Με κινητοποιήσεις και το «όπλο» των διακοπών ηλεκτρικής ενέργειας συνεχίζεται η σκληρή αντιπαράθεση στη Βενεζουέλα. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο, καταγγέλλοντας οργανωμένο σχέδιο σαμποτάζ με κυβερνοεπιθέσεις (όπως είχε συμβεί στις 5 Μάρτη) αλλά και με επιθέσεις με πυρά σε εργοστάσια παραγωγής (όπως συνέβη την Πέμπτη), καλούσε για το Σάββατο 30/3 σε κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της ειρήνης και της ελευθερίας. Ο αυτοανακηρυχθείς «πρόεδρος» - μαριονέτα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, Χουάν Γκουαϊδό, καλούσε σε κινητοποίηση την ίδια μέρα, προβάλλοντας τα προβλήματα ηλεκτροδότησης και υδροδότησης και διατυμπανίζοντας την «επιχείρηση ελευθερία για τον τερματισμό της κατάχρησης της εξουσίας από τον Μαδούρο», τον οποίο εμφανίζει ως δικτάτορα.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η αρμόδια επιτροπή ελέγχου της Συνταγματικής Εθνοσυνέλευσης, την οποία ελέγχει η κυβέρνηση, ανακοίνωσε το βράδυ της Πέμπτης ότι αναστέλλει για 15 χρόνια τη δυνατότητα του Γκουαϊδό να εκλεγεί σε δημόσιο αξίωμα, λόγω του ότι κάνει ταξίδια στο εξωτερικό παρά την απαγόρευση και το κόστος τους δεν δικαιολογείται από τα έσοδα που δηλώνει ότι έχει, κάτι που σημαίνει ότι δηλώνει ψευδή στοιχεία. Αμεση ήταν η αντίδραση όσων στηρίζουν τη μαριονέτα, δηλαδή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους καθώς και της ΕΕ.

Ταυτόχρονα, η συμμαχία της Βενεζουέλας με τη Ρωσία και η παρουσία στη χώρα από τις 23 Μάρτη 100 Ρώσων στρατιωτικών είναι «κόκκινο πανί» για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, που εντείνει τις απειλές και δηλώνει ότι θα υπερασπιστεί τον αχυράνθρωπό της και την «ελευθερία». Ο προφανής στόχος των ΗΠΑ είναι ο έλεγχος του τεράστιου ορυκτού πλούτου και η ανάσχεση της επιρροής ανταγωνιστών όπως η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και άλλοι.

Το ΚΚ Βενεζουέλας, που συμμετέχει στις πατριωτικές αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, ταυτόχρονα απαιτεί από την κυβέρνηση να πάρει αποφασιστικά μέτρα για να αντιμετωπιστούν οι αιτίες των προβλημάτων του λαού, που βιώνει την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, με ριζικές αλλαγές στην οικονομία, με χτύπημα των διαφόρων μαφιών επιχειρηματιών και μεγαλεμπόρων, με το πέρασμα του ελέγχου της παραγωγής, της διανομής και του εμπορίου στην εργατική τάξη.