Μεγάλα και «αγωνιώδη» αφιερώματα για τις τύχες της ΕΕ φιλοξενεί αυτές τις μέρες ο Τύπος: Κλαψουρίσματα για την παραβίαση των - ανύπαρκτων έτσι κι αλλιώς - «ίσων όρων του ανταγωνισμού» από τη Γερμανία, η οποία αξιοποιεί την εξαίρεση των κρατικών ενισχύσεων από τους δημοσιονομικούς κανόνες για να δώσει στους ομίλους της όσα όλες οι άλλες χώρες μαζί, ανοίγοντας κι άλλο την ψαλίδα της ανισομετρίας. Διαπιστώσεις για το «τρομακτικό», αλλά όχι απίθανο σενάριο αποχώρησης της Ιταλίας από την Ευρωζώνη, «ακόμη πιο πιθανό εάν οι διαιρέσεις μεταξύ των κρατών - μελών βαθύνουν στην επόμενη φάση της κρίσης, όπως είναι πολύ πιθανό». «Οιμωγές» για τους κινδύνους να επικρατήσει ο «οικονομικός δαρβινισμός, με κράτη που θα σώζουν τις εταιρείες τους, ενώ των άλλων θα καταρρέουν» και για όσους αρνούνται «κοντόθωρα» να επωμιστούν τα «κοινά βάρη» και να δουν το «κοινό καλό». Αλλά και αλληλοκατηγορίες και υπονοούμενα για την πρόσφατη απόφαση της Κομισιόν για τον τουρισμό, που ρίχνει την ευθύνη στα κράτη - μέλη, καθιστώντας την «τουριστική διπλωματία» ένα επιπλέον στοιχείο των μεταξύ τους ανταγωνισμών. Αυτή εδώ την αγέλη λύκων παρουσιάζουν η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και οι λοιποί σαν... παραστρατημένη κορασίδα και «ελπίδα» του λαού για την καπιταλιστική κρίση που είναι εδώ. Ο λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα από τις ενώσεις των καπιταλιστών. Η αποδέσμευση από αυτές, με τον ίδιο να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει, είναι η μόνη πραγματική ελπίδα.