«Πονηρούλης» ο υπουργός Οικονομικών του 3ου μνημονίου, προσπάθησε την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή να μπλέξει το ΚΚΕ στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπλυθεί από την αντεργατική του πολιτική, ζητώντας «συνεργασία» απέναντι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Πρόκειται για το γνωστό παραμύθι με τα «αντιδεξιά» και «αντινεοφιλελεύθερα» μέτωπα, τα οποία ξαναζεσταίνει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, για να σερβίρει σάπιες ελπίδες στον λαό. Εχει το θράσος, μάλιστα, να εγκαλεί το ΚΚΕ, επειδή δεν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως το «μικρότερο κακό»! Είπε μεταξύ άλλων: «Και μια κουβέντα για το ΚΚΕ, που αρέσκεται να λέει "ο νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου". Βεβαίως κάναμε και μια δεύτερη υποχώρηση για το 50% απαρτία στα πρωτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα (σ.σ. για την απεργία). Στο νομοσχέδιο που έχουμε μπροστά μας του κ. Χατζηδάκη έχει πολύ περισσότερα από αυτά. Και λέτε τώρα ότι επειδή ψηφίσαμε το 50% δεν μπορούμε να συμμαχήσουμε (...) Νομίζω είναι ανόμοια πράγματα, που πρέπει να τα σκεφτείτε στην πολιτική σας, πώς πάμε μπροστά και τι ελπίδα δίνουμε σ' αυτόν τον κόσμο». Το δίλημμα, δηλαδή, που βάζει στον λαό είναι «ποιος θα σε σφάξει καλύτερα»! Δεν είναι, πάντως, η πρώτη φορά που απευθύνεται με αυτόν τον τρόπο στο ΚΚΕ. Να ένα απόσπασμα από παλιότερη ομιλία του: «Μόνο ένα παράπονο έχω από το ΚΚΕ. Δίνει την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Οτι μέσα σε αυτόν τον καπιταλισμό που είμαστε πρέπει να καθίσουμε στα αυγά μας για να περιμένουμε καλύτερες ημέρες (...) Ολα σας τα συγχωρώ αλλά ότι δημιουργείτε απελπισία και δεν ενώνεστε με ανθρώπους για να υπάρχει ελπίδα, αυτό δεν θα σας το συγχωρέσει το λαϊκό κίνημα». Πότε τα έλεγε αυτά; Τον Μάη του 2016, στη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου με εφαρμοστικούς του τρίτου μνημονίου, που αποτέλειωσε ό,τι είχαν αφήσει όρθιο τα προηγούμενα δύο! Για τέτοια ...ελπίδα μιλάμε. Πραγματική λεπίδα για τον λαό.