Και σεναριογράφος να υπήρχε, τόση ειρωνεία δύσκολα θα τη σκεφτόταν. Στρίβοντας δεξιά από Σοφάδες για Παλαμά, Βλοχό και τα άλλα χωριά του κάμπου, στέκει ακόμα μια μεγάλη πινακίδα της Περιφέρειας, μάρτυρας για τα «μεγάλα έργα» και τα «κονδύλια της ΕΕ» που δόθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τα αποτελέσματά της τα βλέπει κανείς παντού τριγύρω, στα μπαμπακοχώραφα που έχουν γίνει ίσωμα.

Οπου κι αν κοιτάξει κανείς πριν και μετά την καταστροφή μπορεί να δει τα σημάδια της εγκληματικής πολιτικής του αστικού κράτους, που βάζει τη ζωή, τη δουλειά, την περιουσία του λαού στο ζύγι του «κόστους - οφέλους» και των κερδών του κεφαλαίου.

Αυτής που κάνει έργα με βάση την «οικονομική αποδοτικότητα» και εφαρμόζοντας μέτρα «που δεν συνεπάγονται υπερβολικό κόστος στον τομέα της διαχείρισης των κινδύνων πλημμύρας». Αυτής που λέει ότι «είναι οικονομικά αποδοτικότερο να προστατευθούν από την πλημμύρα εκείνοι με τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία (δηλαδή εύπορες οικογένειες ή πολύτιμα εργοστάσια) από το να προστατευθούν εκείνοι που είναι φτωχοί και με πενιχρά περιουσιακά στοιχεία».

Με αυτό το «ζύγι» δεν έγιναν τα έργα που ζητάνε οι κάτοικοι «με τα πενιχρά περιουσιακά στοιχεία», που γνωρίζουν τον τόπο σαν την παλάμη τους, με αυτό το «ζύγι» έγιναν κι εκείνα τα λίγα που έγιναν: «Εως τον Παλαμά έχει δέκα γιοφύρια που τα φτιάχνανε 100 χρόνια πριν οι παππούδες μας. Τα πήραν και τα ξήλωσαν, να τα φτιάξουν τάχα, και τους ζητάγαμε να αφήνουν χώρο από κάτω να περνάμε τα πρόβατα. Και πήγαν κι έβαλαν μια σωλήνα τόση δα».

Παντού στον πνιγμένο κάμπο, από τον Παλαμά μέχρι το αποκλεισμένο Κεραμίδι - στον «πάτο του σιφονιού» που οι καταβόθρες τραβάνε ακόμα σιγά σιγά νερό - και από τις εργατογειτονιές της Λάρισας πλάι στον Πηνειό μέχρι την άλλη μεριά του κάμπου, στα χωριά γύρω από το Κιλελέρ, που στα χωράφια το νερό θα φύγει σε δυο χρόνια όπως τους λένε, όλοι γνωρίζουν καλά το πώς πνίγηκαν: Εχουν να σου πουν για εκείνο το αντιπλημμυρικό έργο που έγινε έτσι ώστε έστειλε τα νερά πάνω τους (είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι περιοχές που πνίγηκαν, πνίγηκαν από τις πλημμύρες ...άλλων περιοχών), για το αντλιοστάσιο που έχει πρόβλημα, για το τάδε ανάχωμα που έσπασε, για τα γνωστά σημεία που πλημμυρίζουν σε κάθε μεγάλη βροχή και όχι στις δήθεν «ιστορικές πλημμύρες», και που επανειλημμένα έχουν καταγγείλει με διαβήματα, ανακοινώσεις, διαμαρτυρίες σε δήμους, Περιφέρεια, κυβερνήσεις.

«Φωνάζει» η έλλειψη ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού, ο οποίος ολοφάνερα σκοντάφτει πάνω στην πολιτική που έχει στο επίκεντρο το κέρδος, την «ανταποδοτικότητα» και την ιεράρχηση των έργων που είναι φτηνότερα για το κράτος και πιο κερδοφόρα για τους εργολάβους, τις Περιφέρειες και τους δήμους, που μοιράζουν την «πίτα» των κερδών και πετάνε το «μπαλάκι» των ευθυνών ο ένας στον άλλο όταν πρόκειται για έργα για τον λαό, την κυβέρνηση που «κρατάει την μπαγκέτα» των «ιεραρχήσεων», των «μεγάλων» έργων και υποδομών και των «προτεραιοτήτων» με κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αυτών των προτεραιοτήτων που θα «στεριώσουν» και τα νέα «γιοφύρια της Αρτας», των κυβερνητικών διακηρύξεων περί «ολοκληρωμένου σχεδιασμού» και «οργανισμών» διαχείρισης του νερού, που θα τα πάρει και πάλι το ποτάμι. «Από λόγια χορτάσαμε», λένε.

«Και τώρα πάμε για τον χειμώνα, τι θα γίνουμε;» ρωτάνε οι αγρότες στο Καστρί, με το ανάχωμα να έχει σταματήσει τα νερά μερικά μέτρα μακριά απ' τις αποθήκες και τα σπίτια τους. «Πρώτα απ' όλα επείγει να καθαριστούν τα ποτάμια. Θα ξαναπνιγούμε» λένε στη Φαρκαδόνα κι αλλού όπου οι πλημμύρες έχουν πλήξει ακόμα και τις στοιχειώδεις τραγικά ελλιπείς υποδομές αντιπλημμυρικής προστασίας που υπήρχαν. «Φωνάζει» η ανάγκη να παρθούν εδώ και τώρα και έκτακτα μέτρα.

«Φωνάζει» η ανάγκη για σύγκρουση με αυτήν την πολιτική, για να γίνουν άμεσα έργα αποκατάστασης, για τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα, τις υποδομές που θα μπορούν να προστατεύουν αλλά και να κάνουν ανθρώπινη τη ζωή του λαού της περιοχής.