Οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις συνέπειες της αντιασφαλιστικής επίθεσης όλων των τελευταίων χρόνων.

Ο «κοινωνικός κουμπαράς» που είχε δημιουργηθεί μετά το 1950, από πολλές γενιές εργαζομένων στο Ταμείο Ασφάλισης Ξενοδοχοϋπαλλήλων, πριν ξεκινήσει η διάλυσή του από τη ΝΔ το 2007 και ολοκληρωθεί από τις κυβερνήσεις και τα μνημόνια που ακολούθησαν, διασφάλιζε παροχές Υγείας και εφάπαξ που αντιστάθμιζαν σε ένα βαθμό την εποχικότητα του επαγγέλματος και την ανασφάλεια για το μέλλον. Σήμερα οι παροχές Υγείας είναι σχεδόν ανύπαρκτες και τα χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί για την παροχή εφάπαξ κατέληξαν στους επιχειρηματικούς ομίλους και στις τράπεζές τους.

Οι ασφαλιστικές κλάσεις που είχαν κατακτηθεί από το εργατικό κίνημα για τους σερβιτόρους απαγόρευαν στην εργοδοσία να τους ασφαλίζει για ένα κομμάτι ψωμί και απέδιδαν στο τέλος του εργασιακού βίου μια αξιοπρεπή σύνταξη. Σήμερα, που βασιλεύει η μερική απασχόληση, η σύνταξη θα είναι χειρότερη κι από ένα πετσοκομμένο μεροκάματο.

Η δυνατότητα να συνταξιοδοτείται ένας εποχικός εργαζόμενος του κλάδου με 4.500 μέρες δουλειάς και να λαμβάνονται υπόψη για τη σύνταξη οι μισθοί των τελευταίων χρόνων θυσιάστηκε στο βωμό της «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επιβιώνει κανείς, όχι μονάχα όσο θα βρίσκει δουλειά, αλλά ούτε όταν δεν θα τον προσλαμβάνει κανείς, γιατί θα είναι «αντιτουριστικός». Τα ίδια αδιέξοδα βιώνουν χιλιάδες γυναίκες εργαζόμενες, κυρίως καμαριέρες, που φορτώθηκαν έως και 15 χρόνια δουλειάς παραπάνω για να πάρουν στο τέλος μια σύνταξη πείνας.

Σήμερα, το νέο επεισόδιο στην αντιασφαλιστική επίθεση από την κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να ολοκληρώσει ένα έγκλημα δεκαετιών.

Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί από τους συναδέλφους μας είναι κατά πόσο μπορούμε να ανταποκριθούμε στις σημερινές αυξημένες ανάγκες, με δουλειά λίγων μηνών το χρόνο, λίγων ημερών το μήνα. Ποιο «συμβόλαιο» ιδιωτικής ασφαλιστικής εταιρείας θα μπορεί να διατηρείται σε ισχύ όταν θα είμαστε άνεργοι, ποιες ιατροφαρμακευτικές καλύψεις θα έχουν τα παιδιά μας;

Οι απαντήσεις μας πρέπει να δοθούν με την οργάνωση αγώνα για δημόσια, δωρεάν Κοινωνική Ασφάλιση για όλους. Να απορρίψουμε «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» για «ατομικούς κουμπαράδες» που δήθεν θα βελτιώσουν τη ζωή μας. Να βάλουμε φραγμό στην πλήρη παράδοση της Υγείας και Πρόνοιας στους επιχειρηματικούς ομίλους. Να πάρουμε πίσω ό,τι μας έκλεψαν. Να διεκδικήσουμε την παροχή εφάπαξ που είχαμε κατακτήσει από δικά μας χρήματα. Να επαναφέρουμε τα ΒΑΕ και να διεκδικήσουμε όρια ηλικίας για σύνταξη που να ανταποκρίνονται στις σημερινές συνθήκες, με βάση τον πλούτο που παράγουμε, την τεχνολογική και επιστημονική εξέλιξη.