Εθνική Αμυνα και μεσάζοντες | Στο στόχαστρο οι λαοί

Στο στόχαστρο οι λαοί

Εθνική Αμυνα και μεσάζοντες

Σπάνια θα συναντήσει κανείς στρατιωτικό, έστω και απόστρατο, να γκρινιάζει για τις στρατιωτικές δαπάνες. Κατ' αρχήν γιατί μέσα στα έξοδα για την άμυνα περιλαμβάνονται και οι αυξήσεις των αποδοχών του προσωπικού. Και ο φόβος είναι ότι πρώτες αυτές περιορίζονται σε περίπτωση περικοπών.

Παράλληλα όμως οι νέες παραγγελίες όπλων και οπλικών συστημάτων σημαίνουν για τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων αναζωογόνηση, εκπαίδευση, αποστολές στο εξωτερικό, αύξηση ίσως των οργανικών θέσεων, με λίγα λόγια επιβίωση και καλές προοπτικές σταδιοδρομίας και εξέλιξης.

Αυτά για όποιους σκέπτονται με παρωπίδες. Γιατί όταν οι παραγγελίες όπλων και συστημάτων είναι απαραίτητες στην εθνική άμυνα, κανείς δε φέρνει αντίρρηση. Και είναι η πλειοψηφία των στρατιωτικών που ενδιαφέρονται και πονούν για την άμυνα και την προκοπή του τόπου γενικότερα. Αντίθετα, με ό,τι πιστεύει πιθανόν ο τέως υπουργός Εξωτερικών, που δε χάνει ευκαιρία να πλήττει ευθέως και πλαγίως τους ένστολους (ξεχνώντας ότι αδειάζει ο ίδιος κάθε τρεις και λίγο την καρδάρα με το γάλα, κλοτσώντας αδιακρίτως δεξιά και αριστερά).

Εάν όμως παραγγέλνουμε και αγοράζουμε όπλα, προς όφελος ας πούμε μόνο του ΝΑΤΟ, ή επειδή πιέζει ο Αμερικανός ή άλλος πρέσβης, τότε το έγκλημα είναι διπλό. Από τη μια πλευρά ως δείγμα ξενοδουλείας των κυβερνώντων. Για την οποία ο λαός δε φταίει, παρά μόνο διότι εξαπατήθηκε στις εκλογές και επέλεξε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Και από την άλλη διότι οι επιπτώσεις από τις ενέργειες και το κέρδος των μεσαζόντων με τις προμήθειες, που σε ύποπτες περιπτώσεις θα καταβάλλονται, είναι τεράστιες.

Τα μεγέθη στους εξοπλισμούς είναι ασύλληπτα σε μέγεθος. Οι τιμές αγοράς των όπλων απογειώνονται σε τέτοιου είδους παραγγελίες. Κάτι που δεν ενδιαφέρει βέβαια τους ενδιάμεσους, που είναι «πρόθυμοι» να παραβλέψουν το εθνικό συμφέρον και να υποχωρήσουν στις «πιέσεις» των εταιριών όπλων και των αντιπροσώπων τους.

Οπως δεν τους ενδιαφέρουν οι συζητήσεις και τα σχόλια που γίνονται και η οργή που δεν μπορεί να εκδηλωθεί. Αυτές οι παρανομίες δεν αποδεικνύονται. Οσοι τολμούν να μιλήσουν κινδυνεύουν το λιγότερο να κατηγορηθούν ως ψιθυριστές και πως διαβρώνουν τις ένοπλες δυνάμεις. Και διαιωνίζονται έτσι διαδικασίες που πλήττουν εκτός από την οικονομία, το ηθικό και το φρόνημα του στρατεύματος, την έξωθεν καλή μαρτυρίαι των στελεχών του, την τιμή και την υπόληψη δικαίων και αδίκων. Και όλα αυτά μαζί πλήττουν την ίδια την εθνική άμυνα.

Οι μελαγχολικές αυτές σκέψεις γίνονται βλέποντας σε άρθρα σχετικά με το νέο προϋπολογισμό του κράτους, αριθμούς που αφορούν τις στρατιωτικές δαπάνες. Είναι και φέτος αυξημένες και αναρωτιέται κανείς, εάν το σύνολο αυτών των δαπανών θα χρησιμοποιηθεί στην άμυνα, ή κάποιο, και πόσο, ποσοστό θα καταλήξει σε αλλότριους λογαριασμούς.

Η πεποίθηση και ευχή είναι να μην συμβαίνουν τέτοια προς όφελος τρίτων και σε βάρος των ενόπλων δυνάμεων και του λαού μας.

Α. ΚΑΚΑΡΑΣ
Απόστρατος Αρχιπλοίαρχος - Εκπρόσωπος ΚΕΘΑ