Κυριακή 11 Νοέμβρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Πατριδογνωμόνιο
Ιστορίες δυτικού πολιτισμού

Αυτή η βδομάδα σύντροφοι είχε τις εγχώριες αμερικανιές της έτσι που κι οι άπιστοι να πιστέψουν το Σημίτη. Οτι δηλαδή γίναμε μια τεράστια χώρα, όπως τουλάχιστον η Αμερική, με τις ίδιες εφαρμοσμένες στην καθημερινότητα, μεγαλειώδεις αξίες του υπερατλαντικού πολιτισμού, τις κοινωνικές του ευαισθησίες και δε συμμαζεύεται.

Οι πεινασμένες κι εγκαταλειμμένες μανούλες μας έχουν πλέον πρότυπο για την επιβίωσή τους. Μπορούν να εκδίδουν τις ανήλικες, δεκατριάχρονες κορούλες τους και να χαζεύει άπασα η επικράτεια στο γυαλί. Οι πελάτες του μωρού στην πίστα της μητρικής ανηθικότητας κι αναλγησίας, όπως συμβαίνει πάντα στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, έμειναν κι εδώ στο απυρόβλητο. Αλλωστε, το κοριτσάκι το δύστυχο, τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του βλέπει καθημερινά στα ΜΜΕ ότι οι πόρνες περνάνε καλά, γίνονται σταρ, βρίσκουν βρίσκουν εύκολα δουλιά στα χολιγουντιανά σκαλιά κι άλλα τέτοια ωραία κι εκπαιδευτικότατα. Οταν λοιπόν η μαμά του του είπε να ακολουθήσει τουλάχιστον το πρότυπο των ημερών, πείστηκε ευκολότερα ίσως του αναμενόμενου. Υπάρχουν φήμες ότι το παιδί πριν εκπορνευτεί και εκτεθεί και σε κοινή δικαστική θέα, προσπάθησε να βάλει τέλος στη ζωούλα του. Αλλά κανείς δε θα το πιστέψει πια, αφού το σύγχρονο, δυτικό μάλιστα, σύστημα μας απονομής δικαίου, το μόνο στραβό που βρίσκει στην ανήλικη πορνεία είναι το ότι η μικρή δεν είχε βιβλιάριο πόρνης. Η χώρα του 2004 και της νεανικής αλκής χρειάζεται τα παιδιά της καθαρά και πειθαρχημένα στις... θεμιτές για την ηλικία τους δουλιές. Οι αξιοπρεπείς πελάτες της, της είπαν, δε διαφέρουν σε τίποτε από τον Μπιλ Κλίντον. Οπότε τίποτε δεν αποκλείεται αύριο, η μικρή απ' το χωριό της Δράμας να γίνει μια Ελληνίδα Μόνικα... και να γράψει και τα απομνημονεύματα της πορνομη-τέρας της.

Το αγόρι μας τώρα, το εθνικό μας παιδί, ο προ γεννήσεώς του χρισμένος από τον Αμερικανό παντοκράτορα, πρωθυπουργός του μέλλοντός μας, ο Γιώργος Παπανδρέου, έχει πάρει ωσαύτως τον καλό, πολιτισμένο δρόμο των δυτικών αξιών. Πιάνει φιλίες με όλους τους πετυχημένους όπου Γης και τους εκθέτει, εκτίθεται μαζί τους και φωνάζει και την τηλεόραση να χαίρεται και να καμαρώνει η χώρα. Σφαγείς, δικτάτορες, υποκριτές αλλά δεινοί φωτογράφοι της ειρηνικής καθημερινότητας, σαν τον υπέροχο, τον κιμπάρη Ισμαΐλ Τζεμ, είναι οι πιο κολλητοί του. Ρίχνει μαζί τους ζεμπεκιές, τους παραχωρεί τους εκσυγχρονισμένους πρώην τόπους βασανιστηρίων των οιονεί αντιπάλων τους για να κάνει το κομμάτι του με το χόμπι του, του επιτρέπει ακόμη και να φτύνει στους τάφους μας, του κάνει το μεταφραστή απ' τα αγγλικά στα αγγλικά. Υπέροχη φιλία. Λαών, όχι παίξε γέλασε. Ούτε η Θάτσερ δεν είχε τέτοια σχέση με εκείνον τον αξιοθαύμαστο Πινοσέτ. Κάτι φήμες κυκλοφόρησαν ότι στη δεξίωση, που παραλίγο να τη χαλάσει ένας άξεστος Τούρκος που έχει χόμπι να τον βασανίζουν και την αχαριστία να μη λέει κι ευχαριστώ, σερβιρίστηκε ψητό χαλούμι στο σχήμα της Κύπρου για ορεκτικό, ελέγχονται ως υπερβολικά ακριβείς.

Οι άλλες ιστορίες αρχίζουν και τελειώνουν κάπως έτσι σύντροφοι. Σαν τον ήλιο που ανατέλλει κι δύει πάντα στη Δύση. Μονόδρομος του ξεπεσμένου ταξικού πολιτισμού. Τον πήρε κι ένας Πολωνός, που πίστεψε πως θα ευτυχήσει ως μικροαστός και πήγε στο «Μπιγκ Μπράδερ», να γίνει πλούσιος και γνωστός. Κατέληξε μισότρελος, αλλά έγινε τουλάχιστον γνωστός...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