«Αντίπαλός σας βεβαίως είναι ο συγκεκριμένος εργοδότης. Ομως είναι και ένα ολόκληρο σύστημα, ένα κράτος και οι κυβερνήσεις που υπερασπίζονται αποκλειστικά την εργοδοσία». Με αυτά τα λόγια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, κατονόμασε στις εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ τον ένοχο για τα αδιέξοδα που βιώνουν, απλήρωτες και υπό την απειλή της ανεργίας. Και μιλώντας μαζί τους, χτες το πρωί, έξω από τις πύλες του εργοστασίου, όπου οι εργαζόμενες συγκεντρώνονται καθημερινά, συνεχίζοντας αποφασιστικά για δεύτερη συνεχή βδομάδα την επίσχεση εργασίας, σημείωσε: «Ο αγώνας ο δικός σας είναι σημαντικός, γιατί και θα ασκήσει πίεση και θα αφυπνίσει συνολικά τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι δεν έδειξαν ακόμα τη δύναμή τους».

Δεν ήταν τυπική η συνάντηση. Αλλωστε, τους κομμουνιστές οι εργαζόμενοι τους γνωρίζουν, μαζί δίνουν καθημερινά τις μικρές και μεγάλες μάχες. Οπως ισχύει και με τον αγώνα που έχουν ξεκινήσει οι εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ, με μπροστάρηδες από την πρώτη στιγμή το ταξικό τους συνδικάτο και την ΟΕΚΙΔΕ.

«Είμαστε εδώ γιατί είναι υποχρέωσή μας να είμαστε εδώ. Δε θέλουμε σε καμιά περίπτωση να είμαστε κόμμα των λόγων και των διακηρύξεων, προσπαθούμε, είμαστε κόμμα που πράττει, δουλεύει για τα δικαιώματα των εργαζομένων», ξεκαθάρισε από τη μεριά των κομμουνιστών η Αλ. Παπαρήγα. Διευκρινίζοντας, ότι το ΚΚΕ από τη μεριά του, θα ασκήσει κάθε δυνατή πίεση και προς την κυβέρνηση που χαρακτήρισε κυβέρνηση της εργοδοσίας, ώστε να καταβληθούν στις εργαζόμενες τα λεφτά που τους χρωστάνε και να μη χάσουν τις δουλιές τους. «Διεκδικούμε να μη χάσετε αυτά που έχετε και να κερδίσετε πολύ περισσότερα».

Οι εργάτριες με θέρμη υποδέχτηκαν την Αλ. Παπαρήγα, κι άρχισαν να κουβεντιάζουν για τα καθημερινά προβλήματα, την απόγνωση που τους έχει φέρει η ασυδοσία του ιδιοκτήτη Παπαδόπουλου αλλά κι η πολιτική της κυβέρνησης. «Γράφτηκε σε εφημερίδα ότι στέλεχος της εταιρίας έβαλε στην τσέπη του 5,5 εκατ. ευρώ. Ποιος τον έλεγξε αυτόν τον κύριο;»... «Πού θα βρω εγώ τώρα δουλιά, 50 χρονών;»... «Να λες στα παιδιά σου κάθε μέρα "δεν έχω, δεν έχω, δεν έχω"...»!

«Το πρόβλημα είναι γενικότερο», σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα. Τα ίδια αδιέξοδα που βιώνουν οι εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ, βιώνουν οι εργαζόμενοι της ΚΕΡΑΝΗΣ, στα ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ ΠΡΕΒΕΖΗΣ και αλλού. «Χρειάζεται αγώνας κατά εργοστάσιο αλλά χρειάζεται και αγώνας γενικός. Αλλά να το ξεκαθαρίσουμε χρειάζεται αγώνας»!

«Μέσα στις συνθήκες του συστήματος που ζούμε, υπάρχει μια αναγκαστική συνύπαρξη, εργοδοσίας και εργαζομένων. Είναι αναγκαστική, όσο υπάρχει αυτό το σύστημα. Αλλά αυτή η αναγκαστική συνύπαρξη - καθαρά πράγματα - δεν μπορεί να είναι ειρηνική. Πρέπει να είναι συνεχής πάλη. Για τη διεκδίκηση των συμφερόντων των εργαζομένων. Ειρηνική συνύπαρξη δεν μπορεί να υπάρξει», τόνισε στις εργάτριες.

