«Εγώ έχω χάσει και τη δουλειά μου, είναι από δω πίσω. Ευτυχώς ακόμα δεν μας έχει βάλει σε αναστολή. Ακόμα. Γιατί είναι όλα στον αέρα», μας λέει η Νίκη από τις εργατικές της Γιάννουλης. Σαν την Νίκη είναι ακόμα εκατοντάδες στον «αέρα», άλλοι σε αναστολή, να βγάλουν τον μήνα και να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους με τα 500 ευρώ της αναστολής, άλλοι χωρίς μεροκάματο όλες αυτές τις μέρες. Τους εκατοντάδες εποχικούς, που ήταν για «καμπάνια» στα εργοστάσια τροφίμων που χτυπήθηκαν, κανένα κυβερνητικό σχέδιο δεν τους περιλαμβάνει. Μαζί και άλλα ζητήματα: Οι οικοδόμοι δεν έχουν μπετά να δουλέψουν και η δουλειά πάει πίσω, τα εκκοκιστήρια δεν έχουν πρώτη ύλη. Και την ίδια ώρα άλλους τους πιέζουν να πάνε στη δουλειά ...με την μπουλντόζα, με την εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς να σπάει κόκαλα και έναν εργαζόμενο να βγάζει δουλειά για τρεις. Και ούτε συζήτηση για άδεια και ενίσχυση για τους εργαζόμενους που την υπόλοιπη μέρα καθαρίζουν τα πλημμυρισμένα σπίτια τους: Στον Αγιο Θωμά ο Βασίλης, ένα νέο παιδί, εργάτης στη βιομηχανία, με 5μελή οικογένεια και την κόρη γεννημένη τρεις μήνες πριν, έχει ξηλώσει το μισό σπίτι. Είναι στην απογευματινή βάρδια. «Εγώ μπορώ όλη μέρα, οι άλλοι;». Τις «συνηθισμένες» μέρες έχει την «επιλογή», όπως λέει η κυβέρνηση, να δουλεύει και πλακάς, «δυο δουλειές, γιατί τα λεφτά δεν φτάνουν».

Επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι έχουν πνιγεί στις λάσπες. Ο μήνας τρέχει χωρίς εισόδημα, τα χρέη τρέχουν κανονικά και νέα φέσια έρχονται μπροστά, δίνοντας σε πολλούς το τελειωτικό χτύπημα: Η Αλίνα είχε στο μαγαζί τα ψυγεία στο υπόγειο, δεν έμεινε τίποτα. «Σου λένε, αποζημίωση 70%. Θα σου γράψουν - αν σου γράψουν - ζημιά 20, θα σου δώσουν τα 14 και τα υπόλοιπα από την τσέπη σου. Νέα δάνεια στις τράπεζες. Και σε στέλνουν και από υπηρεσία σε υπηρεσία, από την Περιφέρεια στην Πυροσβεστική, από δω κι από εκεί. Και τον μήνα που θέλει μέχρι να ξαναμπεί μέσα, χωρίς εισόδημα». Ιδια η κατάσταση σε όλα τα μαγαζιά στη γειτονιά.

«Τώρα είμαστε τα ψοφίμια και έρχονται σαν τα όρνια από πάνω», σχολιάζουν, για τα περί «νέου παραγωγικού μοντέλου» που λένε κυβέρνηση και άλλοι, οι αγρότες στα χωριά γύρω από τη λίμνη Κάρλα. «Το μοντέλο είναι να μας έχουν δούλους, να δίνουμε την παραγωγή για ένα κομμάτι ψωμί», μας λένε και η συζήτηση πάει απευθείας στις τιμές όλα τα χρόνια, στο κόστος παραγωγής, στα αδιέξοδα από την πολιτική ΕΕ και κυβερνήσεων, που οδηγούν στο ξεκλήρισμα. «Τι θα γίνει δηλαδή; Θα φύγουμε όλοι για Γερμανία;», αναρωτιέται ένας νέος.

Το αίτημα για αποζημιώσεις στο 100%, για να μπορέσουν να μείνουν στον τόπο τους και να καλλιεργήσουν ξανά, είναι παραπάνω από επίκαιρο. Και πρέπει να δοθούν τώρα, όχι όπως τους λένε ότι «ο ΕΛΓΑ θα έρθει να εκτιμήσει αφού υποχωρήσουν τα νερά»! «Τώρα είπαν, θα ξανάρθουν οι επιτροπές. Πότε θα μπουν τα λεφτά; Εχουν περάσει ήδη 15 μέρες...».

15 μέρες μετά, κανείς δεν τους λέει κανένα σχέδιο για το πώς θα αποστραγγιστούν τα νερά, για το πώς θα μπουν στα χωράφια τους. Κάτι «ιστορίες για αγρίους» μόνο, για τους Ολλανδούς ειδικούς που θα φέρουν. «Ηρθε ο υφυπουργός και ό,τι του λέγαμε, αυτός έλεγε ότι θα πάρουμε αποζημιώσεις. Χορτάσαμε αποζημιώσεις! Θα πάρω 600 ευρώ και μετά τι; Γιατί, τις επιστρεπτέες τις έδωσε; Εμείς θέλουμε να μπούμε στο χωράφι μας». Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις, αν δεν παρθούν μέτρα τα λιμνάζοντα νερά θα στεγνώσουν ...σε δύο χρόνια. Κι αυτό αν δεν ρίξει στάλα βροχή. «Η ζημιά είναι συνολική, δεν είναι μόνο τα σπίτια, είναι και το αύριο. Τα χωριά θα μαραζώσουν». «Τους ήρθε κουτί. Αμα δεν έχει μείνει σχολείο θα μείνει ο άνθρωπος;» αναρωτιούνται.