Με τη σπουδαία και μεγάλη του Τέχνη υπηρέτησε ένα καθήκον. Να διαμορφωθούν άνθρωποι ικανοί να κατανικήσουν τη βαρβαρότητα, να κατανοήσουν και να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο. «Εχω ένα καθήκον», έλεγε στην παρουσίαση του βιβλίου - cd που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή», «Θάνος Μικρούτσικος. Καντάτα για τη Μακρόνησο - Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη», «με την Τέχνη μας να ξανακάνουμε γοητευτική την εικόνα του κόσμου που θέλουμε τελικά να πάμε».
Στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά της η ΚΕ του ΚΚΕ σημείωνε: «Και πώς ο Θάνος Μικρούτσικος να μην εμπνέει δυνατά αισθήματα "στον δικό του κόσμο, στους δικούς του ανθρώπους", στα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ, όταν, κόντρα στο ρεύμα του συμβιβασμού με το μικρό και "εφικτό", καλούσε μαζί με το ΚΚΕ σε πάλη για αυτό που στους πολλούς φαντάζει "ανέφικτο", όταν σε καιρούς αντεπανάστασης σάλπιζε στο πλευρό του ΚΚΕ την αναγκαιότητα της επανάστασης, όταν πρώτος αυτός ανάμεσα στους πρώτους έδωσε το σύνθημα για να βαδίσουν και άλλοι καλλιτέχνες - δημιουργοί στον ίδιο δρόμο».
«Το Κόμμα είναι σταθερό στις αρχές του και στον στρατηγικό του στόχο. Το κατηγορούν ότι δεν βιάζεται. Δεν συμφωνώ. Και να βιάζεσαι ή να μη βιάζεσαι, η συγκυρία δεν αλλάζει μόνο από εσένα, η συγκυρία είναι μια ιστορία πολλών παραγόντων... Και εδώ να κάνω μια αυτοκριτική. Την έχω κάνει ξανά. Το εφικτό... Καταρχήν όσοι πάνε να το προσεγγίσουν αγνοώντας τον στρατηγικό στόχο, προσπαθώντας να εξανθρωπίσουν τον καπιταλισμό, αποτυγχάνουν και αψευδής μάρτυρας η Ιστορία. Ας μου πουν, πότε έγινε μεταρρύθμιση του καπιταλισμού εσωτερικά; Δεύτερον, τι γίνεται με αυτά τα κόμματα που ξεκινούν ως ριζοσπαστικά, αριστερά; Είτε ενσωματώνονται στο σύστημα είτε διαλύονται».
Στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στις 3 Ιούλη στο Σύνταγμα, λόγοι υγείας τον κρατούν μακριά. Ο ηθοποιός Γιώργος Κιμούλης διαβάζει τον χαιρετισμό του.
«Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να μιλήσω για το Κόμμα. Κόμμα αρχών για 100 χρόνια. Δεν είναι καθόλου λίγο. Κόμμα που υπερασπίζεται από την αρχή μέχρι σήμερα, ανεξαρτήτως των λαθών του, τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και του χειμαζόμενου ελληνικού λαού. Κόμμα θυσιών, Κόμμα που έδωσε χιλιάδες αγωνιστές σε εξορίες, σε εκτελεστικά αποσπάσματα. Το πιο ιστορικό Κόμμα της Ελλάδας και το μοναδικό Κόμμα, όπως αποδεικνύεται από τα πράγματα, που παλεύει για τους πολλούς στην Ελλάδα.
Το περιβάλλον σήμερα - όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως - είναι ο πιο βάρβαρος καπιταλισμός (...). Το ΚΚΕ ούτε πρέπει ούτε θέλει να συμβιβαστεί με αυτό το σύστημα. Πρέπει να το δείξει στον κόσμο και το δείχνει ότι σ' αυτό το σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει η ζωή των ανθρώπων, το έχει άλλωστε αποδείξει η Ιστορία. Αρα, πρέπει να δείξει προς τα πού είναι ο δρόμος, ποια κοινωνία πρέπει να οικοδομηθεί στο μέλλον για να μπορέσει να αυτοπραγματωθεί ο άνθρωπος. Και ταυτόχρονα να πει στον κόσμο - και το λέει - ότι μόνο εάν παλέψουμε μπορεί κάπως να καλυτερέψουμε τη θέση μας εδώ και τώρα. Αρα, το ΚΚΕ έχει δύο ουσιαστικούς λόγους: Ο ένας να δείξει πού πρέπει να πάμε στο μέλλον κι ο άλλος τι πρέπει να κάνουμε για το παρόν. Γι' αυτό και διαφωνώ καθέτως με όσους λένε ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για το παρόν. Είναι ίσως το μόνο που ενδιαφέρεται με τον σωστό τρόπο για το παρόν, γιατί ταυτόχρονα λέει και κυρίως στους νέους ότι μόνο με τον αγώνα σου μπορεί ν' αλλάξεις τα πράγματα και τώρα να καλυτερέψεις τη ζωή, αλλά, πρόσεξε, όχι με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να την αλλάξεις, θα την αλλάξεις αν οικοδομήσουμε μαζί ένα άλλο μέλλον».
Ξεχωριστές ήταν και οι συναυλίες του αλλά και παρεμβάσεις που πλαισίωναν τα Επιστημονικά Συνέδρια της ΚΕ του ΚΚΕ.
Για τη δουλειά του ΚΚΕ στον τομέα του Πολιτισμού δήλωνε:
«Στον τομέα μου, στον τομέα του πολιτισμού, είναι κυριολεκτικά το πρωτοπόρο των πρωτοπόρων.
Δύο παραδείγματα: Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που 50 χρόνια τώρα το ελληνικό τραγούδι δεν έχει άλλο θεσμό τόσο μεγάλο, τόσο υποστηρικτικό. Και τα Επιστημονικά Συνέδρια. Συμμετείχα σε δύο, για τον Μπρεχτ και για την ελληνική λογοτεχνία του Μεσοπολέμου. Τα Πρακτικά τους πρέπει να βρίσκονται σε όλες τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες!».