Η αντεργατική λαίλαπα που απειλεί τους εργαζόμενους δεν αφήνει περιθώρια για αμφιταλαντεύσεις: «Μπροστά σε μια κατηφόρα όσον αφορά τα δικαιώματα, ειλικρινά σας λέω, περιθώριο για ατομική λύση δεν υπάρχει. Και να σας πω: Πείτε κάποιοι εργαζόμενοι με αντάλλαγμα το συμβιβασμό, γιατί έχουν πολλά προβλήματα, κρατήσουν τη δουλιά τους. Λύνονται τα προβλήματα των παιδιών τους; Γιατί σήμερα, δεν παλεύουμε μόνο για το σήμερα».

Ούτε και μπορούν οι εργαζόμενοι να τρέφουν αυταπάτες πως, θα μείνουν στο απυρόβλητο με αντάλλαγμα το συμβιβασμό τους.

«Ο αγώνας έχει κόστος και θυσίες. Αλλά, η αδράνεια κι ο συμβιβασμός κι η αυταπάτη είναι ακόμα χειρότερα. Απολύονται κι άνθρωποι που δεν απέργησαν ποτέ. Απολύονται άνθρωποι, ψηφοφόροι και στηρίγματα των ίδιων των κομμάτων. Διότι το κέρδος δεν κοιτάει χρώμα, τι ψήφισες. Απλώς εξαγοράζουν μια μειοψηφία ανθρώπων, για να τους έχουν στήριγμα, για να χτυπήσουν το κίνημα από τα μέσα».

Γι' αυτό: «Η ενότητα της εργατικής τάξης είναι δύναμη. Η εργοδοσία δεν είναι παντοδύναμη. Από πού αντλεί τη δύναμή της; Από το κράτος, την κυβέρνηση, τους μηχανισμούς, κι από το γεγονός ότι καταφέρνει να ξεγελάσει τους εργαζόμενους, να τους διασπά και να αδυνατίζει τον αγώνα. Εάν ο αγώνας γίνει πολιτικός, με την έννοια της καταδίκης των κομμάτων που ευνοούν την ολιγαρχία, αν γίνει αγώνας ώστε πραγματικά το συνδικαλιστικό κίνημα να είναι στο πλευρό των εργαζομένων, τότε η εργοδοσία θα αναγκαστεί να υποχωρήσει.

Αν το πιστέψουμε αυτό, τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο αγώνας έχει προοπτική. Εμείς το λέμε καθαρά, αν οι εργαζόμενοι δεν πάρουν τον πλούτο, δεν αναλάβουν την ιδιοκτησία, τον πλούτο που δημιουργούν, τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα», ξεκαθάρισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Και κατέληξε: «Εμείς ξαναλέμε: θα ασκήσουμε πίεση όπως μπορούμε. Είναι υποχρέωσή μας. Αλλά η δική σας αποφασιστικότητα είναι ο κρίσιμος παράγοντας».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αποκάλυψε με σαφήνεια τα σχέδια της άρχουσας τάξης: «Είτε ένα εργοστάσιο ανοίγει, είτε κλείνει, απολύσεις γίνονται. Κάνουν επενδύσεις με κριτήριο τα λιγότερα εργατικά χέρια και τα περισσότερο εκμεταλλευόμενα εργατικά χέρια».

