Με τεράστια προβλήματα και ελλείψεις, που φορτώνουν ολοένα και περισσότερα βάρη σε υγειονομικούς και ασθενείς, λειτουργούν τα δημόσια νοσοκομεία, κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να παρουσιάσει την πραγματικότητα «με το κεφάλι κάτω» και να πείσει ότι μετά το «τέλος των μνημονίων» έχει ξεκινήσει η πορεία αντιστροφής της κατάστασης που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική και στην Υγεία. Χωρίς να καταργήσει ούτε ένα μνημονιακό μέτρο, βαθαίνει την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση, γιατί αυτό επιτάσσει η στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, για αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και μεγαλύτερη απαλλαγή του κράτους από την ευθύνη για παροχή υψηλών προδιαγραφών, δωρεάν υπηρεσιών Υγείας για όλους.

Η κυβέρνηση μιλάει για «αύξηση των δαπανών», όταν τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία από το 2010 έως το 2018 έχουν μειωθεί προοδευτικά σε ποσοστό που φτάνει έως και το 50%! Παρά τις όποιες προεκλογικές «δεσμεύσεις», στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2019 δεν προκύπτει καμιά «αναπλήρωση απωλειών», ενώ στην καλύτερη περίπτωση προμηνύεται η παγίωση της σημερινής άθλιας κατάστασης.

Στο έδαφος της υποχρηματοδότησης, η κυβέρνηση βαθαίνει την εμπορευματοποίηση της Υγείας, προωθώντας τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, δηλαδή ως «αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες», που θα καλύπτουν ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του «κόστους λειτουργίας» (συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας) από την «πώληση» υπηρεσιών Υγείας σε ασθενείς και ασφαλιστικά ταμεία.

Σ' αυτό το φόντο και για να μπορούν να «αντεπεξέλθουν», τα νοσοκομεία στοχεύουν σε εργαζόμενους με λιγότερα δικαιώματα, με μικρότερο «μισθολογικό κόστος», με συνεχείς μετακινήσεις προσωπικού για να «μπαλώνονται» τρύπες, την ώρα που η υποστελέχωση «σπάει κόκαλα», παίρνοντας υπόψη ότι το μόνιμο προσωπικό μειώθηκε δραματικά από τις 104.000 το 2010 στις 78.000 το 2018, ενώ αντίστροφα η προσέλευση των ασθενών στα νοσοκομεία αυξήθηκε κατά 25%. Μέσα στο 2018 θα υπάρξουν άλλες 1.500 αποχωρήσεις - απολύσεις γιατρών.

Ηδη έχουν απολυθεί εκατοντάδες συμβασιούχοι (μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ που δούλευαν με «μπλοκάκι») από τα νοσοκομεία, ενώ συνεχίζονται οι απολύσεις των επικουρικών γιατρών. Τους επόμενους μήνες αναμένεται να απολυθούν διαδοχικά περίπου 14.000 εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικοί, ΚΕΕΛΠΝΟ, ΟΑΕΔ, εργολαβικοί κ.ά.), βάζοντας πρόσθετα εμπόδια στη λειτουργία τμημάτων και κλινικών, που απειλούνται ακόμα και με κλείσιμο.

Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που υπόσχεται η κυβέρνηση στην Υγεία, ακόμα κι αν γίνουν, είναι σταγόνα στον ωκεανό των πραγματικών αναγκών υγειονομικών και ασθενών. Θυμίζουμε ότι στην πρόσφατη συνάντηση με τη διοίκηση της ΟΕΝΓΕ, ο υπουργός Υγείας Ανδ. Ξανθός έκανε σαφές ότι η κάλυψη των πραγματικών αναγκών του δημόσιου συστήματος Υγείας με μόνιμο προσωπικό, είναι ασύμβατη με τις «αντοχές της οικονομίας» κι άρα το μόνο που έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι είναι «μπαλώματα», που δεν λύνουν τα οξυμένα προβλήματα.

Παράλληλα, η κυβέρνηση προωθεί την εφαρμογή της «διευθέτησης του χρόνου εργασίας» των γιατρών (για αρχή), ενσωματώνοντας όλες τις αντιδραστικές ευρωπαϊκές Οδηγίες που ελαστικοποιούν το ωράριο, καταργούν τον σταθερό ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, επιβάλλουν εφημερίες όλες τις καθημερινές για πάνω από ένα μήνα. Πρόκειται για ρυθμίσεις που βαθαίνουν την εκμετάλλευση του ιατρικού προσωπικού, δημιουργούν προϋποθέσεις ακόμα μεγαλύτερης εξάντλησης, άρα και μεγαλύτερων κινδύνων για τους ίδιους τους γιατρούς και για τους ασθενείς.

Αλλά και οι μεγαλόστομες εξαγγελίες της κυβέρνησης για «εξασφάλιση της ισότητας των ασφαλισμένων» κρύβουν την εξίσωση όλων προς τα κάτω, με ένα ελάχιστο όριο στις δημόσιες δωρεάν παροχές και με αύξηση των πληρωμών από τους ασθενείς. Κι όλα αυτά στο όνομα της «υπεράσπισης του δημόσιου συστήματος Υγείας»!

Οι συνέπειες από τη λειτουργία του συστήματος με αυτούς τους αντιλαϊκούς όρους αποτυπώνονται και στα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας, σύμφωνα με την οποία ένας στους δύο δυσκολεύεται να καλύψει τις δαπάνες υγείας και 4 στους 10 (κυρίως άτομα άνω των 65 ετών, με μεγαλύτερες ανάγκες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης) τη δαπάνη για φάρμακα.

Υπενθυμίζεται ότι οι πληρωμές των ασθενών για τα φάρμακα έχουν εκτιναχθεί μεσοσταθμικά από το 9% το 2009 στο 30% σήμερα, υπολογίζοντας μόνο τα σκευάσματα της «θετικής λίστας», απ' όπου συνεχίζουν να αφαιρούνται φάρμακα και να μεταφέρονται στα Μη Συνταγογραφούμενα (ΜΗΣΥΦΑ) και στα μη αποζημιούμενα, τα οποία οι ασθενείς πληρώνουν εξολοκλήρου από την τσέπη τους.

Η κατάσταση αναμένεται να χειροτερέψει, καθώς με τελευταίες εξαγγελίες της, η κυβέρνηση εισάγει για μια σειρά από φάρμακα «εισοδηματικά κριτήρια με βάση τη χρονιότητα της νόσου», σηματοδοτώντας ουσιαστικά την ανακατανομή του χαρατσώματος για τα φάρμακα και πάλι μεταξύ των φτωχών και των ακόμα πιο φτωχών από τα λαϊκά στρώματα.