«Και πώς να επικαλεστείς το διεθνές δίκαιο και να καταφύγεις σε διεθνή δικαστήρια για το όποιο δίκαιο θέλεις να διεκδικήσεις, όταν στην εσωτερική ζωή παραβιάζεται προκλητικά η απονομή δικαιοσύνης και καταρρέει στην κοινωνία το περί δικαίου αίσθημα; (...) Με τις επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη μπορεί να προστατεύεται η πολιτική εξουσία με σκοπό να ενισχυθεί η αντοχή της στον χρόνο. Δεν προστατεύονται όμως τα εθνικά συμφέροντα και η αντοχή της χώρας στο μέλλον». Το «παράπονο» γνωστού δημοσιολόγου, στην εφημερίδα «Αυγή», είναι παραπάνω από ενδεικτικό για τις πραγματικές ανησυχίες τους πίσω από τον «αχό» που σηκώνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες αστικές δυνάμεις, ακόμα και φωνές από το εσωτερικό της ΝΔ, για την κρατική καταστολή που εντείνεται. Ο κουρνιαχτός αυτός όχι μόνο δεν έχει σχέση με την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, που υπηρετεί η ένταση της καταστολής, αλλά έρχεται να την υπηρετήσει. Αυτή είναι η μεγάλη αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων, που αναζητούν ένα λίγο διαφορετικό μείγμα καταστολής και ενσωμάτωσης του λαού στα σχέδια της αστικής τάξης και ταυτόχρονα «αλληλοκαρφώνονται» για το ποιος υπονομεύει με τη στάση του την «εθνική» συναίνεση και τη στοίχιση του λαού στα προτάγματα αυτά. Εντελώς αντίθετη πρέπει να 'ναι η αγωνία του λαού. Το πραγματικό δίλημμα για εκείνον είναι αν θα επιτρέψει το πέρασμα της αντιλαϊκής πολιτικής - με τις κάλπικες προσδοκίες και το ρόπαλο - ή αν θα περάσει στην αντεπίθεση με σημαία τις σύγχρονες ανάγκες του.