«Η Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ) είναι καιρός να πει ΟΧΙ στην κυριαρχία των πολυεθνικών. Να μη δεχτεί την κυριαρχία του ατομικού κέρδους πάνω στο συλλογικό όφελος. Είναι ανάγκη να αξιοποιηθούν τα χαρακτηριστικά της ΤΑ, ώστε να αναπτυχθεί μια αγωνιστική συσπείρωση, για τα προβλήματα των εργαζομένων, τη λιτότητα, την ανεργία, για τα ιδανικά της ειρήνης, της δημοκρατίας, της Εθνικής ανεξαρτησίας, της μη εμπλοκής της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο». Τα παραπάνω τόνισε στην ομιλία του στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, ο Σπύρος Χαλβατζής μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

«Θεωρούμε ότι η ΤΑ, Πρωτοβάθμια και Νομαρχιακή, θα πρέπει να μην απεμπολεί το βασικό της χαρακτηριστικό γνώρισμα που είναι η στήριξη των εργαζομένων, των αγώνων, των προβλημάτων. Πρέπει να σταθεί συμπαραστάτης του λαού. Και βεβαίως, μπροστά στην κατάσταση που διανύουμε, με τον πόλεμο στη γειτονιά μας, με τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, θεωρούμε ότι η ΤΑ δεν πρέπει να μείνει με σταυρωμένα χέρια. Πρέπει να ενισχύσει και τη φιλειρηνική πάλη και την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική πάλη», ανέφερε μεταξύ άλλων.

«Η ύφεση στα τρία κέντρα του ιμπεριαλισμού (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία) έχει εκδηλωθεί εδώ και 15 μήνες. Και η αμερικανική ηγεσία δήλωσε ξεκάθαρα πως για να αντιμετωπιστεί αυτή η ύφεση πρέπει να αναπτυχθεί η πολεμική βιομηχανία. Και αυτό, πριν τις 11 του Σεπτέμβρη», πρόσθεσε περιγράφοντας πτυχές των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Και συνέχισε: «Εχουμε τον πόλεμο στη γειτονιά μας. Και η ΤΑ οφείλει να πάρει θέση. Θα δεχτούμε τον πόλεμο; Την εμπλοκή της χώρας μας και τις συνέπειες; Τον εκφοβισμό που καλλιεργείται για να προχωρήσει ο περιορισμός δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών; Οι ΗΠΑ αποφάσισαν τη λειτουργία στρατοδικείων -από τον εμφύλιο πόλεμο είχαν να τα λειτουργήσουν. Ψηφίζονται ευρωτρομονόμοι, όχι για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, αλλά για να χτυπήσουν όσους αγωνίζονται για το ψωμί τους, τη δουλιά τους. Θα πάρουμε θέση για τη συμμετοχή στον πόλεμο του Αφγανιστάν; Η κυβέρνηση αναζητά εθελοντές -κυρίως από τους πενταετούς θητείας - για να τους στείλει στον πόλεμο, με μηνιαίο μισθό 1,9 εκατ. δραχμές. Εμείς σας καλούμε να τοποθετηθείτε ευθέως ενάντια στον πόλεμο», κατέληξε ο Σπ. Χαλβατζής.

Αναφερόμενος ειδικότερα στις αλλαγές που προωθούνται στη δομή της ΤΑ, αλλά και στη μέχρι τώρα πορεία της, σημείωσε πως σημαντικές ευθύνες έχει κάθε αιρετός που συναινεί και υλοποιεί αυτή την πολιτική και όχι μόνο η κυβέρνηση.

Για τους παράνομα παρακρατημένους πόρους της ΤΑ, διευκρίνισε πως δε λείπουν απλά από τα ταμεία των Δήμων, αλλά ουσιαστικά από υπηρεσίες που θα έπρεπε να απολαμβάνουν οι πολίτες. Μάλιστα επισήμανε την ευθύνη των ίδιων των εκπροσώπων της ΤΑ που αποδέχονται και καλλιεργούν την αντίληψη της ανταποδοτικότητας, την αντίληψη μιας ΤΑ - επιχείρησης, μιας ΤΑ - μέσο και μοχλό εφαρμογής αντιλαϊκών επιλογών. Και σχολιάζοντας τη θέση του προέδρου της ΚΕΔΚΕ για Αυτοδιοίκηση απαλλαγμένη από την κρατικοδίαιτη λογική, ανέφερε πως το φορολογικό σύστημα της χώρας μας είναι το πιο αντιλαϊκό, με έμμεσους φόρους που ξεπερνάνε το 70% και 26% άμεσους.

Παρουσιάζοντας τη θέση του ΚΚΕ για το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο Σπ. Χαλβατζής σημείωσε:

«Η ΤΑ θα πρέπει να εναντιωθεί σε καθεστωτικές λογικές. Πιστεύουμε ότι η ΤΑ μπορεί να αντισταθεί. Εχει τεράστιες δυνάμεις. Το λαϊκό παράγοντα. Στις σημερινές συνθήκες προβάλει αναγκαία η απαίτηση για ΤΑ που απευθύνεται στο λαό, στηρίζεται σ' αυτόν με έγκαιρη και ολοκληρωμένη ενημέρωση, για όλα τα προβλήματα. Η απόκρυψη της ουσίας των προβλημάτων, ο συμβιβασμός αποτελούν συνενοχή στην επιβολή επιλογών σε βάρος των εργαζομένων. Για ΤΑ που δεν κρύβει την πραγματικότητα, δεν την παραποιεί, δεν τη ρετουσάρει. Δεν παραπλανά τους εργαζόμενους με ψεύτικους «μονόδρομους» και «εθνικούς στόχους», χωρίς ακόμη και να τους ρωτήσει. Αναδεικνύει τα αίτια και παλεύει την ανατροπή τους. Σ' αυτή την κατεύθυνση εμείς παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις, σε όλα τα όργανα της ΤΑ».

Και κατέληξε: «Η ΤΑ έχει υποχρέωση να παλεύει για μια ανάπτυξη της χώρας, που θα έχει στο κέντρο τον εργαζόμενο και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου. Η ανάπτυξη για μας δεν είναι μια διαδικασία με τεχνοκρατικές, διοικητικές επιλογές, δήθεν ουδέτερες, που όμως έχουν σαφές αντιλαϊκό περιεχόμενο. Η ανάπτυξη, πέρα από δείκτες έχει πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό περιεχόμενο. Απαντά συγκεκριμένα στα ερωτήματα: Ποιος ελέγχει την αναπτυξιακή διαδικασία; Ποια τα αποτελέσματα; Πώς κατανέμονται και ποιοι ωφελούνται από αυτά; Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει;

Η απάντηση είναι γνωστή. Από τη μία λιτότητα, ανεργία, αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων. Ανισόμετρη ανάπτυξη της χώρας. Συγκέντρωση, συγκεντροποίηση, υπερκέρδη από την άλλη.

Αυτά δε λύνονται με διοικητικές αναδιαρθρώσεις, με αναγκαστικές πράξεις, όπως ο "Καποδίστριας", ούτε με μείωση των Περιφερειών ή μείωση των Νομών. Δεν οφείλονται σε λαθεμένους θεσμούς ή στους τοπικούς άρχοντες.

Απαιτούν την ανάδειξη των αιτιών που τα προκαλούν, το αντιπάλεμα και την ανατροπή τους. Και αυτά είναι η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Η κυριαρχία του κέρδους του κεφαλαίου πάνω στο συλλογικό συμφέρον. Απαιτούν ριζοσπαστικές αλλαγές στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο».