τελευταία λεπτά στο «γκραν φινάλε» της υποτιθέμενης αρωγής της δημοτικής αρχής στους πληγέντες: Με διάφορα νούμερα, παρουσιάζει ως τέτοια το προσωρινό πάγωμα φόρων και χαρατσιών που σκόπευε να φορτώσει στους πνιγμένους, όπως ...τα τέλη της ΔΕΥΑΛ στα πλημμυρισμένα σπίτια. Ολα «την επόμενη περίοδο και εξετάζοντας το νομοθετικό πλαίσιο της αυτοδιοίκησης», αυτό το νομοθετικό πλαίσιο που φροντίζει να πνίγονται και να πληρώνουν οι πνιγμένοι. Πιο συγκεκριμένα και γρήγορα ακούγονται τα σχέδια για «κτηνοτροφικό πάρκο και με προϋποθέσεις μεταποίησης», σχέδια που «μπαίνουν επί τάπητος και υλοποιούνται πιο γρήγορα», όπως λέει. «Μιλούσες 50 λεπτά και δεν είπες κουβέντα για αντιπλημμυρικά έργα», του φωνάζουν. «Τα αντιπλημμυρικά είναι γνωστό πως δεν είναι δική μας αρμοδιότητα αλλά της Περιφέρειας», λέει με ψυχραιμία. Το γνωστό βολικό μπαλάκι των δημάρχων και Περιφερειών, που «κάνουν ό,τι μπορούν» στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
«Τόση ώρα σας ακούγαμε, τώρα θα ακούσετε εσείς», του απαντάνε. Οι επιτροπές πλημμυροπαθών του Αγίου Θωμά, της Γιάννουλης, κάτοικοι από τη Νέα Σμύρνη, τον Ιπποκράτη, από τη Φαλάνη, το Δασοχώρι, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας, παίρνουν τον λόγο και μεταφέρουν την πραγματική κατάσταση στις συνοικίες και στους δρόμους τους, την πλήρη ανυπαρξία του δήμου και των άλλων κρατικών μηχανισμών, τα αιτήματα και τις επείγουσες ανάγκες, απαιτώντας την άμεση ικανοποίησή τους, για αποζημιώσεις στο 100%, αποκατάσταση των ζημιών, μέτρα για την υγεία και την περίθαλψη του λαού, την απομάκρυνση όλων των υλικών και μπάζων, με ευθύνη του δήμου, οργανωμένη μέριμνα για όσους έχασαν το σπίτι τους, μέτρα για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων, αντιπλημμυρικά έργα για να μην πνιγούν ξανά.
Ξεκαθαρίζουν ότι θα είναι εδώ και την επόμενη μέρα, απέναντι και στην προσπάθεια της δημοτικής αρχής να εφησυχάσει, να κερδίσει χρόνο, να στείλει την μπάλα στην εξέδρα για τα αιτήματά τους. Απέναντι στην προσπάθεια και της «συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης» της ΝΔ, που η παράταξή της σπεύδει να προσφέρει χέρι βοήθειας, με μια κακοστημένη παράσταση και κάτι δακρύβρεχτα λόγια για τους πλημμυρισμένους. Και τι να τους χωρίσει άλλωστε; Ο δήμαρχος των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ έλεγε λίγη ώρα πριν όσα με ευκολία θα προσυπέγραφαν οι υπουργοί της κυβέρνησης.
Απέναντί τους μόνο ο εκπρόσωπος της «Λαϊκής Συσπείρωσης», ο Π. Κρίκης, ξανά υποψήφιος δήμαρχος: Μεταφέρει τα αιτήματα των πλημμυροπαθών για μέτρα τώρα, τις ευθύνες του δήμου και της πολιτικής, δείχνει τον δρόμο του αγώνα γιατί «όχι στον 21ο αιώνα δεν μας αξίζει τέτοια ζωή. Το μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα ήταν η γνήσια αλληλεγγύη του λαού. Να σώσει ο ένας το σπίτι του άλλου, να σώσουν τις υποδομές, να μην πνιγεί η πόλη. Και ταυτόχρονα όχι να αφήσουμε αυτή τη συζήτηση για μετά. Πάνω στη βράση γίνεται αυτή η συζήτηση. Εμείς δεν θα λογαριαστούμε μετά. Εμείς δώσαμε τη μάχη ως ΚΚΕ, ήμασταν παντού, τα ξημερώματα φορτώναμε σακιά στο φυτώριο, ήμασταν στις γειτονιές και ταυτόχρονα δεν ήμασταν στη λογική της φιλανθρωπίας, αλλά καλούμε τον λαό να διεκδικήσει. Να βγάλει συμπεράσματα μπροστά και στις εκλογές της 8ης Οκτώβρη». Να γιατί ο λαός χρειάζεται πολλούς περισσότερους τέτοιους εκλεγμένους, πραγματικό αποκούμπι για τον λαό και τις ανάγκες του...
Οπως αναφέρει, «ο χειμώνας είναι μπροστά μας. Οι πιθανότητες για νέες καταιγίδες και νέες καταστροφικές πλημμύρες δεν χωράνε κανέναν εφησυχασμό. Οι καταστροφές στην περιοχή της Θεσσαλίας τις προηγούμενες βδομάδες έχουν πλήξει ακόμα και τις στοιχειώδεις τραγικά ελλιπείς υποδομές αντιπλημμυρικής προστασίας που υπήρχαν.
Τίθεται λοιπόν ανάγκη σήμερα και άμεσα να παρθούν μέτρα απέναντι στο ενδεχόμενο μιας νέας καταστροφής».
Τονίζει ότι «ως ΚΚΕ καθώς και εκλεγμένοι με τη "Λαϊκή Συσπείρωση" στην περιοχή έχουμε αποκαλύψει τις τεράστιες ευθύνες του κράτους, της κυβέρνησης, των τοπικών και περιφερειακών αρχών για τη σημερινή κατάσταση, που υλοποιούν κατευθύνσεις της ΕΕ. Εχουμε ταυτόχρονα αναδείξει την ανάγκη ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες.
Ωστόσο υπάρχουν και σήμερα μέτρα που μπορούν να παρθούν και θα είναι τραγική ευθύνη κυβέρνησης, περιφερειακών και δημοτικών αρχών αν αυτά δεν υλοποιηθούν!».
«Καλούμε λοιπόν τώρα να παρθούν τα εξής μέτρα:
Τα ζητήματα αυτά πρέπει να μπουν άμεσα στο επίκεντρο της λαϊκής διεκδίκησης και πάλης γιατί όπως έχει αποδειχθεί μόνο με την κινητοποίηση, την πίεση που ασκούν η συλλογική διεκδίκηση και οι αγώνες μπορούμε να προστατέψουμε τον λαό και τα δικαιώματά του.
Το ΚΚΕ, οι εκλεγμένοι και οι υποψήφιοι με τη "Λαϊκή Συσπείρωση" στην περιοχή θα μπουν μπροστά σε αυτήν τη διεκδίκηση», καταλήγει.