Ενας ακόμα αντιλαϊκός και ταξικός προϋπολογισμός - σε ευρώ αυτή τη φορά - συζητείται από χτες στη Βουλή και αναμένεται να υπερψηφιστεί από την κυβερνητική πλειοψηφία τα μεσάνυχτα της Παρασκευής. Λόγω της κακοκαιρίας ο γενικός εισηγητής του ΚΚΕ, Α. Τζέκης, δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στη συνεδρίαση και αναμένεται να τοποθετηθεί σήμερα. Τις θέσεις του Κόμματος για τον προϋπολογισμό του 2002 ανέπτυξε ο ειδικός εισηγητής, Ν. Γκατζής, ο οποίος τόνισε ότι «και αυτός ο "ιστορικός", κατά τα άλλα, προϋπολογισμός βρίσκεται στην ίδια ρότα των προηγούμενων κρατικών προϋπολογισμών της αντιλαϊκής και βαθιά ταξικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση».

Ο Ν. Γκατζής κατήγγειλε ότι ο προϋπολογισμός προσαρμόζεται πλήρως στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου και της «νέας τάξης πραγμάτων», στις υποχρεώσεις που καθορίζονται από το Σύμφωνο Σταθερότητας και τις εντός ΟΝΕ απαιτήσεις.

Τόνισε ότι κινείται στα πλαίσια της ταχύρυθμης προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όφελος της πλουτοκρατίας και σε ό,τι οριακά θετικό έχει απομείνει ακόμα από τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων όπως:

• Στο εισόδημα των εργαζομένων και στις συντάξεις
• Στη δουλιά και στην Υγεία
• Στην Κοινωνική Ασφάλιση και στην Πρόνοια
• Στη μόρφωση και στον πολιτισμό
• Στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής
• Στην Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση
• Στις ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου πλούτου και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για την εθνική οικονομία.

Ο Ν. Γκατζής υπογράμμισε ότι τα παραπάνω μαζί με το άδικο και ταξικό φορολογικό σύστημα, όπου οι σχέσεις άμεσης-έμμεσης φορολογίας είναι 40%-60%, όπου οι άμεσοι φόροι κατά 85% εισπράττονται από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους της πόλης και της υπαίθρου, κάνουν το παζλ της κατά τα άλλα «κοινωνικής» και «φιλολαϊκής» έκφρασης του προϋπολογισμού του 2002.

«Με τις παραπάνω ιστορικές επιλογές της κυβέρνησης η ανεργία παίρνει χαρακτηριστικά κοινωνικής συμφοράς, η φτώχεια πολλαπλασιάζεται στα πλατιά λαϊκά και μικρομεσαία στρώματα με ρυθμούς επιδημίας, ενώ η πολυδιαφημισμένη σύγκλιση των οικονομιών όλο και απομακρύνεται», είπε ο ειδικός εισηγητής του ΚΚΕ, και πρόσθεσε:

«Και επειδή αντιλαϊκή πολιτική χωρίς αυταρχισμό δεν επιβιώνει, η κυβέρνηση, προσαρμοσμένη στην πολιτική της "παγκοσμιοποίησης" και της εξάρτησης από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, εντείνει τον αυταρχισμό και τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων, με μέτρα και τρομονόμους που ψήφισε ή σκοπεύει να ψηφίσει εν ονόματι δήθεν της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας».

Μιλώντας ειδικότερα για τα επιμέρους στοιχεία του προϋπολογισμού του 2002, τόνισε:

Στην Υγεία-Πρόνοια, με τη διαβόητη μεταρρύθμιση του ΕΣΥ, προετοιμάζονται άγριες περικοπές, που αποτυπώνονται και στα κονδύλια του προϋπολογισμού, το ύψος των οποίων φθάνει μόλις το 2,76% του ΑΕΠ. Μειώνονται ο προϋπολογισμός επενδύσεων, οι πιστώσεις για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων των νοσηλευτικών και προνοιακών ιδρυμάτων, τα ποσά για εφημερίες των γιατρών του ΕΣΥ κλπ., ενώ οι προβλεπόμενες δαπάνες για την κάλυψη νέων θέσεων είναι εντελώς ανεπαρκείς αφού όταν υπάρχουν 26.000 κενές θέσεις διατίθενται μόνο 5,87 εκατομμύρια ευρώ έναντι 49,31 το 2001, ποσό που δεν καλύπτει ούτε το 50% των προς συνταξιοδότηση εργαζομένων.

