Ευκαιρία για βαθύτερη συζήτηση γύρω από τις επικίνδυνες εξελίξεις είναι οι συσκέψεις που πραγματοποιούνται καθημερινά με στελέχη του Κόμματος. Η συζήτηση εστιάζει στα επιχειρήματα και τη δηλητηριώδη προπαγάνδα της αστικής τάξης, στα εκβιαστικά διλήμματα που θέτει για να στρατευτεί ο λαός με την επικίνδυνη εμπλοκή.

Ενδεικτική του ενδιαφέροντος για τις εξελίξεις και για τις θέσεις του ΚΚΕ ήταν η ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή στην εκδήλωση που πραγματοποίησε στην Κύπρο η Οργάνωση του Κόμματος, την περασμένη Κυριακή 26 Γενάρη. Στην πλούσια συζήτηση, μετά την ομιλία του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ, απαντήθηκαν ερωτήσεις που αφορούσαν τον αγωγό «East Med», τις τριμερείς συμφωνίες Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, τη θέση του ΚΚΕ για το Κυπριακό και τις τελευταίες εξελίξεις, τη ρεαλιστικότητα και αναγκαιότητα των προτάσεων του Κόμματος.

Ο Γ. Μαρίνος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «σήμερα μπορούμε να δούμε καλύτερα την αξία της ανάλυσης του ΚΚΕ, που αποκάλυψε πριν από μια δεκαετία το αμερικανικό σχέδιο για τη "Νέα Μέση Ανατολή", τις αναδιατάξεις που αυτό προωθούσε στις συνθήκες της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, το ρόλο της αποκαλούμενης "Αραβικής Ανοιξης", η οποία λειτούργησε ως μέσο εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης που προκάλεσε η αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και χρησιμοποιήθηκε από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και ισχυρά κράτη - μέλη της ΕΕ για την επιβολή των δικών τους στόχων».

Συνεχίζοντας τόνισε ότι «η ελληνική αστική τάξη, προκειμένου να διευρύνει τη δράση της, να πατήσει σε πεδία όπου θα αποκομίσει κέρδη και δύναμη, επεκτείνεται π.χ. στα Βαλκάνια, εξάγει κεφάλαια, δημιουργεί οικονομικές βάσεις, με επιδίωξη τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση. Παράλληλα, με τον ίδιο στόχο, μέσα από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ και τις στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, η ελληνική αστική τάξη κινείται επιθετικά, διεκδικεί μερίδιο από τη λεία των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, και αυτόν το στόχο υλοποιούν οι αστικές κυβερνήσεις, εμπλέκοντας τη χώρα και το λαό σε μεγάλες περιπέτειες και κινδύνους. Αποδεδειγμένα, τόσο οι παλαιότερες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όσο και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η σημερινή της ΝΔ προχώρησαν στην ενσωμάτωση της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, και τώρα η κυβέρνηση και τα κόμματα αυτά συναινούν για μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους».

«Η Ελλάδα μετατρέπεται σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κατά άλλων λαών. Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι», υπογράμμισε, υπενθυμίζοντας τις σχετικές προειδοποιήσεις της Ρωσίας και του Ιράν.

«Οι εξελίξεις έχουν σημάνει συναγερμό. Ο καπιταλισμός γεννάει και θα γεννάει ιμπεριαλιστικούς πολέμους με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Πολέμους που ξεσπιτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους, τροφοδοτώντας προσφυγικά κύματα. Σ' αυτή τη νέα κατάσταση χρειάζονται ενδυνάμωση της στήριξης των κατατρεγμένων και πολύμορφη αλληλεγγύη, σε σύγκρουση με την πολιτική που καταδικάζει πρόσφυγες και μετανάστες σε τραγικές συνθήκες, όπως στη Μόρια στη Λέσβο και σε όλα τα προσφυγικά στρατόπεδα», τόνισε ο Γ. Μαρίνος, προσθέτοντας πως «απαιτείται ισχυροποίηση του μετώπου κατά του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Κατά των Κανονισμών του Δουβλίνου και της άθλιας Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, που οδηγεί στον εγκλωβισμό χιλιάδων προσφύγων στην πρώτη χώρα άφιξης των προσφύγων, για να δυναμώσει η πάλη, να κλείσουν τα hot spots στα νησιά, να εξασφαλιστούν ανθρώπινες συνθήκες ζωής σε ανοιχτές υποδομές στην ηπειρωτική Ελλάδα και να πάνε οι πρόσφυγες στις χώρες προορισμού τους».

Στα Γιάννενα μίλησε την περασμένη Κυριακή ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τονίζοντας ανάμεσα σε άλλα ότι «χρειάζεται να δυναμώσει η αντιπαράθεση με τη λεγόμενη "εθνική γραμμή", η οποία συνοψίζεται στα εξής: Σταθερό βάθεμα της εμπλοκής στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ανάδειξη του ρόλου της Ελλάδας ως "αξιόπιστου" και "αδιαμφισβήτητου" συμμάχου των ΗΠΑ, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση σε ενεργειακό και εμπορικό κόμβο». Αυτή η «εθνική γραμμή», εξήγησε, στα Ελληνοτουρκικά «προβάλλει τη ΝΑΤΟική εμπλοκή ως "εγγύηση" για τα κυριαρχικά δικαιώματα και "ασπίδα" στην επιθετικότητα της Τουρκίας, περιλαμβάνει συμφωνίες για διευθετήσεις σε Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειο και Κυπριακό, με πυρήνα τη συνεκμετάλλευση, με συνέχιση των διαπραγματεύσεων υπό την εποπτεία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών και προσφυγή στη Χάγη». Ανέδειξε τη σύμπλευση της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων σε αυτήν την πολιτική, τονίζοντας ότι πάει χέρι χέρι με την πολιτική στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων στο εσωτερικό της χώρας.

