Σήμερα, Πέμπτη, εισάγεται για ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο του υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, με το οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μετατρέπει βουνά, θάλασσα, αέρα, ιαματικές πηγές, περιοχές απείρου φυσικού κάλλους σε πεδία κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων (μεγαλοξενοδόχων, εφοπλιστών κρουαζιέρας, ιδιοκτητών θαλαμηγών κ.λπ.) που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό.

Ακόμα και ο τίτλος του νομοσχεδίου είναι εύγλωττος για το αντιδραστικό του περιεχόμενο: «Συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Τουρισμού "Θεματικός Τουρισμός - ειδικές μορφές τουρισμού - ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου στον τομέα του τουρισμού και της τουριστικής εκπαίδευσης - στήριξη τουριστικής επιχειρηματικότητας και άλλες διατάξεις».

Συνοπτικά, διαμορφώνει το θεσμικό πλαίσιο σύμφωνα με τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων έτσι ώστε να μπορούν να επενδύσουν χωρίς όρους και προϋποθέσεις, όπου θεωρούν ότι θα εξασφαλίσουν το προσδοκώμενο ποσοστό κέρδους.

Οπως αναφέρεται εξάλλου στην αιτιολογική έκθεση, με το νομοσχέδιο «διασφαλίζεται ένα σταθερό και φιλικό προς τις επενδύσεις επιχειρηματικό μοντέλο ανάπτυξης των τουριστικών επιχειρήσεων με τη θέσπιση των ειδικών μορφών τουρισμού».

Ενδεικτικά, στις «ειδικές» ή «θεματικές μορφές τουρισμού» συμπεριλαμβάνονται π.χ. ο «τουρισμός υπαίθρου», ο οποίος, όπως αναφέρεται, «αναπτύσσεται σε περιοχές οικολογικού ενδιαφέροντος και αναγνωρισμένης οικολογικής αξίας», ο «γεωτουρισμός», ο οποίος αναπτύσσεται σε «θέσεις γεωλογικού ενδιαφέροντος με γεωμορφολογικά μνημεία, απολιθωμένα δάση» κ.ο.κ. Είναι ακόμα οι αθλητικός, πολιτιστικός, αεροπορικός τουρισμός, θαλάσσιος τουρισμός, ιατρικός, ιαματικός, εκπαιδευτικός κ.ά.

Για τους παραπάνω τομείς προβλέπονται κάμποσες διευκολύνσεις προκειμένου να προσελκυστούν επενδύσεις, που περιλαμβάνουν από απαλλοτριώσεις, οικιστικές τροποποιήσεις, αλλαγές χρήσης γης, μέχρι και χαρακτηρισμό λιμανιού, χωροθέτηση και παραχώρησή του με μία πράξη, π.χ. Υπουργική Απόφαση, δηλαδή δίνεται το πράσινο φως για να ξεσαλώσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι το νομοσχέδιο απέσπασε θετικά σχόλια από όλα τα αστικά κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μέχρι τη ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Μόνο το ΚΚΕ εξαρχής καταψήφισε και κατήγγειλε το νομοσχέδιο γιατί, όπως ανέφερε ο ειδικός αγορητής του Κόμματος, Χρ. Κατσώτης, «η θέση μας είναι ότι ο τουρισμός πρέπει να είναι καθολικό δικαίωμα των εργαζομένων και του λαού. Αυτό δεν μπορεί να γίνει όσο οι υποδομές είναι καπιταλιστική ιδιοκτησία. Αυτή είναι η αιτία που κάνει τον τουρισμό πανάκριβο εμπόρευμα, που εμποδίζει το λαό να κάνει διακοπές, να ξεκουραστεί, να κάνει αναψυχή. Αυτή είναι η αιτία που υπηρεσίες αναγκαίες για το λαό εμπορευματοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται».

Αντίθετα, όπως επισήμανε ο Χρ. Κατσώτης, το νομοσχέδιο έρχεται να ικανοποιήσει «απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων για αξιοποίηση νέων πεδίων κερδοφορίας, χωρίς όρους και όρια σε στεριά, θάλασσα και αέρα και σε κάθε τομέα που μπορεί να ενταχθεί στα τουριστικά πακέτα», τονίζοντας ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γιατί «είναι κοινή στρατηγική η καπιταλιστική ανάκαμψη».

Απαντώντας στους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, τους οποίους μετέφερε η υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης, Ελ. Κουντουρά, ότι με την ανάπτυξη του θεματικού τουρισμού θα διασφαλιστεί η βιώσιμη, ισόρροπη και δίκαιη τουριστική ανάπτυξη, ο Χρ. Κατσώτης υπενθύμισε, πέρα από την ανισομετρία στον καπιταλισμό, τη ζημιά που έχουν υποστεί περιοχές της Ελλάδας από αυτού του είδους ανάπτυξη του τουρισμού, ενώ επισήμανε τις έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων των νησιών, όπως της Μυκόνου, της Σαντορίνης, που «από αυτήν την τουριστική ανάπτυξη αντιμετωπίζουν μέχρι και έλλειψη νερού. Ενώ σε πολλές περιοχές φτωχοί αγροτοκτηνοτρόφοι και μικροί επαγγελματίες εγκαταλείπουν τη βασική τους ενασχόληση, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη βιοτεχνία και άλλες δραστηριότητες και γίνονται φτηνό εργατικό δυναμικό στις τουριστικές επιχειρήσεις ή ακόμα γίνεται αναπροσαρμογή της παραγωγικής δραστηριότητας με βάση την τουριστική κίνηση και όχι τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας. Οσο για τις θέσεις εργασίας είναι πασίγνωστη η εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί».