Οι εκμεταλλευτές του λαού, το κεφάλαιο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα των εκλογών.

Τα κόμματα που υπηρέτησαν τα συμφέροντά τους και ορκίζονται στη μακροημέρευσή τους βγήκαν ενισχυμένα, παρά τη σημαντική φθορά ορισμένων, όπως του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων μικρότερων.

Είναι ικανοποιημένοι γιατί δεν αισθάνονται ακόμα ισχυρή αμφισβήτηση της εξουσίας και δύναμής τους. Και αυτό γιατί το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν έχει ακόμα περάσει σε φάση δυναμικής αντίστασης και αντεπίθεσης. Οι αγώνες που διεξάγονται είναι ακόμα κατά βάση αμυντικοί.

Παρ' όλα αυτά οι κυρίαρχες αυτές δυνάμεις δεν αισθάνονται ούτε ήσυχες ούτε ασφαλείς.

Γιατί η ανάκαμψη των κερδών τους, συνολικά η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας είναι ακόμα αναιμική, οι δυσκολίες που έχουν να ξεπεράσουν είναι μεγάλες, καθώς και οι αβεβαιότητες.

Η δική τους ανάκαμψη, η κερδοφορία τους προϋποθέτει συνεχείς θυσίες από την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό, αύξηση συνολικά της εκμετάλλευσης.

Γιατί δεν μπόρεσαν να συμπιέσουν το ΚΚΕ, που αποτελεί τον μόνο αντίπαλό τους και τον μόνο κίνδυνο για τα συμφέροντά τους.

Γιατί γνωρίζουν ότι πολύς κόσμος πήγε με μισή καρδιά στις κάλπες και ψήφισε τα κόμματά τους.

Γιατί η λαϊκή δυσαρέσκεια παραμένει, γίνονται διεργασίες μέσα στον κόσμο, υπάρχουν έντονες ανησυχίες και προβληματισμοί για τις εξελίξεις, για το πού πάμε.

Γιατί ξέρουν ότι δεν μπορούν να δώσουν τίποτα ουσιαστικό που να ανακουφίζει τα εργατικά και λαϊκά στρώματα.

Τώρα, μπροστά στις νέες εκλογές, έχουν κάθε συμφέρον και θα το επιδιώξουν με κάθε μέσο να σταθεροποιήσουν τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών.

Προτιμούν τη ΝΔ, αλλά θέλουν και τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει ένα ικανοποιητικό ποσοστό για να μπορούν να εγκλωβίζουν το λαό στο δικό τους μαντρί.

Σε τελική ανάλυση, δεν ανησυχούν ποιος θα είναι πρώτος ή δεύτερος.

Ταυτόχρονα, παρεμβαίνουν για την ανάδειξη προθύμων για στήριξη κυβερνητικών πλειοψηφιών, όπως το ΚΙΝΑΛ, την αναμόρφωση του ακροδεξιού χώρου κι άλλων αναχωμάτων.

Επομένως, στις εκλογές που έρχονται, όλοι μαζί, για λόγους ταξικούς και στενά εκλογικούς, θα επιδιώξουν να χειραγωγήσουν το λαό και να εμποδίσουν, όσο εξαρτάται από αυτούς, να εκφραστούν η λαϊκή αγανάκτηση, δυσαρέσκεια και οι διεργασίες που συντελούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση, στην ενίσχυση του ΚΚΕ.

Η ΝΔ για να αποσπάσει τη μεγαλύτερη δυνατή δύναμη με στόχο την αυτοδυναμία. Ο ΣΥΡΙΖΑ για να διατηρήσει ή να αυξήσει τα ποσοστά του. Το ΚΙΝΑΛ για να παίζει από όσο γίνεται καλύτερες θέσεις το ρόλο της τσόντας σε μελλοντικές κυβερνήσεις.

Είναι ολοφάνερο ότι πρέπει να προετοιμαστούμε καλά για πολύ σκληρό και μεγάλο αγώνα, για να αντισταθούν όσο γίνεται περισσότερος εργατικός, λαϊκός κόσμος, η νεολαία στα εκβιαστικά διλήμματα.

Να συνειδητοποιήσουν ότι παραμένει επιτακτική ανάγκη η μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυση του ΚΚΕ, για να μπορέσουν η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να υπερασπιστούν τη ζωή τους, να οργανώσουν την αντίστασή τους, να περάσουν στην αντεπίθεση.

Να αποκρουστούν μαχητικά, ανυποχώρητα τα εκβιαστικά, τρομοκρατικά διλήμματα, που ήδη έχουν τεθεί και θα ενισχυθούν.

Τι μας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; «Δώστε μας μία ακόμα ευκαιρία. Εχετε δίκιο στην κριτική σας. Βγάλαμε συμπεράσματα, πήραμε το μήνυμα. Να μην έρθει η ΝΔ, γιατί θα είναι πισωγύρισμα, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το ίδιο».

Πρέπει αποφασιστικά και χωρίς ταλαντεύσεις να απορριφθεί αυτός ο εκβιασμός.