«Ακούγεται τώρα η εξής φιλολογία: ότι διαμαρτύρονται οι βιομήχανοι, ότι δεν υπάρχει καλό "επιχειρηματικό κλίμα". Τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ λένε τα ίδια. Και άλλες πολιτικές δυνάμεις και συνδικαλιστικές. Χτες (σ.σ. προχτές) έδωσαν συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη, και οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του Συνασπισμού, συμφώνησαν στο εξής πράγμα: να υπάρχει καλό επιχειρηματικό κλίμα. Μα στην Ελλάδα, και χρόνο με το χρόνο, όλο και καλύτερο επιχειρηματικό κλίμα υπάρχει. Κλίμα για τους επιχειρηματίες. Οταν επιβάλλουν τη μερική απασχόληση, ότι καθηλώνονται οι μισθοί, δεν είναι καλό κλίμα; Να σας πω: θέλουν ακόμα περισσότερο. Θέλουν να καταργηθεί εντελώς η φορολογία. Θέλουν περισσότερα. Δεν τους φτάνουν αυτά. Αυτό είναι. Η δίψα του κέρδους δεν έχει όρια. Το κλίμα είναι πολύ καλό για τους επιχειρηματίες. Για τους εργαζόμενους δεν είναι... Επομένως, αυτοί που είτε ως κόμματα, είτε ως συνδικαλιστικές ηγεσίες λένε "καλό επιχειρηματικό κλίμα, να ζουν καλά κι οι εργαζόμενοι", είναι η πιο μεγάλη παγίδα. Σας λένε το εξής πράγμα: να κατανοείσετε τους εργοδότες και με βάση αυτή την κατανόηση να κινηθείτε».

Το τελευταίο διάστημα ειπώθηκε πολλές φορές, ενόψει και της έκθεσης της Θεσσαλονίκης, ότι πρέπει να στηριχτούν «οι δυνάμεις της εργασίας, οι βιομήχανοι κι οι εργαζόμενοι», σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα. «`Η θα στηρίξουμε τους εργαζόμενους ή τους βιομηχάνους, δεν υπάρχει στήριξη και των δυο. Δε γίνονται αυτά τα πράγματα...», διευκρίνισε. «Κι ο εργοδότης φταίει αλλά ο εργοδότης πατάει στη γενικότερη πολιτική... Εμείς είμαστε κοντά σας, ξεκαθαρίζοντας ότι καιροφυλακτούν να υποχωρήσετε. Διότι δεν τους ενδιαφέρει η ΣΕΞ ΦΟΡΜ μόνο. Τους ενδιαφέρουν κι άλλα εργοστάσια που θα 'ρθουν σ' αυτή την κατάσταση. Τους ενδιαφέρει να ηττηθεί ο εργαζόμενος, κι απάνω σ' αυτή την ήττα θα πάρουν καινούρια μέτρα. Στην υγεία, στην ασφάλιση, στην παιδεία, παντού. Κι από αυτή την άποψη ένας αγώνας δε χάνεται όταν οι εργαζόμενοι - ακόμα κι όταν δεν τα έχουν κερδίσει όλα - κρατούν ψηλά αυτό που λέμε ταξική συνείδηση».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε: «Βεβαίως υπάρχουν εργοστάσια που πέφτουν έξω. Αλλά γι' αυτό δε φταίνε οι εργαζόμενοι. Τα εργοστάσια δεν τα έχτισε η εργοδοσία, χτίστηκαν με τη δουλιά και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Τώρα τι γίνεται; Τώρα - κατά πλήθος - εργοστάσια παλεύουν για το πού θα πάνε, ποιος θα κατακτήσει μεγαλύτερο κέρδος. Και έχουν ένα μεγάλο ανταγωνισμό μεταξύ τους, και στην Ελλάδα και με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές και με τους παγκόσμιους ανταγωνιστές. Αυτός ο ανταγωνισμός βασίζεται στο εξής πράγμα: κέρδη και όλο περισσότερα κέρδη. Και σ' αυτή τη μάχη, κάποιοι εργοδότες, κάποια εργοδοσία καπιταλιστική - που λέμε εμείς - χάνει το προβάδισμα.

Αλλά κοιτάξτε να δείτε. Δε θα λύσουμε στην κούρσα ανταγωνισμού, ποια πολυεθνική θα κυριαρχήσει στην κούρσα του ανταγωνισμού, ποια μονοπωλιακή επιχείρηση θα κυριαρχήσει και ποιο κεφάλαιο θα κυριαρχήσει».

