Και την Παρασκευή, τη δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων, από νωρίς, ακόμα περισσότεροι νέοι και νέες από κάθε γωνιά της Αττικής πλημμύρισαν τους χώρους, τις σκηνές, τα στέκια του Φεστιβάλ στο πάρκο «Α. Τρίτσης» στο Ιλιον.
«Είναι απίστευτο, δεν πίστευα ότι η ΚΝΕ μαζεύει τόση νεολαία», «ούτε που μπορούσα να φανταστώ πόσο όμορφος θα ήταν ο χώρος του Φεστιβάλ», «δεν περίμενα να δω τόσες χιλιάδες νέους στην ηλικία μου», «τελικά, πράγματι υπάρχει ελπίδα».
Είναι μερικές μόνο από τις δεκάδες ατάκες που καταγράφουμε περπατώντας στους χώρους του Φεστιβάλ και αποτυπώνουν τον ενθουσιασμό νέων ανθρώπων που για πρώτη φορά επισκέπτονται το Φεστιβάλ. Πολλοί είναι κι αυτοί που η εικόνα που αντικρίζουν, τους δίνει το τελευταίο «σπρώξιμο» για εκείνο που σκέφτονται από καιρό: Να κάνουν το βήμα, να οργανωθούν στην ΚΝΕ, «να γίνω μέρος κι εγώ όλης αυτής της προσπάθειας», όπως μας είπαν.
Τις ξεναγήσεις στις εκθέσεις, «διδάσκοντας μια Ιστορία που ποτέ κανείς δεν μας δίδαξε», τα αμέτρητα δρώμενα σε όλο τον απέραντο αυτό όμορφο χώρο, τα γιγάντια καλοφτιαγμένα πολύχρωμα πλακάτ και τις κατασκευές, τις τεράστιες εξέδρες, αλλά πάνω από όλα, όπως έλεγαν οι ίδιοι, αυτό που τους εντυπωσίαζε ήταν ο παλμός και η ζωντάνια, που εξέπεμπαν οι χιλιάδες άνθρωποι όλων των ηλικιών, με τον πρώτο λόγο να έχουν οι νέοι και οι νέες, στέλνοντας το μήνυμα ότι, όπως ειπώθηκε, «ναι, μπορούμε να φέρουμε τούμπα τον κόσμο».
Η Δέσποινα, 14 ετών, έκανε όλο αυτό το δρόμο για να βρεθεί στο Φεστιβάλ από την Κόρινθο «με μία φίλη μου που είναι ΚΝίτισσα. Ηρθα και την πρώτη μέρα. Ενθουσιάστηκα. Είναι απίστευτο να βλέπεις τόσους νέους να έχουν την ίδια σκέψη, τον ίδιο στόχο. Εμαθα τόσα πράγματα που δεν ήξερα».
Η Βασιάνα, 16 ετών, από την Καισαριανή, που βρισκόταν στην ίδια παρέα, συμπλήρωσε: «Μου άρεσε πάρα πολύ η ξενάγηση που έγινε στον εκθεσιακό χώρο στο Στέκι Νεολαίας. Αυτή η αγωνιστικότητα, η αυτοθυσία για έναν καλύτερο κόσμο. Για πρώτη φορά έχω βγει βόλτα και δεν έχω κοιτάξει το κινητό μου. Είναι τόσο πολλά αυτά που πρέπει να δεις, να μάθεις, να διαβάσεις, να ακούσεις. Δεν περίμενα ότι θα ζούσα κάτι τέτοιο».
Η Ευαγγελία, 16 ετών, από ΕΠΑΛ, θα πει: «Είναι απίστευτο, δεν πίστευα ότι η ΚΝΕ μαζεύει τόση νεολαία. Τώρα πια σκέφτομαι να οργανωθώ, να γίνω μέρος αυτής της μεγάλης ομάδας. Θέλω να αγωνιστώ και εγώ για έναν κόσμο χωρίς αδικία και εκμετάλλευση. Το πρωί πάω στη σχολή και το απόγευμα ως το βράδυ δουλεύω σε καφετέρια, για να συμπληρώσω το οικογενειακό εισόδημα. Ο πατέρας μου είναι άνεργος. Γιατί να ανεχτώ αυτήν τη ζωή;».
Μπροστά στο βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» έχει πιάσει τη συζήτηση ένα πηγαδάκι νεολαίων. Από αυτούς ο Νώντας, 17 ετών, μαθητής Λυκείου, οργανώθηκε πριν από λίγους μήνες στην ΚΝΕ και τώρα ήρθε στο Φεστιβάλ για πρώτη φορά: «Είχα ακούσει, είπε, για το Φεστιβάλ αλλά δεν το περίμενα σε τέτοια διάσταση, τέτοια υποδομή, τέτοια προσπάθεια. Ούτε περίμενα να δω τόσα χιλιάδες παιδιά στην ηλικία μου. Συνιστώ σε όλους να περάσουν από την έκθεση που αναφέρεται στον κόκκινο χειμώνα και την επανάσταση. Τι να πω; Νιώθω τέτοια ανάταση και ενθουσιασμό. Ναι, είμαι πολύ υπερήφανος που είμαι ΚΝίτης».
«Με τους αγώνες, τα όνειρα, τη δύναμή μας... "θα χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα..." (Ν. Χικμέτ), τον Σοσιαλισμό». Αυτό το ανατρεπτικό μήνυμά του το 45ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» το «φωνάζει» σε κάθε του γωνιά, το διαλαλεί στις μουσικές και τα αφιερώματά του, στη ζωντάνια των χιλιάδων νέων που αγκαλιάζουν και φέτος τις εκδηλώσεις του.