Παρότι ολιγομελής (35 μέλη) ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Τοπίου έχει στο ενεργητικό του μια σημαντική συμβολή στα ετήσια συνέδρια της Διεθνούς Ενωσης Αρχιτεκτονικής Τοπίου. Ο πρόεδρος του συλλόγου, Γ. Λ. Αναγνωστόπουλος, το 1988, αξιοποιώντας την τότε ιδιότητά ως προέδρου της Διεθνούς Ενωσης Αρχιτεκτόνων Τοπίου, οργάνωσε στην Αθήνα το πρώτο διεθνές συνέδριο με θέμα τη σχέση Αρχιτεκτονικής και Τοπίου. Ακολούθησαν συνέδρια σε διάφορες χώρες και το Σεπτέμβρη του 1998 συγκλήθηκε πάλι στην Αθήνα το 10ο Συνέδριο, με χορηγία του Ιδρύματος Παναγιώτη και Εφης Μιχελή. Θέμα του συνεδρίου, στο οποίο συμμετείχαν 300 ξένοι και Ελληνες (αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, εικαστικοί καλλιτέχνες, ιστορικοί Τέχνης, αισθητικοί του περιβάλλοντος, λαογράφοι, λογοτέχνες κ.ά.) ήταν «Art and Landscape» («Τέχνη και Τοπίο»).

Αυτός είναι και ο τίτλος της δίτομης, αγγλόφωνης, πλούσια εικονογραφημένης έκδοσης (με χορηγία του ίδιου ιδρύματος), σε επιμέλεια του Γ. Λ. Αναγνωστόπουλου, την οποία παρουσίασαν χτες στο βιβλιοπωλείο της «Εστίας» (όπου διατίθεται η έκδοση), ο ομότιμος καθηγητής Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ Διονύσης Ζήβας και ο αρχιτέκτονας - πολεοδόμος, πρόεδρος του Αθηναϊκού Κέντρου Οικιστικής Παναγής Ψωμόπουλος. Οι ομιλητές τόνισαν το ρόλο που έπαιξε το τοπίο, σε όλους τους πολιτισμούς, σ' όλη τη γη, ως πηγή έμπνευσης της αρχιτεκτονικής, εικαστικής, λογοτεχνικής, λαογραφικής δημιουργίας - έντεχνης και λαϊκής. Επισήμαναν, όπως και πολλοί εισηγητές του συνεδρίου, όχι μόνο τις αρμονικές σχέσεις και συγκλίσεις της σύγχρονης αρχιτεκτονικής με το τοπίο, αλλά και τις αποκλίσεις της από αυτό, αποκλίσεις που φτάνουν έως και την καταστροφή του.