Στις αυταπάτες που σκόπιμα καλλιεργούνται για να υπονομεύονται οι αγώνες των εργαζομένων αναφέρθηκε σε άλλο σημείο της ομιλίας της η Αλέκα Παπαρήγα. «Σε ένα εργοστάσιο απέλυαν, ο εργαζόμενος πίστευε ότι θα γλιτώσει και νάτη η "Τριούμφ", νάτη η "ΣΕΞ ΦΟΡΜ"... Αρα χρειάζεται ο αγώνας να ξεκινάει πριν το πρόβλημα φανεί ολόκληρο. Οταν ακόμα φαίνεται η σκιά του προβλήματος. Σας τα λέω αυτά, γιατί δεν μπορώ να σας υποσχεθώ ότι θα λυθούν όλα τα προβλήματα σήμερα. Αλλά να είστε βέβαιες ότι αυτός ο αγώνας δεν πάει χαμένος. Αλλά κι αν πάρετε τα χρήματά σας, ο κίνδυνος είναι μπροστά σας. Και επομένως τι πρέπει να γίνεις; Να ξεκαθαρίσετε ποιοι σας κοροϊδεύουν και ποιοι όχι».

«Αλλά χρειάζονται γενικότερα - να το πω καθαρά - πολιτικά συμπεράσματα. Και ξαναλέω, εδώ πρέπει να φανούν οι συνέπειες από την ανεργία των γυναικών για την εργατική οικογένεια. Συνέπειες για την οικογένεια, για τα παιδιά σας, που θα είναι πάρα πολύ σοβαρές. Συνταξιοδότηση... τι σύνταξη θα πάρετε; Και κινδυνεύεις να μην έχεις. Φτάνεις να μην έχεις και αυτά τα ψίχουλα, αν δεν έχεις συμπληρώσει τα χρόνια εργασίας».

Κρίσιμα όμως είναι και όσα νωρίτερα είχαν επισημανθεί ως συμπεράσματα για τις συνέπειες της αντεργατικής πολιτικής εις βάρος των εργαζόμενων γυναικών.

Η ανεργία σήμερα «για τον άνδρα και τη γυναίκα, ιδιαίτερα για τη γυναίκα, είναι κάτι το τρομακτικό. Διότι, είσαστε βέβαια και ορισμένες πολύ νέες, αλλά δυστυχώς οι περισσότερες είσαστε σε ηλικία τέτοια που η εργοδοσία δε σας προτιμά σε καμία δουλιά. Σήμερα οι εργοδότες θέλουν ολιγόμηνη απασχόληση, πολύ νέων γυναικών, νέων κοριτσιών, γιατί μπορούν να τις εκμεταλλεύονται καλύτερα, μπορούν να τις διώχνουν ανά πάσα στιγμή».

Ειδικά για το πώς η κυρίαρχη τάξη αξιοποιεί τις εργαζόμενες γυναίκες για τη γενίκευση της αντεργατικής επίθεσης, επισημάνθηκαν τα εξής: «Ξεκίνησαν και αύξησαν τα πρώτα χρόνια το όριο συνταξιοδότησης των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα. Η ΓΣΕΕ έπρεπε να φέρει τα πάνω - κάτω, δεν το 'κανε. Τώρα ξεκινάνε για να βάλουν 5 χρόνια στους δημόσιους υπάλληλους. Οταν μπήκαν τα 5 χρόνια στον ιδιωτικό, το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα, η ηγεσία του, δε στάθηκε αλληλέγγυο στους εργάτες του ιδιωτικού τομέα.

Λέει η ΕΕ "την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης ηλικίας τη φέρνουμε για να υπάρχει ισοτιμία ανδρών και γυναικών". Μα η γυναίκα έχει δέκα φορές μεγαλύτερες βασικές υποχρεώσεις. Και στο κάτω - κάτω αν θέλουν ισοτιμία να κατεβάσουν τα όρια συνταξιοδότησης των ανδρών. Εμείς δεν είμαστε εναντίον των ανδρών και το ξέρετε. Ο αγώνας είναι ταξικός, μέσα στην ταξική εκμετάλλευση υπάρχει η μεγαλύτερη εκμετάλλευση του γυναικείου φύλου βεβαίως, αλλά ο αγώνας δε γίνεται σε αντίθεση με τους άνδρες».