Ανακατεύομαι με τα πίτουρα, αν και ονειρεύομαι έναν καλύτερο θάνατο από το να με φάνε οι κότες. Οταν όμως ο κάθε εμποράκος Σπανουδάκης δημοσίως γίνεται απρεπής, μπορεί να μη μ' ενδιαφέρει να τον συμμορφώσω σ' αυτή τη ζωή (αυτό μου έλειπε), αλλά οφείλω να τον τακτοποιήσω απέναντί μου.

Η αλήθεια είναι πως ο αυλικός βρέθηκε σε δεινή θέση στην τελευταία συναυλία του. Ξαφνικά τον πληροφόρησαν πως, εκτός από το πρώτο του αφεντικό, τον Κωστάκη Καραμανλή, παρευρίσκεται κι ο γιος του τέως... «βλακός», Νικόλαος ο Νεοσσός. Τι να σου κάνει ο μουσουργός, μια γλώσσα έχει ο δύσμοιρος! Με ποια σειρά ν' αρχίσει το γλείψιμο. Και να 'ταν μόνο αυτό!

Κατά δήλωση του εμποράκου Σπανουδάκη, το Ηρώδειο είναι σπίτι του και μπορεί από κει να γλείφει και να βρίζει όποιον θέλει. Και ιδού η Μετριότης του τι εσκέφθη για να βολέψει τους καλεσμένους του: αποφάσισε να κόψει τη συναυλία και να μοιράσει σε κομμάτια, όπως κάνουμε με την τούρτα, αφιερώνοντας κι από ένα εις έκαστον εξουσιαστή. Και τι δεν ακούστηκε εκείνη τη νύχτα! Τα πίτουρα έπεφταν ποταμηδόν από τα στρουμπουλά χέρια του συνθέτη συνοδευόμενα έκαστον τις αντίστοιχες κολακείες και σπασίματα της μέσης. «Ευχαριστώ τον πρίγκιπα Νικόλαο, που παρευρίσκεται στη συναυλία μου» είπε ο συνθέτης αγνοώντας πως σε δημόσιο χώρο έχει δικαίωμα μόνο τον Τέως να αποκαλεί «Τέως». Οι άλλοι τίτλοι, πρίγκιπες και συναφή, δεν υπάρχουν και προσβάλλουν το λαό, ο οποίος έχει προ πολλού αποφασίσει να τους καταργήσει με το αίμα του.

Κάθε καλλιτεχνική γενιά έχει και το στίγμα της. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το στίγμα το εκπροσωπεί ο Σπανουδάκης, ο οποίος γίνεται παράδειγμα προς αποφυγήν. Είναι μάθημα μέγιστο πως μόνο η αξιοπρέπεια και η δουλιά σου μπορούν να σε καθιερώσουν.