Η μπόχα από τα δακρυγόνα των ΜΑΤ σε βάρος αστυνομικών, πυροσβεστών και λιμενικών ήταν παντού ακόμη και το πρωί χτες στους χώρους γύρω και μέσα στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών. Διάχυτο και το κλίμα αποδοκιμασίας και καταδίκης του αυταρχικού κατήφορου, ανάμεσα στους εργαζόμενους του υπουργείου. Γίναμε μάρτυρες μια τέτοιας συζήτησης, μέσα στο ασανσέρ, την ώρα που έξω διαδήλωναν αστυνομικοί και οι εργαζόμενοι στην Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ). Παρούσα και κάποια νεαρή αστυνομικός, η οποία εκτελούσε χρέη φύλαξης. Φανερό ότι συμφωνούσε με την ομήγυρη. «Απλά», απέστρεψε το βλέμμα και δικαιολογήθηκε με τα γνωστά, περί «διαταγών» κλπ...

Κατηγορηματικές και, μάλιστα, στο μέγιστο βαθμό και, ορισμένες φορές, με ύφος εριστικό και τόνο έντονο ήταν οι αλλεπάλληλες, χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Γεωργίας, σχετικά με το δασοκτόνο νομοσχέδιο. Πουθενά στο νομοσχέδιο δεν αναφέρεται το παραμικρό, περί αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων, επαναλάμβανε. Κι έχει δίκιο, αλλά μόνο στο σημείο ότι η λέξη αποχαρακτηρισμός δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο. Σε τίποτε άλλο, αφού το νομοσχέδιο οδηγεί νομοτελειακά εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων στον αποχαρακτηρισμό και την πολύμορφη επιχειρηματική εκμετάλλευσή τους, από τους κάθε λογής αετονύχηδες καταπατητές και λοιπούς έχοντες τα μέσα για το σκοπό αυτό.

Από τις πάμπολλες σχετικές αποδείξεις σταχυολογούμε μερικές: Οποιοδήποτε δάσος ή δασική έκταση κάτω των τριών στρεμμάτων, δε θα είναι πλέον τέτοιο και, επομένως, αποχαρακτηρίζεται, ενώ, παραμένει επικίνδυνα ασαφές - τουλάχιστον - το καθεστώς μεγάλων, «ιδιωτικών» δασικών εκτάσεων (πάνω από τρία στρέμματα), που θα θεωρηθούν ως «άθροισμα ιδιοκτησιών» μικρότερων του προαναφερομένου ορίου. Οποιοδήποτε δάσος ή δασική έκταση, με βαθμό συγκόμωσης μικρότερου του 25% (βαθμός συγκόμωσης είναι η σκίαση των δέντρων σε συγκεκριμένη ώρα της ημέρας) παύει να θεωρείται δάσος. Παλιότερα το όριο αυτό ήταν στο 15%. Αλλωστε, στο άρθρο 5 παράγραφος 3 αναφέρεται ότι «μετά την κύρωση του δασικού χάρτη, επιτρέπεται η αναμόρφωσή του με την προσθήκη ή διαγραφή εκτάσεων που θα υπαχθούν ή θα πάψουν να υπάγονται στο δασικό νόμο...». Οπως βλέπετε, η λέξη αποχαρακτηρισμός δεν αναφέρεται πουθενά...

Τα προαναφερόμενα, πάντως, δεν αποτελούν τη μόνη λαθροχειρία του κ. Δρυ. Μια ακόμη είναι τα όσα λέει και ξαναλέει, περί της δασικής επιστήμης και πώς η τελευταία ορίζει το δάσος. Στο νομοσχέδιο, όμως, δε χρησιμοποιεί τη λογική και τα κριτήρια της δασικής επιστήμης, η οποία αντιμετωπίζει το δάσος, ως μέρος της φύσης με πολύμορφη και αναντικατάστατη αξία (περιβαλλοντική, οικονομική, κλιματολογική, κλπ., κλπ.), αλλά τα όσα λένε τα εγχειρίδια της εφαρμοσμένης δασοκομικής, του επιμέρους κλάδου, δηλαδή, της δασικής επιστήμης, που εξετάζει το δάσος και την οικονομική εκμετάλλευσή του, π.χ. για ξύλευση.

Παραδεχόμαστε, βέβαια, ότι σε καιρούς εμπορευματοποίησης των πάντων, εφαρμογής της πολιτικής των «απελευθερώσεων» και των διαρθρωτικών αλλαγών, των νόμων της αγοράς, κλπ., κλπ., μόνον η εφαρμοσμένη δασοκομική ταιριάζει στη λογική των κυβερνώντων. Θα παρατηρούσαμε, όμως, ότι τα εγχειρίδια, που αξιοποιεί ο κ. Δρυς, είναι παλαιοτέρων δεκαετιών και δεν έχουν προσαρμοστεί στις σύγχρονες ανάγκες της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης των δασών. Ισως, θα 'πρεπε πρώτα να εκσυγχρονίσει τα σχετικά εγχειρίδια και μετά να φτιάξει το νομοσχέδιο...