Στη συνέχεια σημείωσε ότι πρέπει να απορριφθεί το δίλημμα «εμπλοκή ή συμβιβασμός και συνδιαχείριση», τονίζοντας καταρχάς ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο: «Στην πορεία προς την όποια διευθέτηση, δεν είναι απίθανο να υπάρξει και κάποια εμπλοκή με την Τουρκία, που θα διευκολύνει αντικειμενικά το συμβιβασμό, με την επιδιαιτησία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, όπως έγινε και σε προηγούμενες περιπτώσεις. Από την άλλη, ο όποιος συμβιβασμός, η όποια συνδιαχείριση, η όποια μοιρασιά θα ανοίξει το δρόμο για την όξυνση της αντιπαράθεσης και των ανταγωνισμών, θα δημιουργήσει νέες πληγές, δεν θα αποτρέψει την όξυνση, θα την προετοιμάσει σε ένα νέο επίπεδο».

Ενώ, αναφερόμενος στην πιθανότητα πολεμικού επεισοδίου, υπογράμμισε ότι «η εναντίωση στον πόλεμο χωρίς αμφισβήτηση των συμφερόντων και των συμμαχιών της αστικής τάξης καταντάει υπεράσπιση της ιμπεριαλιστικής "ειρήνης" με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών, της ειρήνης δηλαδή που γεννά αναπόφευκτα τον πόλεμο. Απ' αυτήν τη σκοπιά, λέμε ότι χρειάζεται διαρκές μέτωπο τόσο απέναντι στον εθνικισμό - που χωρίς να αμφισβητεί τον ΝΑΤΟικό προσανατολισμό της χώρας σηκώνει φλάμπουρα πολέμου με αφορμή την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπως έκανε και με τη Συμφωνία των Πρεσπών - όσο και απέναντι στον κοσμοπολιτισμό, που γίνεται απολογητής των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Ιδιαίτερα χρειάζεται μέτωπο και στις αριστερές και δήθεν αντικαπιταλιστικές εκδοχές του, που φορούν την προβιά του διεθνισμού, που κάνουν πως δεν βλέπουν την τουρκική επιθετικότητα, που κάνουν πως δεν βλέπουν ότι τα σενάρια συνδιαχείρισης και συνεκμετάλλευσης βρίσκονται στην ατζέντα των αστικών συμφερόντων».

Σε εκδήλωση της ΚΟΒ Νεάπολης Λάρισας του ΚΚΕ μίλησε ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της ΚΕ του Κόμματος και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων. Αναφερόμενος στα Ελληνοτουρκικά σημείωσε ότι «οι αιτίες της κατάστασης που βιώνουμε δεν είναι άλλες από τις σχέσεις που διαμορφώνουν οι κυρίαρχες αστικές τάξεις των δύο χωρών. Σχέσεις που, όπως ο "μαγνήτης", έχουν τον "πόλο" της συνεργασίας και αυτόν του σφοδρού ανταγωνισμού. Και εδώ, σ' αυτόν τον δεύτερο "πόλο", βλέπουμε από τη μια τις φιλοδοξίες που έχει η αστική τάξη της Ελλάδας να αναβαθμίσει τις θέσεις της στα Βαλκάνια και στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, επωφελούμενη και από τη δυσχέρεια που αντιμετωπίζουν αυτήν την περίοδο οι σχέσεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, βαθαίνοντας τη συμμετοχή της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια σε βάρος άλλων λαών, όπως π.χ. με την αποστολή της συστοιχίας "Πάτριοτ" στη Σαουδική Αραβία ή πολεμικών πλοίων στα Στενά του Ορμούζ, και από την άλλη βλέπουμε τις υπέρμετρες φιλοδοξίες που έχει η αστική τάξη της Τουρκίας».

Επειτα υπογράμμισε, μεταφέροντας και σχετικά στοιχεία, πως «η κυρίαρχη τάξη στην Τουρκία επιδιώκει να παίξει έναν ισχυρότερο ρόλο στις εξελίξεις, όχι μόνο περιφερειακό αλλά ακόμη και παγκόσμιο». Στο πλαίσιο αυτό, εξήγησε, «η αστική τάξη της Τουρκίας όχι μόνο αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, επιδιώκοντας να βάλει στο χέρι τμήμα του ενεργειακού πλούτου που υπάρχει, όχι μόνο αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, επιδιώκοντας και την "ντε γιούρε" διχοτόμηση της Κύπρου, προωθώντας ανάλογες "λύσεις" διχοτόμησης, συνομοσπονδία δύο κρατών με το προπέτασμα καπνού της "ομοσπονδίας", αλλά και αμφισβητεί Συνθήκες που έχουν καθορίσει τα σύνορα στην ευρύτερη περιοχή».

Ο Ελ. Βαγενάς έδωσε αρκετά παραδείγματα από τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και το πώς οι σχεδιασμοί και ανταγωνισμοί μεγάλων δυνάμεων μπλέκονται μέσα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Σημείωσε πως «το ΚΚΕ προασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα, γιατί θεωρεί πως αυτά δεν είναι "χωράφι" της αστικής τάξης. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα έχουν λόγο και το ΚΚΕ δίνει την αναγκαία προσοχή στις θαλάσσιες ζώνες που δικαιούται η χώρα, γιατί παλεύει να γίνουν πραγματικά περιουσία του λαού, να τις εκμεταλλευτεί προς όφελός του, σε συνεργασία με άλλους λαούς».