«Είμαι μέλος του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος απ' το 1927», ήταν τα πρώτα λόγια του 88χρονου βετεράνου συνδικαλιστή Δημήτρη Κολιαράκη, ενός ανθρώπου - ζωντανή ιστορία του εργατικού κινήματος. «Σε ηλικία 13 ετών, συνέχισε, η αδικία της εποχής με πήρε απ' τα θρανία και με πέταξε στην εργασία της ξηράς και μετά της θάλασσας. Ομως και τώρα αν ξαναγεννιόμουνα θα ακολουθούσα, δίχως καμιά επιφύλαξη, και πάλι τα βήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος».

«Δεν είμαι ειδικός για να αναλύσω το βιβλίο του Γ. Μαυρίκου», είπε, «όμως θα πω κάτι που βγαίνει από μόνο του. Είμαι βέβαιος ότι το βιβλίο του Γ. Μαυρίκου θα αποτελέσει πολύτιμη πηγή γνώσης για τη δράση των συνδικαλιστών του εργατικού κινήματος και ειδικά των αγωνιστών του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, που αντιμετωπίζουν τον κρατικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό και που οραματίζονται μια αταξική κοινωνία δίχως πλανητάρχες και εξουσιαστές τρομοκράτες».

Καταλήγοντας ο Δ. Κολιαράκης τόνισε ότι είναι σίγουρος πως «οι ταξικοί αγωνιστές της γενιάς μου, όπως ο Θέος, ο Λαζαρίδης, ο Παπαρήγας, αν βρίσκονταν εδώ σήμερα, θα έδιναν κι αυτοί συγχαρητήρια στον Γ. Μαυρίκο».