Πέμπτη 15 Νοέμβρη 1973: Το πρωί, η μαζικότητα και ο ενθουσιασμός της εκδήλωσης έχει πέσει, αλλά κατά το μεσημέρι η λαϊκή συμπαράσταση μεγαλώνει απότομα. Στο χώρο του Πολυτεχνείου φτάνουν οργανωμένοι εργάτες, οικοδόμοι με πλακάτ, νέοι κάθε ηλικίας, μαθητές που μόλις έχουν σχολάσει από τα σχολεία τους. Η κοινωνική σύνθεση των συγκεντρωμένων θα ολοκληρωθεί, όταν στο χώρο της εκδήλωσης θα φτάσουν πολυάριθμοι αγρότες των Μεγάρων, που προηγουμένως είχαν συγκεντρωθεί έξω από τον Αρειο Πάγο, διαμαρτυρόμενοι για τις απαλλοτριώσεις χάριν της ιδρύσεως διυλιστηρίου του Ωνάση.

Η συμπαράσταση του λαού ανεβάζει το αγωνιστικό φρόνημα. Από τις 12 το μεσημέρι, στους 1.015 χιλιοκύκλους, λειτουργεί νέος πομπός των εξεγερμένων φοιτητών - πολύ πιο ισχυρότερος από τον προηγούμενο - που εκπέμπει σ' ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής και αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα αφύπνισης των λαϊκών συνειδήσεων. Μέσα στο Πολυτεχνείο δυναμώνει η εσωτερική οργάνωση των φοιτητών, τα συνθήματα αποκτούν πια σαφή αντιχουντικό και αντιαμερικάνικο περιεχόμενο.

Από τη νύχτα της Πέμπτης γίνονται γενικές συνελεύσεις, από τις οποίες θα προκύψει άμεσα νέα συντονιστική επιτροπή, αποτελούμενη από 32 μέλη: 7 είναι της Αντι-ΕΦΕΕ, 8 του Ρήγα Φεραίου, 3 - 4 οργανωμένοι αριστεριστές και οι υπόλοιποι διαφόρων τάσεων, βασικά, ανοργάνωτοι αριστεριστές. Υπήρχαν επίσης 2 εκπρόσωποι της «Εργατικής Συνέλευσης».