Ταυτόχρονα με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τη δράση των συνδικάτων, η κυβέρνηση επιχειρεί έναν επικοινωνιακό αντιπερισπασμό. Προβάλλοντας μια σειρά αποσπασματικές διατάξεις, κάνει λόγο για δήθεν «μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο - τομή στην αγορά εργασίας - υπέρ των εργαζομένων, των συνεπών επιχειρήσεων, της πλήρους απασχόλησης, της αύξησης των εσόδων στα ασφαλιστικά ταμεία και της νομιμότητας της αγοράς εργασίας», όπως προκλητικά δήλωνε χτες ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης.

Οι διατάξεις αυτές, μεταξύ άλλων, προβλέπουν: Αύξηση του κόστους της «πρόσθετης εργασίας» στη μερική απασχόληση κατά 12%. Νέα μείωση του προστίμου για τους εργοδότες στην περίπτωση αδήλωτου εργαζόμενου όταν προχωρούν σε πρόσληψή του για 12 μήνες. Προστίθεται διάταξη, σύμφωνα με την οποία, καθυστέρηση μισθοδοσίας μεγαλύτερη των δύο μηνών θεωρείται βλαπτική μεταβολή στους όρους εργασίας του εργαζόμενου. Επανέρχεται διάταξη που προέβλεπε ότι οι ΑΠΔ σε ηλεκτρονική μορφή δεν γίνονταν δεκτές από τον ασφαλιστικό φορέα (π.χ. πρώην ΙΚΑ, νυν ΕΦΚΑ) για τις περιόδους που οι εργοδότες δεν είχαν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές. Θεσμοθετείται υποχρέωση των εργοδοτών να δηλώνουν και όσους εργαζόμενους ασφαλίζουν και πληρώνουν με εργόσημο, όπως και αυτούς που απασχολούνται με «μπλοκάκι».

Ολα αυτά τα «μπαλώματα», βέβαια, σε καμιά περίπτωση δεν αναιρούν την εργασιακή ζούγκλα που διογκώνεται στο έδαφος του τεράστιου αντεργατικού οπλοστασίου. Το ίδιο το παραπέρα ξήλωμα των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων, που προωθεί το πολυνομοσχέδιο, το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, είναι το έδαφος για τη διόγκωση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και «παραβατικότητας», που υποτίθεται αυτές οι διατάξεις έρχονται να αντιμετωπίσουν...