Ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας πρίγκιπας Νάγιεφ, στη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», μας λέει ότι ο «Μπιν Λάντεν είναι στην κορυφή της Αλ Κάιντα μόνο για τα ΜΜΕ, γιατί στην πραγματικότητα ο Μπιν Λάντεν είναι βέβαια ένα από τα ανώτερα στελέχη της Αλ Κάιντα, αλλά δεν είναι ο Αρχηγός. Επομένως ο θάνατος του Μπιν Λάντεν δε θα σημάνει και το τέλος της Αλ Κάιντα». Ομως ο πρίγκιπας δε μας λέει ούτε πώς τα συμπεραίνει αυτά, ούτε αν είχε πληροφορίες. Και ρωτώ, είναι έγκλημα αν μερικοί υποπτευθούν ότι τα είπε για να ενισχύσει τον αγώνα του κ. Μπους κατά της τρομοκρατίας! Γιατί αυτό εξασφαλίζει στους Αμερικανούς όχι μόνο να τοποθετούν τον Λάντεν στα μέρη που τους συμφέρει να κυνηγάνε, αλλά και στην περίπτωση που ο Λάντεν σκοτωθεί ή πεθάνει από βαθιά γεράματα, αυτοί μπορούν να συνεχίσουν το κυνήγι ψάχνοντας τώρα... για τον «πραγματικό» αρχηγό! Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να μείνουν άπραγοι γιατί ο κόσμος έχει γεμίσει «τρομοκράτες» και η πηγή βρίσκεται στην Παλαιστίνη, όπου οι τρομοκράτες... εκπαιδεύονται στις παιδικές χαρές Αυτούς τους σκοτώνουν την ώρα που παίζουν και είναι μία από τις πράξεις που αποδεικνύουν περισσότερο τον αμερικανοδυτικό πολιτισμό.

Δεν ξέρω αν θα δοθεί συνέχεια σ' αυτή την είδηση κι αν αυτή είναι μια μορφή της συσκότισης ή απλώς μια πριγκιπική χείρα βοηθείας. Θα φανεί από το αν ξανακούσουμε κάτι ή αν θα ξεχαστεί στα αρχεία. Υπάρχει βέβαια και η απίθανη περίπτωση να είναι ο πρίγκιπας «Μπουσικότερος» του Μπους και τιμώντας τους μεταφραστές και διασκευαστές των μύθων του Αισώπου, επαλήθευσε την παροιμία «Οσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια» και καθαίρεσε τον Μπιν Λάντεν.

Φτάσαμε στο σημείο, εγώ τουλάχιστον, να ψάχνουμε να βρούμε τι κρύβεται πίσω από κάθε κουβέντα των πολιτικών. Τι εννοούν, τι κρύβουν, γιατί τα λένε, γιατί χτες λέγανε άλλα και άλλα σήμερα; Είναι το χρήμα που εξαγοράζει τον καθένα, είναι τα εκατομμύρια των παρουσιαστών και το λάδωμα των επικεφαλής της αντίδρασης δημοσιογράφων; Είναι ο μισθός της Βουλής που εξαγοράζει τις συνειδήσεις και δημιουργεί φανατικούς του παραλόγου; Αλήθεια, θα ήθελα να μάθω τι αισθάνεται ένας υπουργός, που για χρόνια παίρνει ένα μεγάλο μισθό και περιμένει και μια σύνταξη, όταν συζητά με συνταξιούχους και προσπαθεί να τους πείσει ότι 100.000 το μήνα είναι καλή σύνταξη κι ότι η κυβέρνηση, μέσα σε δυο χρόνια θα τα καταφέρει να τους την ανεβάσει στις 100.002 (!!) δραχμές κι ότι δεν πρέπει να κατεβαίνουν στα πεζοδρόμια... και να εκθέτουν την Ελλάδα στο εξωτερικό! Το ότι οι ξένοι βρίσκονται μέσα στην Ελλάδα και φέρονται σαν οικοδεσπότες και αφεντικά έτσι που να έρχονται στιγμές που ένας ολόκληρος λαός αισθάνεται ανήμπορος κι εξευτελισμένος, δεν έχει σημασία. Επειτα πρέπει να προσέχουμε γιατί έχουμε βεβαρημένο παρελθόν. Μπορεί να μην είναι αλήθεια αυτά για τα οποία μας κατηγορούσε η Αμερική κάθε φορά που ήθελε ν' αποσπάσει κάτι κι έβγαζε φετφάδες, αφανίζοντας τον τουρισμό μας και τους ανθρώπους που ζούνε απ' αυτόν, αλλά είναι αλήθεια ότι παλιότερα είχαμε πολλούς τρομοκράτες και δεν μπορούμε να το κρύψουμε, γιατί είναι πασίγνωστοι. Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Παπαφλέσας, Διάκος, Μακρυγιάννης, Κανάρης, Τζαβέλας, Ανδρούτσος, ο Κατσαντώνης και χιλιάδες άλλοι, που δεν τους χωράει το χαρτί.

Ο Μπους με τα φανερά ψέματά του και με τον αδίστακτο κι αδιάντροπο τρόπο του να βαφτίζει το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο, όταν μας λέει «ή είστε μαζί μου ή εναντίον μου», μας λέει καθαρά «ή είστε δούλοι μου και θα ζήσετε ή είστε εναντίον μου και οι έξυπνες βόμβες θα έχουν το λόγο νωρίτερα απ' ό,τι φαντάζεστε». Αν τον αφήσουμε, θα το κάνει, θα τον αφήσουμε; Αντε γεια.