Στην Παιδεία προβλέπεται να διατεθεί μόλις το 7,4% των συνολικών δαπανών, δηλαδή λιγότερα και από το μισό του ιστορικού αιτήματος του 15%. Οι σχετικές πιστώσεις είναι στάσιμες ή και μειωμένες όσον αφορά στο διορισμό νέου προσωπικού, στην κάλυψη των λειτουργικών εξόδων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, στις δαπάνες για τα συγγράμματα και τα σχολικά βιβλία, στη φοιτητική μέριμνα κλπ. Με δεδομένα τα τεράστια προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής της δημόσιας εκπαίδευσης η μείωση και των επενδυτικών δαπανών αποτελεί πραγματική πρόκληση.

Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οι εντελώς ανεπαρκείς πιστώσεις έρχονται να επιβεβαιώσουν τη συνεχή προσπάθεια της κυβέρνησης για την ολοκληρωτική απομάκρυνση του θεσμού από τον κοινωνικό του ρόλο και περιεχόμενο και την αναβάθμιση του ρόλου του ως διοικητικού μηχανισμού και ως μηχανισμού διοχέτευσης και εφαρμογής αντιλαϊκών επιλογών. Τα οικονομικά της ΤΑ βρίσκονται σε πορεία αποσύνδεσης από τον κρατικό προϋπολογισμό και της ανατίθενται φορολογικές εξουσίες. Ταυτόχρονα, προωθείται η λειτουργία της ως επιχείρησης που θα πουλά στο κεφάλαιο τις υπηρεσίες, τα έργα, ακόμα και τις αρμοδιότητές της. Στα ίδια πλαίσια η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση αποτελεί μηχανισμό επικύρωσης ειλημμένων αποφάσεων, λειτουργεί με το «εντέλλεσθε», βρίσκεται στη σκιά του κεντρικού διοικητικού μηχανισμού και βέβαια απέχει πολύ από το να είναι αυτοδιοίκηση. Επίσης, στην πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση επιβάλλεται η λειτουργία της ως εκπροσώπου της κεντρικής διοίκησης στο οικονομικό- κοινωνικό επίπεδο, ακόμα και ως κατασταλτικός μηχανισμός. Επιβάλλεται, επίσης, η συρρίκνωση του ρόλου της στην αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων.

Το περιβάλλον στη χώρα μας, και συγκεκριμένα ό,τι έχει απομείνει από τον φυσικό της πλούτο, βρίσκεται στο έλεος της φύσης και στην κερδοσκοπία των οικοπεδοφάγων καταπατητών και κυρίως στην πλήρη αδιαφορία της κυβέρνησης. Ετσι, οι δαπάνες βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία για την αντιμετώπιση έστω των στοιχειωδών επιβεβλημένων παρεμβάσεων για την προστασία του, ύστερα μάλιστα από την καταστροφή των τελευταίων χρόνων που υπέστη το περιβάλλον στη χώρα μας από πυρκαγιές, πλημμύρες και την πρωτοφανή λειψυδρία.

Στις στρατιωτικές δαπάνες η κυβέρνηση είναι γαλαντόμα αφού αυτές φτάνουν στο αστρονομικό ποσό των 6.537,71 εκατ. ευρώ και αποτελούν περίπου το ένα δέκατο των συνολικών δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού. Και σε αυτές πρέπει να προστεθούν τα τεράστια ποσά για τα εξοπλιστικά προγράμματα, που το συντριπτικά μεγάλο μέρος τους δεν εμφανίζεται στον προϋπολογισμό. Γαλαντόμα επίσης είναι η κυβέρνηση και για την ενίσχυση του κατασταλτικού μηχανισμού αφού οι δαπάνες για τα Σώματα Ασφαλείας τα τελευταία χρόνια ακολουθούν μία ξέφρενη ανοδική πορεία, με αποτέλεσμα οι δαπάνες το 2002 να είναι υπερδιπλάσιες από το 1996. Στον προϋπολογισμό του 2002 θα είναι αυξημένες κατά 22% σε σχέση με πέρσι και το πιο σημαντικό είναι ότι οι δαπάνες αυτές με βάση τις κατευθύνσεις και αποφάσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ προσανατολίζονται στην αντιμετώπιση, πρόληψη και καταστολή των εντεινόμενων αντιδράσεων του λαϊκού κινήματος στην πολιτική της «παγκοσμιοποίησης» και της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.