Μία από τις προπαγανδιστικές «καραμέλες» που αναμασά η κυβέρνηση είναι: «Σήμερα το ΕΣΥ διαθέτει τις περισσότερες ενεργές κλίνες ΜΕΘ και τις λιγότερες κλειστές των τελευταίων χρόνων (...) λόγω της σημαντικής ενίσχυσης των ΜΕΘ όλης της χώρας με γιατρούς και νοσηλευτές (...) προσλήφθηκαν περισσότεροι από 300 συμβασιούχους νοσηλευτές (...) Χρειάζεται καλύτερη παρακολούθηση και εποπτεία των αναγκών για εντατική νοσηλεία (...) διαμόρφωση και εφαρμογή ενός αξιόπιστου πλαισίου κλινικών κριτηρίων για τη διασωλήνωση και εισαγωγή ασθενών σε ΜΕΘ. Χωρίς αυτό οποιαδήποτε επένδυση σε υποδομές και προσωπικό κινδυνεύει να είναι αναποτελεσματική και ατελέσφορη» (υπουργός Υγείας, Ανδ. Ξανθός, σε σύσκεψη για τις ΜΕΘ - 23/1).

Σχολιάζοντας την παραπάνω κυβερνητική δήλωση, η Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), λέει στον «Ριζοσπάστη»: «Τα στοιχεία βοούν. Ακόμα και να λειτουργούσαν όλα τα κρεβάτια ΜΕΘ που σήμερα παραμένουν κλειστά λόγω έλλειψης προσωπικού, θα καλυπτόταν περίπου το 1/5 των αναγκών. Είναι απύθμενο το θράσος τους να παρουσιάζουν ως επίτευγμα ότι έχουμε τα λιγότερα κλειστά κρεβάτια των τελευταίων χρόνων.

Κι αυτό την ώρα που οι ανάγκες συνεχώς αυξάνονται και λόγω της αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης. Που σύμφωνα με τις μελέτες της ΕΕΕΘ, το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών που νοσηλεύονται στην εντατική, το οποίο αγγίζει το 75% χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες του προσωπικού, θα μπορούσε να είναι υψηλότερο αν υπήρχε η απαραίτητη στελέχωση σε νοσηλευτικό προσωπικό, γιατί θα μειώνονταν οι λοιμώξεις, ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει το ποσοστό επιβίωσης.

Κουβέντα δεν λένε για τις τραγικές ελλείψεις σε Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας και σε Δημόσια Κέντρα Αποκατάστασης, εξαιτίας των οποίων οι ασθενείς που παίρνουν εξιτήριο από την Εντατική χάνουν τη μάχη με τη ζωή ή μένουν με σημαντικές αναπηρίες. Το ζήτημα δεν είναι πόσα παραπάνω κρεβάτια από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ άνοιξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα είναι ποιες είναι οι ανάγκες σε κλίνες ΜΕΘ, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν σήμερα για να σώζονται ανθρώπινες ζωές.

Η συζήτηση που ανοίγει για την "αναθεώρηση" των κριτηρίων διασωλήνωσης και εισαγωγής σε ΜΕΘ είναι επικίνδυνη. Εχει ως "ένα το κρατούμενο" τον ανεπαρκέστατο αριθμό κλινών ΜΕΘ. Προσπαθούν να ντύσουν με επιστημονικό περίβλημα την πολιτική διαχείρισης των τραγικών ελλείψεων που υπάρχουν. Να λαμβάνεται υπόψη στη θέσπιση των κλινικών κριτηρίων, εκτός από τα αυστηρά επιστημονικά δεδομένα, και το κριτήριο του "κόστους - οφέλους". Κι αυτό γιατί από τη σκοπιά τους η εξειδικευμένη φροντίδα και θεραπεία που προσφέρουν οι ΜΕΘ είναι "κόστος". "Κόστος" για το κεφάλαιο και το κράτος του, "δαπάνη" που πρέπει να εξορθολογιστεί.

Η ανθρώπινη ζωή όμως, η υγεία του λαού, δεν μπορεί να μπαίνει στη ζυγαριά του "κόστους - οφέλους". Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις - εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας - για να μην χάνονται ανθρώπινες ζωές, να μην πεθαίνουν άνθρωποι αβοήθητοι, να εξασφαλίζεται υψηλή ποιότητα ζωής στους ασθενείς που νοσηλεύονται σε ΜΕΘ και να μην βλάπτεται ανεπανόρθωτα η υγεία τους.

Εμπόδιο αποτελεί η αντιλαϊκή πολιτική στο χώρο της Υγείας, που υλοποιούν διαχρονικά και η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Αυτήν την πολιτική πρέπει να απορρίψουν συνολικά οι εργαζόμενοι, ο λαός, βάζοντας στο επίκεντρο τις δικές τους ανάγκες».