Τα προαναφερόμενα, πάντως, δεν αποτελούν τη μόνη λαθροχειρία του κ. Δρυ. Μια ακόμη είναι τα όσα λέει και ξαναλέει, περί της δασικής επιστήμης και πώς η τελευταία ορίζει το δάσος. Στο νομοσχέδιο, όμως, δε χρησιμοποιεί τη λογική και τα κριτήρια της δασικής επιστήμης, η οποία αντιμετωπίζει το δάσος, ως μέρος της φύσης με πολύμορφη και αναντικατάστατη αξία (περιβαλλοντική, οικονομική, κλιματολογική, κλπ., κλπ.), αλλά τα όσα λένε τα εγχειρίδια της εφαρμοσμένης δασοκομικής, του επιμέρους κλάδου, δηλαδή, της δασικής επιστήμης, που εξετάζει το δάσος και την οικονομική εκμετάλλευσή του, π.χ. για ξύλευση.

Παραδεχόμαστε, βέβαια, ότι σε καιρούς εμπορευματοποίησης των πάντων, εφαρμογής της πολιτικής των «απελευθερώσεων» και των διαρθρωτικών αλλαγών, των νόμων της αγοράς, κλπ., κλπ., μόνον η εφαρμοσμένη δασοκομική ταιριάζει στη λογική των κυβερνώντων. Θα παρατηρούσαμε, όμως, ότι τα εγχειρίδια, που αξιοποιεί ο κ. Δρυς, είναι παλαιοτέρων δεκαετιών και δεν έχουν προσαρμοστεί στις σύγχρονες ανάγκες της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης των δασών. Ισως, θα 'πρεπε πρώτα να εκσυγχρονίσει τα σχετικά εγχειρίδια και μετά να φτιάξει το νομοσχέδιο...