• Δεν έχει βγάλει κανένα ουσιαστικό συμπέρασμα. Η αυτοκριτική που επιχειρεί είναι ψεύτικη και υποκριτική, όπως ότι φταίει το ύφος, δεν κατάλαβε ο κόσμος τι ψήφισε, κυβερνάμε μόνο 9 μήνες κ.λπ.
• Στην αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε δεν έκανε λάθος. Εφάρμοσε συνειδητή ταξική πολιτική. Επιλέχτηκε και βοήθησε συνειδητά να ξεπεράσει το σύστημα την κρίση και τα προβλήματά του, φορτώνοντας στο λαό τις συνέπειες, συνεχίζοντας με συνέπεια την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων, θωρακίζοντας με πρόσθετα μέτρα την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Η ενίσχυση της βαρβαρότητας που έχει επιβληθεί με νέους νόμους, δίπλα στους προηγούμενους (νόμος για την απεργία, υλοποίηση του νόμου Βρούτση που καταργεί την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η επέκταση της κυριακάτικης δουλειάς, ο νόμος Κατρούγκαλου, οι ιδιωτικοποιήσεις, η παραπέρα απελευθέρωση των απολύσεων κ.ά.) δεν είναι λάθος επιλογές, αλλά ικανοποίηση και αξιώσεις του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Δεν έχει διαφορετική ταξικά πολιτική από αυτή της ΝΔ, που μέχρι πριν από λίγο καιρό τον αντιμετώπιζε με αμηχανία γιατί της έπαιρνε την μπουκιά από το στόμα.

Προτεραιότητα παραμένει η ενίσχυση της καπιταλιστικής οικονομίας, των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και ό,τι περισσέψει να πηγαίνει για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, δηλαδή οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου να μην έχουν πρόσβαση σε αυτόν.

Αναπαράγει σταθερά την απάτη ότι κεφάλαιο και εργατική τάξη έχουν κοινό συμφέρον.

Εχει τεράστιες ευθύνες για τη ζημιά που έχει κάνει στο εργατικό και λαϊκό κίνημα. Για τις μεγάλες αυταπάτες που έσπειρε ότι χωρίς ρήξεις και συγκρούσεις θα έρθουν καλύτερες μέρες και ότι αυτό το βάρβαρο σύστημα μπορεί να διορθωθεί. Για την ανάγκη μειωμένων απαιτήσεων που καλλιέργησε για να βγούμε από την κρίση. Για τους συμβιβασμούς που έσπειρε ότι μέχρι και το ΝΑΤΟ μπορεί να μετεξελιχθεί σε φιλειρηνική δύναμη, ως και οι Αμερικανοί μπορούν να διαδραματίσουν θετικό ρόλο και τελικά για την απογοήτευση που γέννησε.

Εχει κυρίως τεράστιες ευθύνες γιατί αθώωσε τη ΝΔ, της έδωσε δύναμη και γενικότερα συνέβαλε στην ανασύνταξη του αστικού πολιτικού συστήματος και να ξεπεράσει δυσκολίες του.

Συμπέρασμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορεί ούτε θέλει να αντιπαλέψει την αντιλαϊκή πολιτική που θα εφαρμόσει η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση, αυτοδύναμη ή συνεργασίας με κορμό τη ΝΔ, ούτε μέσα ούτε έξω από τη Βουλή, και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να δώσει τίποτα διαφορετικό και θετικό ως προς την προοπτική.

Είναι εκτεθειμένος με βαριά αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και δεσμευμένος στις δυνάμεις του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών «συμμάχων» της ελληνικής αστικής τάξης.

Γι' αυτό δεν πρέπει να είναι πρόβλημα των εργαζομένων, της νεολαίας, προοδευτικών και αριστερών ανθρώπων αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα διατηρήσει τα ποσοστά του, αν θα συνεχίζει να διαδραματίζει όποιο ρόλο στην πολιτική ζωή.

Μας λένε ακόμα: Η ΝΔ θα πάρει πίσω τα «θετικά» μέτρα που δήθεν πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κρύβουν την αλήθεια και παραπλανούν. Η ΝΔ θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική και τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Θα πατήσει πάνω στο αντιλαϊκό έργο και βεβαίως θα το επιταχύνει.

Από εδώ προκύπτει και το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα: Ποια δύναμη, με ποιο πρόγραμμα, με ποιες θέσεις θα αντιπαλέψει τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ποια δύναμη μπορεί να μπει μπροστά και ποια δύναμη μπορεί να εκφράσει τα πραγματικά προβλήματα του λαού και τις ανάγκες του.

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να ηγηθεί στην οργάνωση της λαϊκής αντίστασης και αντεπίθεσης.

Αυτό κρίνεται στις 7 Ιούλη από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Τράπεζα Πειραιώς είναι ένα μικρό παράδειγμα που αποδεικνύει πολύ χαρακτηριστικά και την ουσία του πολιτικού ζητήματος και τις αυριανές εξελίξεις.

Η αντίσταση των εργαζομένων στις απολύσεις, που αποφασίστηκαν, γιατί αυτό συμφέρει την τράπεζα, έχει ως μόνο στήριγμά της το ΚΚΕ, το ταξικό κίνημα. Το συμφέρον της τράπεζας και κάθε μονοπωλιακού ομίλου, για να εξασφαλίζει απρόσκοπτα τα συμφέροντά του, δεν θέλει ταξικά σωματεία, δεν θέλει το ΠΑΜΕ, δεν θέλει ενισχυμένο ΚΚΕ. Θέλουν υποταγή, συμβιβασμό και ταξική ειρήνη.

Αυτό κρίνεται σε αυτές τις εκλογές:

Αν θα ενισχυθεί η δύναμη που αντιπαλεύει την κυριαρχία των μονοπωλίων και αμφισβητεί την εξουσία τους, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων.