«Κι όμως, θα γίνεις σαν το ψοφίμι αυτό το απαίσιο σαν τη σαπίλα τούτη τη φριχτή, αστέρι των ματιών μου κι ήλιε, εσύ, της πλάσης μου (...) Ναι τέτοια θα γενείς, στις χάρες εσύ ρήγισσα» Σαρλ Μπωντλαίρ, «Ανθη του Κακού» Με τους παραπάνω στίχους, ο Σαρλ Μπωντλαίρ επιχείρησε να αποδώσει την παροδικότητα της ανθρώπινης ομορφιάς και ζωής, απευθυνόμενος στην αγαπημένη του. Ομως, η παροδικότητα δεν χαρακτηρίζει μόνο τον κάθε μεμονωμένο άνθρωπο, αλλά και τους τύπους των κοινωνικών σχέσεων. Αυτοί περνούν από το στάδιο της εμφάνισης, της ακμής και της εδραίωσης και τέλος της παρακμής, ακολουθώντας μια παράλληλη διαδρομή με τις ανάγκες που επιβάλλει η ανάπτυξη του επιπέδου της παραγωγής. Η ίδια η...